دریافت لینک صفحه با کد QR
یادداشت:
دولتِ وابسطه به مردم یا دولتِ وابسته به نفت!؟ مسئله این است!
8 آذر 1397 ساعت 9:42
اگر این اتفاق بیفتد و مردم صاحبانِ قدرت شوند آن موقع مردم کارفرما می‌شوند و مسئولان کارگرانِ کارخانه!
آن موقع مسئولان وابسته به مردم هستند و لاجرم محکوم به اطاعت و رسیدگی به مطالباتِ مردم و تا زمانی که ابزارِ قدرت در دستِ مسئولان باشد مردم رویِ خوش نمی‌بینند و هر روز "نفت" فاصله‌یِ مسئولان با مردم را بیشتر می‌کند و مسئولان را ترغیب به عمل به سفارش مرحوم هاشمیِ رفسنجانی مبنی بر دادنِ مانورِ تجملات در بینِ مردم می‌کند و این اتفاق باعثِ افزایشِ شکافِ طبقاتی می‌شود.
اگر بخواهیم دلایلِ ضعف و ناکارآمدی دولت‌هایِ کشورمان را بررسی کنیم به موارد متعددی برخورد می‌کنیم که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به نفتی بودنِ دولت‌ها اشاره کرد.
به جرات می‌توان گفت نعمتِ نفت توسط دولت‌ها به نقمتی تبدیل شده که هر روز شکافِ طبقاتی را بیشتر می‌کند، همچنین می‌توان گفت یکی مهم‌ترین دلایل مشکلات اقتصادی امروزِ کشور "نفت" است!
نفتی که نعمتِ خدادادی بزرگی است و هر کشور و ملّتی آروزیِ داشتن آن را دارند، اکنون برایِ ما بلایی عظیم محسوب می‌شود!
اقتصادِ کشور یک اقتصادِ وابسته به نفت است و تا زمانی که خام فروشی را کاهش نداده و به حداقل نرسانیم و به جایِ خام فروشی به پالایش و فراوری نفت نپردازیم نمی‌توانیم مدعی باشیم که می‌توانیم در جنگِ تمام عیار اقتصادی پیروز باشیم.
در این یادداشت بنا به بیانِ مضراتِ فروشِ نفتِ خام ندارم چرا که دیگر کارشناسان و در راسِ آن‌ها رهبرِ معظّم انقلاب (مد ظله العالی) به خطرناک بودنِ اقتصاد نفتی بارها اشاره کرده‌اند و این صحبت در این این مقال نمی‌گنجد.
به نظرِ شما آیا مسئولانِ کشور به مردم وابسته‌اند؟
وابستگیِ آن‌ها تا چه حد می‌باشد؟
به نظرِ حقیر در بهترین شرایط، اکثرِ نمایندگانِ مردم و رئیس‌جمهور، مردم را یک وسیله می‌بینند که هر چهار سال، یک بار و برایِ یک روز قابلِ استفاده‌اند و بعد از استفاده آن‌ها را بایگانی کرده و تا چهار سالِ دیگر بلااستفاده می‌دانند!
یعنی وابستگیِ خود را در حد یک رای می‌دانند و امروزه می‌بینیم اکثر نامزدهایِ انتخاباتی با قدرتِ مالیِ جناحِ سیاسی‌شان آرایِ مردم را خریداری کرده و بعد هم به سرِ آن‌ها منّت نهاده که با هم معامله کرده‌ایم!
پول دادم و رای دادی.. حساب بی حساب و اینگونه از زیرِ بارِ مسئولیتشان شانه خالی می‌کنند!
دلیل این قلدرمآبی "نفت" می‌باشد!
حتماً سوال پیش می‌آید چگونه نفت باعثِ اینگونه رفتارها می‌شود!؟
اگر از رئیس‌جمهور و نمایندگان مجلس بگذریم، به دیگر مسئولانِ کشور می‌رسیم.
آن‌ها تا چه حد خود را وابسته به این مردم می‌دانند؟
این افراد حتی در حدِ یک رای هم خود را وابسته به مردم نمی‌دانند بلکه خود را وابسته به "نفت" می‌دانند!
از وظایف مسئولین کشور پاسخگویی به مطالبات مردم است، امّا چیزی که امروز قابلِ مشاهده است عدمِ پاسخگویی به مطالبات و خواسته‌هایِ مردم توسط مسئولین است که دلیل آن "نفت" و وابستگی به "نفت" می‌باشد!
