با پایان کار دولت دوازدهم یکی از پربسامدترین سوال‌ها در سپهر سیاسی ایران «آینده حسن روحانی» بود و البته گمانه‌زنی‌های مختلفی نیز در این زمینه وجود داشت. برخی که تصور می‌کردند او باتوجه سوابق و تجربیاتی که طی سالیان متمادی کسب کرده و شباهتی که از نظر برخی نزدیکانش به مرحوم هاشمی رفسنجانی دارد، عهده‌دار مسئولیت اداره مجمع تشخیص مصلحت نظام خواهد شد؛ موضوعی که با کناره‌گیری آملی لاریجانی از عضویت در شورای نگهبان و تقویت احتمال استعفاء وی از ریاست مجمع تشخیص، بسیار تقویت شد؛ اما هرگز محقق نشد چراکه نه آملی لاریجانی از کرسی ریاست کناره‌ گرفت و نه روحانی به عضویت مجمع تشخیص، منصوب شد.
در مقابل گروهی دیگر که عمدتاً راستگرایان و اصولگرایان هستند، معتقدند عمر سیاسی روحانی به پایان رسیده و او آینده‌ای همچون دوست دیرین‌اش علی‌اکبر ناطق نوری خواهد داشت؛ یک بازنشستگی سیاسی و فعالیت کم‌رمق و کم‌رونق در میان جریان‌های سیاسی که با سپری شدن روزهای پی‌درپی رنگ باخته و به دوری و سکوت سیاسی تبدیل شود.
این گمانه‌زنی‌ها اما همواره در فضایی پرابهام مطرح می‌شد؛ چراکه روحانی پس از تحویل مسئولیت دولت به سید ابراهیم رئیسی، وارد دوران سکوت و دوری از صدر اخبار شد. مردی که از فروردین ۱۳۹۹ با شدت شیوع کرونا عادت کرده بودیم روزهای شنبه در ستاد ملی کرونا، چهارشنبه‌ها در جلسه هیات دولت و صبح‌های پنجشنبه با افتتاح پروژه‌های زیربنایی شاهد سخنرانی‌های پی‌درپی‌اش باشیم به یکباره وارد دورانی از سکوت خبری شد. سکوتی که جز با چند مناسبتی در پی درگذشت علما یا مناسب‌های ملی و مذهبی شکسته نشد.
البته در این دوران مخالفان او بیکار نبودند و هربار با درخواست محاکمه از سوی نمایندگان و گزارش‌های مجلس پیرامون دوران دولت‌داری او، «روحانی» را به تیتر اخبار باز‌می‌گرداندند.
توییت محمد مهاجری، فعال سیاسی اصولگرا آغاز شد که نوشته بود: «حتی اگر از محتوای دیدار اخیریک‌ساعته حسن روحانی با رهبر معظم انقلاب هیچ خبری منتشر نشود، اصل خبر پیام مهمی دارد برای اهل سیاست؛ چه راست، چه چپ، چه دلواپس، چه...»
پس از این توییت جواد امام، از نزدیکان سیدمحمد خاتمی هم اعلام کرد این دیدار چند هفته پیش انجام شده و روحانی در گزارشی که به دوستانش داده از محتوای ردوبدل‌شده در این گفتگو احساس رضایت داشته است.
این خبرها ادامه داشت تا آنکه محمود واعظی از نزدیکان روحانی و رئیس‌دفتر او در دولت دوازدهم در توییتی به نوعی اصل دیدار را تایید کرد و نوشت: «آنچه از دیدار رئیس‌جمهور سابق با مقام معظم رهبری در رسانه‌ها و فضای مجازی منتشر شده است، صرفا گمانه‌زنی اهالی سیاست و اصحاب رسانه است».
خلاصه آن که گمانه زنی در خصوص محتوای و دلیل این دیدار ادامه داشت تا اینکه مهدی فضائلی عضو دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب با بیان اینکه حسن روحانی برای دیدار با رهبر انقلاب پیگیری‌های مکرری داشت، یادآور شد:
«دیدار دولتمردان سابق با رهبر انقلاب یک امر مسبوق به سابقه‌ای است.»
