یکی از راهکارهای اساسی توانمندسازی جامعه، مشارکت سیاسی زنان در فرایند تصمیم گیری های امور است. زنان در پروسه توانمندسازی نقشی دو وجهی ایفا می‌کنند. از یک طرف آنان نیمی از منابع انسانی کشور محسوب می‌شوند و از طرف دیگر آنان عامل اساسی مشارکت سیاسی و توسعه هستند. از این رو، مشارکت نداشتن و فعال نبودن زنان در عرصه های مختلف اجتماعی و سیاسی یا اقتصادی به معنای سکون و رخوت نیمی از جامعه است. عموما زنان، حق مشارکت سیاسی را به مردان می دهند و به دلایل مختلفی، حتی در صورت شایستگی پای خود را از عرصه سیاسی بیرون می کشند. استان کهگیلویه و بویراحمد از جمله استان های با سبقه قومیتی است که جامعه زنان آن، به نسبت شهرهای دیگر، فعالیت های کمرنگ سیاسی داشته اند، تصور مردانه بودن سیاست، حجب و حیای زنانه و مسائل جامعه شناختی از جمله عواملی است که زنان این استان را از این عرصه دور نگه داشته است؛ و همین مسائل باعث شده نیمی از جامعه ی استان، نمایندگانی هم جنس خود و آشنا با مشکلات خود در شوراهای شهر نداشته باشند، از جمله اینکه هیچ زنی در شورای شهر یاسوج حضور ندارد؛ شهری که مرکز استان است. با این حال طی سالهای اخیر، تلاش هایی فردی یا حزبی برای حضور فعال تر زنان در عرصه های سیاسی صورت گرفته و اینها تمرینی برای حضوری پایدارتر زنان خواهد بود. با محبوبه رضایی فارغ التحصیل روانشناسی و مدرس دانشگاه، از معدود بانوانی که تجربه حضور در شورای شهر گچساران را داشته اند گفت و گویی داشتیم که از نگاه مخاطبان می گذرد. 
*با توجه به اینکه در شورای پنجم حضور فعال داشتید، از اولین زنانی بوده‌اید که تجربه فعالیت در شورا را پیدا کردید، یک سال ریاست شورا را برعهده داشتید، کمی در مورد تجربه خود از شورا بفرمایید؟
با تَوجه به جوان بودنم و اینکه تا آن زمان هیچ‌گونه سابقه مدیریتی نداشتم قطعاً تجربه خیلی خوبی بود، شورای شهر در حقیقت مدیریت شهری به‌صورت جمعی به‌حساب می‌آید که خداروشکر توانستم به‌خوبی از تجربه همکارانم در شورای شهر و استان و دیگر مسئولین محترم و باسابقه بهره گیرم، به‌علاوه ارتباطاتم در حوزه‌های مختلف علی‌الخصوص حوزه‌های مربوط به بانوان بیشتر شد.
*به‌عنوان کسی که از اولین زنانی بودید که وارد شورا شدید، در شورا چه دستاوردی برای زنان شهر خود داشتید؟
همین‌طور که می‌دانیم شوراها و بخصوص شورای شهر در قانون اساسی دارای اختیارات وسیعی هست ولی متأسفانه در واقعیت شوراها بیشتر شورای شهرداری‌ها هستند، بنابراین برخلاف تصور عموم اختیارات و منابع محدودی در اختیار دارد، بنده اما ازآنجا که تنها بانوی منتخب شورای چهارم بودم وظیفه خود می‌دانستم تا جایی که إمکانات اجازه می‌داد در جهت براورده ساختن نیازهای بانوان شهر اقداماتی انجام دهم خوشبختانه در این خصوص شهردار محترم و دیگر اعضا هم کوتاهی نکردند. ما در دوره چهارم، بازسازی و تکمیل پارک بانوان را داشتیم سعی کردیم نهایت بهره‌برداری را از این فضا در جهت رفاه حال بانوان داشته باشیم،
دیگر اقدام ما تأسیس کانون فرهنگی اجتماعی بانوان در بخشی از شورا با هدف ساماندهی فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی بانوان بود که در گذشته متروکه شده بود، توانمندسازی بانوان با راه‌اندازی بازارچه‌های دائم و موقت ویژه بانوان و برپایی نمایشگاه‌های مختلف در سطح شهر با همکاری دیگر نهادها علی‌الخصوص بهزیستی.

