چندسالی است که فضای رسانه‌ای استان به لطف ومدد وسایل ارتباط جمعی فعالیتهای خودرآغاز کرده‌اند که به مرور زمان شاهد تعداد کثیری سایت و پایگاه خبری دراین استان گردیدیم، بی شک این رشد، محاسن ومعایبی دارد که وقت پرداختن به ان خود بحث مفصلی را می‌طلبد، اما آنچه این سالها وروزها به عنوان یک معضل بزرگ مطرح ولاینحل باقی مانده وباعث ایجاد شبهه گردیده بطورخلاصه مطرح می‌کنیم، سؤال اول، برای گرفتن مجوز یک سایت چه شرائطی وجود دارد؟ مگر در یک استان کوچک با جمعیتی کوچک چقدر باید مجوز داده شود، برای روشن کردن ذهن مخاطبان نمونه‌ای را خدمتتان عرض می‌کنم، یکی از همکاران می‌گفت برای گرفتن یک مجوز دریک شهر استان اصفهان به اداره مربوطه مراجعه کردم تا اطلاعاتی را جمع اوری وسپس اقدام کنم، دراولین اقدام مسول مربوطه به من گفت این شهر با جمعیت حدود ۵۰ هزارنفری برابر نظر کارشناسان ما ظرفیت بیش از ۳ کارگاه را ندارد و چون این شهر دارای ۳ کارگاه از این نوع می‌باشد، واگر چهارمی احداث شود اون ۳ کارگاه متضرر خواهند شد، لذا درهمان وهله اول پاسخم را دریافت وپاسخ هم کاملاً منطقی بود، حال به سوالم بپردازم، برای یک استان با جمعیت ۷۰۰ هزارنفری چرا باید تعداد پایگاه خبریش از استانی مانند فارس که مهد تمدن ایران وپایتخت فرهنگی ایران وبیش از ۳ میلیون جمعیت دارد بیش از ۲ برابر باشد، سؤال بعد اینست که اگر رشد و بالندگی فرهنگی و اجتماعی، اقتصادی در سایه رونق این سایتها و پایگاههای خبری است، ایا اداره کل ارشاد  و دیگر متولیان برای صدور مجوز مقررات وضوابطی هم دارند، ایا مدیران پایگاههای خبری آموزش لازم را طی می‌کنند، ایا با مدیران پایگاههای خبری که هرچه به ذهنشان می اید می‌نویسند برخوردی صورت می‌گیرند،، الغرض برای مدت دو ماه به عنوان یک کار تحقیقی کوچک سایتهای یک استان را رصد کردم که به چند مورد از معضلات سایت‌های استان کهگیلویه وبویراحمد اشاره می‌کنم ۱-بعضی از مدیران سایتهای استان خصوصاً در کهگیلویه بزرگ نقش روابط عمومی مدیر دستگاهها را به عهده دارند، و کوچکترین خبر از دستگاه مربوطه را که اتفاقا و نوعاً از دستگاههای ضعیف می‌باشد برجسته می‌کنند ۲-ارائه خبرهای منفی بطور هماهنگ درچندین پایگاه خبری ۳- خبر انتصاب یکی از هم استانهای بعنوان مدیر یا معاون در یک شهرستان محروم، و اخیرا در یک سایت خواندیم ارتقا درجه از سرگردی به سرهنگی آنهم دریک شهر دیگر، و یا رفتن یک بخشدار جهت سرکشی به یک نانوانی دریک شهر کوچک و اب وتاب فراوان در یک سایت معتبر تحت عنوان شیوه‌های مدیریتی یک بخشدار، ضمن اینکه ما از ارتقا همشهریانمان در سایر نقاط کشور خوشحال می‌شویم، اما این خبرها چه دردی از مشکلات مردم را حل، اما این خبرها چه دردی از مشکلات مردم را حل می‌کند، ۴-به نظر می‌رسد تعداد کثیر سایتهای خبری استان، عدم آموزش مدیران این سایتهای نوظهور، جز ضرر و زیان به فرهنگ اصیل مردم این استان چیزدیگری درپی ندارد، البته در کنار اینها باید تقدیر ویژه نمائیم از سایتها وپایگاههای خبری که صدای رسای مردم هستند، و ضمن اشنایی با اصول و فنون خبرنگاری، فریاد مردم مظلوم زیلائی، لوداب، دیشموک، لنده، بهمئی و چاروسا، و دیگر نقاط این استان را خالصانه و ماهرانه به سمع ونظر مردم ومسولین می‌رسانند و در معرفی و خدمات نظام اسلامی کوتاهی نکرده که نمونه‌های فراوان از سالهای گذشته از معرفی مخمل نمازی در دورترین ومحرومترین روستای دیشموک و انعکاس وسیع وگسیل مدیران وخیران کشوری واستانی به ان منطقه، و یا نداشتن جاده ارتباطی در دورترین منطقه زیلایی، اما تعداد این سایتها کم، و به نوعی اخبار انها تحت الشعاع قرار می‌گیرد، بی شک یکی از عوامل اصلی توسعه هر استان وشهرستان توجه به ظرفیتهای علمی، اجتماعی وفرهنگی می‌باشد که اگر از این ظرفیتها بدرستی استفاده شود عامل رشد و بالندگی خواهد بود، در غیر اینصورت با عدم نظارت دقیق و مستمر، اصالت فرهنگی و اجتماعی یک شهرستان و یا استان زیر سؤال می‌رود، امید است دستگاههای متولی در استان اعم از استاندار محترم، مدیرکل ارشاد اسلامی ضمن تشکیل کارگروهی تخصصی به این معضل بزرگ رسیدگی نمایند.

..........................
محسن رحمانی پور

کبنانیوز