کبنانیوز - احمد توکلی: حرف‌های ظریف درباره سردار سلیمانی توهین نبود

در واکنش به فایل منتشر شده اظهارات محمدجواد ظریف؛

احمد توکلی: حرف‌های ظریف درباره سردار سلیمانی توهین نبود

توکلی گفت: آقای ظریف اگر می‌داند چیزی را نباید بگوید که می‌دانسته، چه ضرورت و اصراری بر طرح آن مساله است؟ آقای ظریف حق ندارد مساله را بازگو کند که اعلام آن برخلاف مصالح و منافع ملی است. ایشان باید اسرار ملت ایران را حفظ کند.

یک فعال سیاسی اصولگرا اعتقاد بر این دارد که اظهارات ظریف در فایل صوتی منتشر شده درباره سردار سلیمانی بالاتر از انتقاد بود.
به گزارش کبنا و به نقل از فرارو، احمد توکلی، نماینده اسبق مجلس و رئیس هیئت مدیره دیده‌بان شفافیت و عدالت در واکنش به فایل منتشر شده اظهارات محمدجواد ظریف، گفت: آیا وظیفه وزیر امورخارجه مملکت روایت کردن است؟ آیا وقتی وزیر خارجه کشور می‌داند که یک موضوعی نباید مطرح شود، واجب است که همان را بگوید و تکرار کند؟ آقای ظریف اگر می‌داند چیزی را نباید بگوید که می‌دانسته، چه ضرورت و اصراری بر طرح آن مساله است؟ آقای ظریف حق ندارد مساله را بازگو کند که اعلام آن برخلاف مصالح و منافع ملی است. ایشان باید اسرار ملت ایران را حفظ کند.
این فعال سیاسی اصولگرا ادامه داد: اگر بیان یک راز که کشف یا اعلان آن ضرر دارد، فقط باید جایی گفته شود که ضروری باشد. مثلا رهبری گزارشی خواستند از ایشان که در این صورت آقای ظریف باید تمام مسائل را مطرح کند، چراکه رهبری محرم اسرار هستند، اما اینکه راز ملت ایران را جایی مطرح کنید که این راز به دست دشمنان کشور برسد، درست نیست.
وی افزود: من فکر می‌کنم که حتی طرف مقابل مصاحبه با آقای ظریف هم می‌توانستند یک سری مسائل را رعایت کنند که چه موارد مطرح شود یا چه مواردی مطرح نشود، اما این اقدامات رخ نداد تا این اتفاق به هیچ وجه درست نباشد.
این نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی در پاسخ به این پرسش که آیا از نظر شما آقای ظریف در این فایل صوتی انتقادی به سردار سلیمانی مطرح کردند، گفت: حرف‌هایی که آقای ظریف در فایل صوتی مطرح کردند به نظر من از انتقاد بالاتر بود، هرچند که توهین نبود، ولی از انتقاد خیلی بالاتر بود. آقای ظریف یک شخصیت باتجربه است. البته من این را قبول دارم که انسان گاهی خطای بزرگ هم مرتکب می‌شود، ولی این اقدام از جانب آقای ظریف توقع نمی‌رفت.
توکلی ادامه داد: آقای ظریف حرف‌هایی را مطرح کرد که معنا و مفهومش این بود که در کشور یک دسته از افراد دنبال صلح هستند و یک دسته دیگر دنبال جنگ هستند و اساسا برای جنگیدن آفریده شدند و این دسته که دنبال جنگ هستند همواره خودشان را بر آن دسته که دنبال صلح هستند، تحمیل می‌کنند و در مقابل نیز آن دسته از افراد که برای صلح آفریده شدند در راستای هدف دسته دیگر، همکاری‌های لازم را انجام می‌دهند. آیا این اظهارات به نفع کشور بود؟