حال سوال پیش می‌آید که چگونه نفت می‌تواند دلیل این اتفاق باشد؟
با یک مثال مشخص می‌شود دلیل این اتفاقات چیست!
کارگرانِ یک کارخانه به چه دلیل از کارفرمایِ خود اطاعت می‌کنند؟
چرا بله چشم قربان گویِ کارفرمایانِ خود هستند؟
آیا عاشقِ چشم و ابروی آن‌ها هستند یا به دلیلِ وابستگیِ مالی است؟
آیا دلیلِ آن می‌تواند جزء وابستگیِ مالی باشد!؟
منبع درآمدِ مسئولین کشور از نفت است، شیرِ نفت را هر زمان که بخواهند باز کرده، جیبِ خود و اطرافیان را پُر کرده، بلافاصله شیر را بسته و لباسی دیگر به تن می‌کنند تا جیب آن لباس را نیز پر کنند و این زنجیره ادامه دارد و مدام در حال دور و تسلسل می‌باشد!
البته باید به آن‌ها حق داد که به مطالباتِ مردم نرسند!
چرا که در حال باز و بسته کردنِ شیرِ نفت و عوض کردن لباس‌هایِ نفتی شده‌یِ خود می‌باشند!
این بیماریِ نفتی، بیشتر در بینِ دولت‌ها و مسئولانِ دولتی است چرا که ابزارِ بیشتری برایِ استفاده از این فرصت دارند و ما می‌خواهیم با دادنِ فرصت به این افراد مشکلاتِ کشور را حل کنیم ولی نمی‌دانیم که 《وظیفه‌ی جلوگیری از رشدِ سرطان را نمی‌توان به سلول‌هایِ سرطانی واگذار کرد!》
اگر بخواهیم مسئولانی خَدوم و مشکل‌گُشا داشته باشیم باید "نفت" را از آن‌ها جدا کرده و آن را به مردم بسپاریم!
باید دستِ دولت و مجلس از "نفت" کوتاه شود!
همچنین باید دستِ جناح‌هایِ سیاسی را از دستیابی به نفت نه کوتاه، بلکه قطع کنیم تا با سرنوشتِ مردم بازی نکنند!
این یعنی دولت و مسئولانش، مجلس و نمایندگانش به مردم وابستگی پیدا می‌کنند و برایِ بقایِ صندلیِ خود سعی در خدمت رسانیِ هر چه بیشتر می‌کنند و این اتفاق باعثِ ایجادِ یک رقابت می‌شود که سودش به مردم می‌رسد.
این که نفت را مردم به بسپاریم به چه معنا است؟
این صحبت یعنی ما باید بخشِ خصوصی را تقویت کنیم، البته تقویتِ بخشِ "واقعاً خصوصی"
نه به صورتی که در دولت‌هایِ جمهوری اسلامی به خصوص دولتِ جنابِ روحانی دیده‌ایم!
وزرایِ هزار میلیاردیِ که در بخشِ خصوصی مشغولِ فعالیّت هستند، مثلِ عباسِ آخوندی، محمد رضا نعمت‌زاده و قاضی‌زاده هاشمی.. که یعنی از قدرتِ وزارتِ خود استفاده می‌کنند و هر روز بر ثروتشان افزوده می‌شود!
این خصوصی سازی نیست!
به بیانِ بهتر منظورِ ما این نوع خصوصی سازی نیست!
اگر این اتفاق بیفتد و مردم صاحبانِ قدرت شوند آن موقع مردم کارفرما می‌شوند و مسئولان کارگرانِ کارخانه!
آن موقع مسئولان وابسته به مردم هستند و لاجرم محکوم به اطاعت و رسیدگی به مطالباتِ مردم و تا زمانی که ابزارِ قدرت در دستِ مسئولان باشد مردم رویِ خوش نمی‌بینند و هر روز "نفت" فاصله‌یِ مسئولان با مردم را بیشتر می‌کند و مسئولان را ترغیب به عمل به سفارش مرحوم هاشمیِ رفسنجانی مبنی بر دادنِ مانورِ تجملات در بینِ مردم می‌کند و این اتفاق باعثِ افزایشِ شکافِ طبقاتی می‌شود.
---------------------------------------------------------------------
بهنامِ احمدی
دبیرِ قرارگاهِ شهید احمدی‌روشن استانِ کهگیلویه و بویراحمد
کد مطلب: 404932