فضائلی گفت:«رهبر انقلاب همواره دیدارهای متنوع و متعددی با افراد داشته و دارند. بعضی از این دیدارها، دیدارهای کاری با دولتمردان و فرماندهان نظامی کشور در دوره مسئولیت‌شان است و برخی دیگر از دیدارها با دولتمردان سابق یا حتی غیردولتمردان انجام می‌شود. به جز ایام شیوع کرونا، دیدارهای رهبر انقلاب با افراد مختلف با شئون، سلایق و جایگاه‌های مختلف همواره ادامه داشته است. بنابراین، دیدار دولتمردان سابق با رهبر انقلاب یک امر مسبوق به سابقه‌ای است و بحث جدیدی نیست.»
او تاکید کرد: «نکته دیگر این است که این دیدار به درخواست آقای روحانی و با پیگیری‌های مکرر او انجام شد که البته جنبه کاری هم نداشت و به عبارتی نوعی تجدید دیدار بود. بحث‌هایی که در این دیدار مطرح شده، بحث‌های روز نبودند و در مجموع می‌توان گفت دیداری معمولی بوده است.»
حواشی یک دیدار
با این حال گمانه زنی‌ها در خصوص دلایل این دیدار و همچنین مباحث مطرح شده در آن همچنان ادامه دارد و هر کسی در این خصوص چیزی می‌گوید.
عباس سلیمی‌نمین فعال سیاسی یکی از افرادی است که اظهارات عجیبی در خصوص این دیدار مطرح کرده است. او در
گفت و گو با انتخاب در این باره گفته است: «شنیده می‌شود که آقای روحانی مایل بودند به مجمع تشخیص مصلحت نظام راه پیدا کنند اما رهبری فرموده‌اند که ایشان مجمع را قبول ندارند، حال چگونه می‌توانند در مجمع تشخیص مصلحت نظام منشا تاثیر و خدماتی باشند چراکه در دوران ریاست جمهوری‌شان علیرغم اینکه چندین بار من تذکر داده‌ام که در مجمع شرکت کنند اما به هیچ وجه این کار را نکردند.»
او همچنین در ادامه گفته بود: «آقای روحانی متاسفانه چون در مجمع تشخیص مصلحت نظام نقش ریاست را نداشتند، به دلیل تکبر ویژه‌ای که از ایشان سراغ داریم به هیچ وجه
نه تنها در دوران آقای آملی بلکه در دوران آقای هاشمی، باجود اینکه تمام هستی سیاسی خود را از ایشان داشتند و اگر پشتیبانی آقای هاشمی نبود در انتخابات هم موفق نمی‌شدند با این حال علیرغم تذکرات رهبری، در مجمع شرکت نکردند. درباره اینکه چرا در مجمع حاضر نمی‌شدند هم باید پاسخ دهم که چون در آنجا آقای روحانی باید ذیل رئیس مجمع قرار می‌گرفتند و چنین چیزی را به دلیل تکبر‌شان نمی‌پسندیدند که در جایگاهی نازل‌تر از رئیس قرار گیرند.»
این اظهار نظر‌ها در حالی مطرح می‌شود که تا همین چند وقت پیش شایعات حاکی از این بود که حسن روحانی یکی از گزینه‌های ریاست بر مجمع تشخیص مصلحت نظام است.
غیبت روحانی در مجمع تشخیص مصلحت نظام
روحانی از اسفند سال ۷۵ با حکم مقام معظم رهبری به‌عنوان عضو حقیقی به مجمع تشخیص مصلحت نظام رفت. البته در مردادماه سال ۹۶ او و علی لاریجانی به‌عنوان عضو حقوقی در مجمع حضور یافتند. علی لاریجانی بعد از پایان مسئولیت خود در مجلس در خرداد سال گذشته دوباره به‌عنوان عضو حقیقی به مجمع تشخیص مصلحت نظام برگشت؛ اما این اتفاق هنوز برای حسن روحانی رخ نداده است.
پیشتر محمد عطریانفر عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران درباره حضور مجدد روحانی در مجمع به خبرآنلاین گفته بود: «درباره صلاحیت‌ها و قابلیت‌هایی که در آقای روحانی سراغ دارم، فکر می‌کنم که مقام معظم رهبری در صورت اعلام تمایل او و توافق ایشان علاوه بر مسئولیت عضویت او در مجمع تشخیص چه بسا در دوره‌ای که مسئولیت آقای صادق لاریجانی تمام شود، بنا بر احراز صلاحیت و قابلیت‌های منحصربفرد آقای روحانی در قیاس با اعضای فعلی مجمع، ریاست را برعهده آقای روحانی واگذار خواهند کرد».