حمایت از بانوان ورزشکار شهر از اولویت‌های برنامه ما بود که در این راه اقدامات خوبی انجام شد و البته این مواردی که نام‌برده شد مطمئناً بدون همکاری بانوان فعال، نخبه و بی‌ادعا میسر نمی‌شد. جا دارد همین‌جا تشکر ویژه‌ای از همگی آن‌ها داشته باشم.
*به‌طورکلی به دلیل اینکه مردم استان ما در یک محرومیت اقتصادی به سر می‌برند، بر روی نیازهای زنان و مشکلات زنان سرپوشانده می‌شود، تصویر شفافی از مسائل و مشکلات زنان شهر و استان نداریم و مسئولان هم هیچ نگاه تخصصی‌ای به مسائل زنان ندارند و فکری هم برایش نمی‌کنند، (نیاز به تفریح‌، مولفه اوقات فراغت، محدودیت های فرهنگی، مشکلات زنان سرپرست خانوار و ...) به نظر شما عمده‌ترین مسائل و مشکلات زنان شهر ما از چه نوعی هست؟
به نظر می‌رسد مهم‌ترین مشکل زنان ما عدم خودباوری ست، بی‌شک تا وقتی ما خانم‌ها خود را باور نداشته باشیم قابلیت‌ها و توانایی‌های خود را دست کم بگیریم آقایان مسئول هم ما را نادیده خواهند گرفت البته متأسفانه این موضوع بیشتر ریشه فرهنگی دارد. گرچه باز تا حدی این وضعیت در گچساران بهتر از سایر نقاط استان است ولی خب باز هم جای کار بسیار دارد.
*با توجه به اینکه در شهرهای مختلف کشور از جمله در بروجرد، ایلام، تبریز،  کرمانشاه  «که این شهرها هم سبقه قومیتی دارند، شبیه استان ما» زنان به‌عنوان نماینده مردم به مجلس راه‌یافته‌اند، حضور زنان کهگیلویه و بویراحمد در جریان‌های سیاسی و انتخابات مجلس را چطور می‌بینید؟
متأسفانه باید گفت بسیار ضعیف. شخصاً آینده امیدوارکننده‌ای برای فعالیت سیاسی زنان در استان نمی‌بینم زنان استان ما به جایگاه و منزلت سیاسی و اجتماعی که شایسته آنهاست نرسیده‌اند همان‌طور که گفتم بخشی از آن برمی‌گردد به روحیه خود زنان ما و بخشی دیگر هم به وضعیت فرهنگی سیاسی استان. واقعیت این است که ما هیچ‌گاه آنطور که باید به زنان اجازه قدرت‌نمایی نداده‌ایم. چند درصد از پست‌های مدیریتی استان در دست خانم‌هاست تقریباً هیچ!
*آیا زن‌ها برای نماینده‌ی مجلس شدن، با محدودیت مواجه هستند؟ به‌طورکلی که خیر. (در سطح کشور ما تقریباً در همه ادوار نمایندگان بانوی موفق داشته‌ایم) ولی در شرایط استان ما تا حدودی به دلایلی که در بالا ذکر شد متأسفانه بله.
*به شورای شهر فعلی گچساران چه نمره‌ای می‌دهید؟ ضعف شورای شهر فعلی در چیست؟ به نظرتان چرا هرروزه اخبار دعوای اعضای شورا و شهرداری‌های استان رو شاهدیم و مسئولان چطور باید به تفاهم نظر برسند؟
معمولاً برای نمره دادن به هر مجموعه یا نهاد به کارنامه‌ی آن‌ها در طول دوره‌ی مسئولیت نگاه می‌کنند و آنچه که در این خصوص به نظر می‌رسد، در مجموع شورای شهر پنجم گچساران کارنامه قابل قبولی نداشته است، گرچه از همان ابتدا تا حدود زیادی ترکیب ناهمگون منتخبین دوره پنجم این وضعیت را قابل پیش‌بینی کرده بود. به‌هرحال زمان زیادی تا پایان دوره فعلی نمانده است امیدوارم در انتخابات آینده همشهریان عزیز به دور از هیاهوهای سیاسی و جناحی و بعضاً قومی قبیله‌ای بهترین انتخاب‌ها را داشته باشند.

............................................
خبرنگار: سیده زهرا حسینی فر

کبنانیوز