یکی از مسائل اصلی استان کهگیلویه و بویراحمد گرفتاری در چنگال چرخه توسعه نیافتگی است. توسعه ابعاد مختلفی دارد و برای برون‌رفت از این وضعیت، باید از رویکردهای مختلف به وضعیت موجود نگاه کرد. از این رو در رسانه کبنانیوز برای بررسی وضعیت توسعه استان کهگیلویه و بویراحمد با مدیران مختلف استانی گفت‌وگوهایی را ترتیب داده‌ایم که در ایام نوروز به تدریج منتشر خواهند شد. چهارمین گفت‌وگو از این سلسله‌گفت‌وگوها با بهادر کرمی با رئیس دانشگاه یاسوج است که در زیر از نظر مخاطبان می‌گذرد.

کبنانیوز: استان کهگیلویه و بویراحمد از لحاظ شاخص‌های توسعه در چه وضعیتی قرار دارد؟
کرمی: با توجه به سابقه تاریخی استان، جز استان‌های نسبتاً آخر کشور در توسعه به ویژه توسعه صنعتی هستیم. مسائل توسعه‌نیافتگی‌های فرهنگی و اجتماعی هم وجود دارد و در رده‌های آخر کشوری قرار داریم. در کل می‌توانم بگویم که ما جایگاه خوبی در کشور نداریم.
 
کبنانیوز: به نظر شما علت این وضعیت چیست؟
کرمی: علت هم ریشه تاریخی دارد و هم ریشه‌های دیگری دارد. این استان خیلی مورد توجه حکومت و زمامداران قبل از انقلاب نبود است و حتی با دیدی خاص به این استان نگاه شده است. بخشی از نارضایتی‌ها هم نشأت گرفته از همین عدم توسعه‌یافتگی است. برای اینکه امری توسعه یابد به زیرساخت نیاز دارد. ما خیلی از زیرساخت‌ها مثل جاده، صنایع مادر و ... را نداریم. این در حالی است که این استان جز استان‌های نفت‌خیز کشور است.
همه این موارد دست به دست هم می‌دهند تا استانی توسعه نیابد. نیروی انسانی که جز الزامات اصلی توسعه است را هم نداشته‌ایم. تازه بعد از انقلاب رشد نیروهای انسانی کم کم شروع شده است.
یکی دیگر از عوامل اصلی عدم توسعه را مدیران غیردلسوز می‌دانم. ما تا همین اواخر خیلی از مدیرانمان غیربومی بودند. تجربه‌ای که در دانشگاه یاسوج را دارم می‌گویم؛ این دانشگاه از موقعی تبدیل به دانشگاه یاسوج شد که مدیران آن بومی شدند. چون مدیران وقت ما شبانه‌روز در اختیار دانشگاه بودند. یادم است که مرحوم عسکریان در معارفه‌اش گفت که من در هشت سال خدمتم 13 یا 17 روز از مرخصی استفاده کرده‌ام. این خیلی مهم است که یک رئیس دانشگاه این قدر وقت برای این دانشگاه بگذارد. به چشم نیز دیدم که دیگر مدیران چقدر برای دانشگاه وقت و انرژی گذاشتند.
بخشی از مدیران در این استان عملاً از توانایی لازم برخوردار نبودند. از سوی دیگر، بودجه‌های استان نیز کافی نیست. در این تقسیمی که برای بودجه در استان‌های کشور اتفاق می‌افتد همیشه استان‌های محروم‌تر سهم کمتری از بودجه می‌برند.
بنابراین عوامل زیادی دست به دست هم می‌دهند تا در یک منطقه‌ای توسعه رخ ندهد. به نظر من مدیران فعلی باید صدبرابر بیشتر کار کنند تا این عقب‌ماندگی‌ها جبران شوند.
 
کبنانیوز: به نظر شما برای برون‌رفت از این وضعیت که آن را توسعه‌نیافتگی می‌دانید چه راه و یا راه‌هایی وجود دارد؟
کرمی: احساس می‌کنم یک عزم ملی و جدی می‌خواهد که باز هم به فاکتورها و عواملی نیاز دارد. تا کشور ما حرکت نکند، این استان نیز رشد نمی‌کند. یک برنامه‌ای شبیه آمایش سرزمینی ملی طراحی کنیم. باید استان‌های مختلف را بر اساس توانمندی‌ها و نیازمندی‌هایشان ببینیم و یک برنامه جامعی طراحی کنیم.
از سوی دیگر به بودجه کافی و مدیران کارآمد نیاز است. تا این استان عقب نماند و در این کورس رقابت فاصله را کم کند. حداقل می‌دانم که این اتفاق در کوتاه‌مدت نمی‌افتد.
 