همین صحبت‌ها گمانه زنی‌ها در خصوص ریاست روحانی بر مجمع تشخیص مصلحت نظام را پررنگ می‌کرد به طوری که همه منتظر بودند ببینند حسن روحانی بعد از غیبت طولانی مدتش مانند سیدمحمد خاتمی قید حضور در مجمع تشخیص مصلحت نظام را خواهد زد یا خود را برای ریاست بر آن و نشستن بر صندلی مرحوم آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی آماده می‌کند.
حال اما اظهارات سلیمی نمین با آن چه از حضور روحانی در مجمع مطرح بودن تفاوت فاحشی دارد و باید دید کدام یک از این دو موضوع واقعیت دارند؟
هیچ علامتی از دعوت روحانی به مجمع وجود ندارد
علی محمد نمازی،فعال سیاسی و عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی در این باره به آفتاب یزد می‌گوید:
« بعید است که این اظهارات آقای سلیمی نمین درست باشد. تا جایی که من می‌دانم دیدار آقای روحانی و مقام معظم رهبری یک دیدار غیر کاری و دوستانه بوده چرا که بعد از اتمام دوره ریاست جمهوری آقای روحانی، ایشان به دفتر مقام معظم رهبری مراجعه نکرده بودند و دیداری هم با مقام معظم رهبری نداشتند؛ تا جایی که من شنیدم از دفتر مقام معظم رهبری با ایشان تماس می‌گیرند و جویای حال ایشان می‌شوند و این موضوع منجر به دیدار آقای روحانی و مقام معظم رهبری شده است. از ابتدا هم ظاهرا تاکید بر این بوده که دیدار کاملا دوستانه و غیر کاری باشد و حتی وارد بحث‌های مهم سیاسی نشوند. با این اوصاف من بعید می‌دانم آقای روحانی چنین درخواستی از مقام معظم رهبری کرده باشند.»
وی تصریح کرد:« با جو سازی‌هایی هم که در دوره دوم ریاست جمهوری آقای روحانی صورت گرفت، احتمال اینکه ایشان به ریاست مجمع منصوب شود بسیار کم است.یعنی ایشان درخواست عضویت در مجمع را مطرح نکرده‌اند و نمی‌خواهند که عضو شوند، به فرض اینکه عضو هم بشوند درصد ریاست ایشان بر مجمع بسیار پائین است. من فکر می‌کنم ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام آقای لاریجانی خواهند ماند و در صورت تغییر هم فکرمی کنم به سنت زمان آقای هاشمی باز خواهیم گشت که ایشان هم زمان هم رئیس جمهور بودند و هم رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام. بنابراین این خبر به طور کلی درست نیست.»
نمازی در پاسخ به این سوال که به نظر شما چقدر امکان دارد آقای روحانی به مجمع تشخیص مصلحت نظام بروند گفت:
« من احتمال این موضوع را خیلی کم می‌بینم. هم خود ایشان تقاضای این موضوع را نخواهند کرد و هم مقام معظم رهبری پیشنهادی به ایشان ندادند، بعد از این هم بعید می‌دانم این پیشنهاد داده شود. واقعیت این است که تلاشها به این سمت رفت که نا به سامانی‌های موجود را بر گردن دولت آقای روحانی بیندازند. البته در یک صورت احتمال آن وجود دارد و آن هم اینکه آقای رئیسی مانند صد روز گذشته نتواند در حل مشکلات چاره سازی کند و این رویه که معمولا در کشور ما باب شده که وقتی کسی می‌رود و مدیر جدیدی می‌آید مردم می‌گویند کاش نرفته بود؛ اگر چنین قضاوتی شکل بگیرد جایگاه آقای روحانی در کشور اصلاح خواهد شد و آن وقت ممکن است دعوت همکاری ایشان با مجمع تشخیص مصلحت نظام هم مطرح شود. اما فعلا علامتی از اینکه خواسته شود آقای روحانی در مجمع همکاری کند وجود ندارد.»
منبع: آفتاب یزد

کبنانیوز