کبنانیوز: دانشگاه یاسوج به عنوان یکی از نهادهای مهم چه نقشی می‌تواند در توسعه استان کهگیلویه و بویراحمد ایفا کند؟
کرمی: دانشگاه یاسوج یکی از دانشگاه‌های مادر و جامع در کشور است. یکی از مأموریت‌های این دانشگاه توسعه مرزهای دانش است. مأموریت اصلی این دانشگاه، علاوه بر تربیت توسعه نیروی انسانی، شاید لزوماً کار توسعه‌ای آنگونه که در ذهن ماست نباشد. این دانشگاه در سال 1378 به استقلال رسید. به نظر من که قریب 22 سال از استقلال آن می‌گذرد از جایگاه خیلی خوبی برخوردار است.
بر اساس رنکینگی که یکی از سازمان‌های جهانی اعلام کرد و البته من نمی‌خواهم خیلی روی آنها تأکید کنم، در جایگاه خوبی قرار دارد با توجه به اینکه دانشگاه نوپایی است. به همین خاطر می‌توانم بگویم این دانشگاه در ادامه خیلی می‌تواند در رشد استان تأثیرگذار باشد.
ما الأن در پی رفتن به سوی راه‌اندازی رشته‌هایی در دانشگاه یاسوج هستیم که استان به آنها نیاز دارد. همانطوری که می‌دانید این دانشگاه فارغ‌التحصیلانی دارد که می‌تواند نیازهای استان را در حوزه‌های مختلفی برطرف کند.
امروزه بحث دانشگاه‌های نسل سوم خیلی مطرح است. این دانشگاه‌ها رویکرد کارآفرینی و رفتن به سوی کارهای دانش‌بنیان، ارتباط با صنعت و ... دارند. امیدواریم در این زمینه هم دانشگاه گام‌های مهمی بردارد.
 
کبنانیوز: این سؤال برای خیلی‌ها وجود دارد که دانشگاه یاسوج با وجود اینکه نوپا است در برخی از رنکینگ‌های جهانی رتبه‌های خوب و حتی در یکی رتبه دوم را آورده است اما اصلاً نامی از برخی از دانشگاه‌های برتر کشور در آن وجود ندارد. چرا؟
کرمی: رتبه‌بندی دانشگاه‌ها فقط منحصر این موارد نیست و من به این سبک خیلی اعتقادی ندارم. فضای فیزیکی دانشگاه، خوابگاه‌ها، فارغ‌التحصیل‌ها، رشته‌ها، کارهای تحقیقاتی و حوزه‌های فرهنگی همه باید در این رتبه‌بندی‌ها لحاظ شوند اما می‌بینیم که این‌ها نادیده گرفته شده‌اند. اگر مجموع شاخص‌ها را در نظر بگیریم شاید ما در این رتبه‌های نخست قرار نگیریم.
سایت‌ها و مؤسسات، دانشگاه‌ها را بر اساس شاخص‌هایی با یکدیگر مقایسه می‌کنند. در همین شاخص‌ها و با آن سبک اطلاع دادن‌ها، برخی از دانشگاه وارد شدند و همه دانشگاه‌های کشور وارد نشدند. واقعیت این است که ما نسبت به همان شاخص‌ها و دانشگاه، جای خوشحالی دارد که این رتبه را داریم. چرا که دانشگاه ما نوپا است.
اما در مجموع از جایگاهی که داریم بسیار راضی هستم و خوشحالم که با این همکاران کار می‌کنم.
 
کبنانیوز: مدام بر ارتباط بین دانشگاه و جامعه تأکید می‌شود. اما چندان ارتباطی بین اساتید دانشگاه یاسوج و فضای اجتماعی و سیاسی استان نمی‌بینیم. دلیل آن چه می‌تواند باشد؟
کرمی: به نظر من، این حرف نمی‌تواند درست باشد. ما صنایع کمی در استان داریم. یکی از مواردی هم که دانشگاه را با جامعه مرتبط می‌کند، صنایع است. وقتی هم صنایع در استانی به تعداد انگشتان دست باشد، دانشگاه باید با چه چیزی ارتباط برقرار کند؟
اما با همین چند صنعت محدودی هم که در استان وجود دارد، ارتباط خوبی داریم. بخشی از اساتید دانشگاه یاسوج هم الأن در حال انجام کارهای دانش‌بنیان هستند. یکی از اساتید این دانشگاه که در زمینه پرورش زنبورهای عسل گرده‌افشان کار می‌کند، موفق به کسب گرنت بسیار خوبی در معاونت ریاست جمهوری شده است. این استاد در برخی از مسابقات هم برنده شد و مقام آورد. اساتید دیگری هم داریم که در پی راه‌اندازی شرکت‌های دانش‌بنیان و کارآفرینی هستند.
در حوزه‌های اجتماعی و مسائلی هم که در مناطق محروم استان اتفاق می‌افتد، طرح‌های تحقیقاتیِ در دست اجرا داریم. بنابراین دانشگاه یاسوج بی‌ارتباط با جامعه اطراف نیست. اما به هر حال زمینه آن باید به وجود بیاید. ما با تمام ادارات کل قراردادهای پژوهشی داریم و بخش پژوهشی آنها با نظارت دانشگاه انجام می‌شود. ما به طور فعال در شوراهای اداری استانداری استان کهگیلویه و بویراحمد حضور داریم.
در حوزه خودکشی هم طرح‌های تحقیقاتی داشته‌ایم و داریم. در زمینه زلزله هم طرحی از طرف دانشگاه ارائه شد که جز طرح‌های برگزیده بود. یکی دیگر از حوزه‌ها مطالعه گیاهان دارویی است. گیاهان دارویی یکی از موضوعات جدی در استان ما است. در خصوص بحث شهری هم تا آنجایی که به دانشگاه ارتباط دارد، جامعه اطراف آنقدر که باید و شاید فکر نمی‌کند که می‌تواند از دانشگاه استفاده کند. بله این مشکلات وجود دارد. اما مقصر فقط دانشگاه نیست. این مسأله در سطح کشور هم وجود دارد.
شیوع کرونا هم ارتباط بین دانشگاه و جامعه را بسیار کمتر کرد. اما با این تأکیدی که بر حضوری شدن دانشگاه شده است امیدواریم این مشکلات حل شوند.
 
کبنانیوز: همانطور که گفتید شما از همان دوره مرحوم عسکریان در دانشگاه یاسوج بوده‌اید. اگر بخواهید هر کدام از رؤسای دانشگاه را توصیف کنید، چه چیزی درباره‌ آنها می‌گویید؟
کرمی: ورود من به دانشگاه یاسوج همزمان با مرحوم دکتر عسکریان بود. مرحوم عسکریان را یک مدیر پیگیر و دلسوز دیدم و جز مدیران خوب آموزش عالی کشور بود. او دانشگاه را تحویل دکتر ارژنگ داد. دکتر ارژنگ ضمن اینکه همان سماجت و پیگیری‌ها را داشت، در توسعه دانشگاه هم نقش بسیار پررنگی ایفا کرد. هم در توسعه فیزیکی، هم دانشجویی و هم در توسعه رشته‌های دانشگاه. ساختمان‌هایی را که همین الأن در حال اتمام آنها هستیم، بنیان آنها را دکتر ارژنگ گذاشتند. یک فضای مذهبی و فرهنگی خوبی هم در دانشگاه به وجود آمد. البته اشکالاتی به همه رؤسای دانشگاه وارد است و هیچکدام بدون اشکال نیستیم.
بعد از آقای دکتر ارژنگ، آقای دکتر رمضانی مقطع کوتاهی بودند. در همین مقطع کوتاه من می‌توانم بگویم در یک مورد خیلی تلاش کرد؛ آن هم ارتقای بودجه دانشگاه بود. دکتر رمضانی به هر حال فرصت زیادی نداشتند. بعد از ایشان دکتر رحیمی بودند که دوره طولانی‌تری نسبت به دکتر رمضانی ریاست دانشگاه را بر عهده داشتند. دکتر رحیمی هم یک سری جابجایی‌ها در دانشگاه و ساخت‌سازهایی داشت. بعد از ایشان هم دکتر عریان آمدند. دکتر عریان جز مدیران غیربومی استان بود. در دو سال اول حرکت خوبی برای ارتقا دانشگاه داشت. اما بلافاصله کرونا پیش آمد و وقفه‌ای در کارها ایجاد شد و متأسفانه کار خوب پیش نرفت. اما من می‌توانم بگویم مدیران قبلی از ایشان موفق‌تر بودند.
 
کبنانیوز: طبق این بازخوانی که شما از عملکرد رؤسای دانشگاه داشتید، گویا همگی عاری از خطا بودند. البته هر چند هم که گفتید اشکالاتی داشتند، اما گویی مسائل مدیریتی آنها آنقدر اندک بوده که چندان به چشم نیامده است.
کرمی: عرض می‌کنم که اشکال در کار همه هست. من هم که چند صباحی بیشتر نیستم، قطعاً اشکالاتی در کارم هست. اولین مشکلی که همه ما داریم و دست خود ما هم نیست. بودجه کم دانشگاه است. بودجه دانشگاه سرانه دانشجویی دارد. من اشکالی که به هر سه بزرگوار پیش از خودم دارم، رشد رشته‌ای در دانشگاه متوقف شده بود. در یک مقطعی به ساخت و ساز رسیدگی شد. اما در دانشگاه در رشته‌های جدید و بکارگیری‌های جدید از سال 1392 بعد چندان توسعه رشته‌ای و دانشجویی دیده نشد. این اشکال است. چرا که بودجه دانشگاه برمی‌گردد به سرانه دانشجویی. وقتی هم رشد دانشجویی نداشته باشیم این مشکل وجود دارد.

کبنانیوز