کبنانیوز - آوار خانه‌ی ایلی

مردمان بختیاری و انجمن بختیاری‌های ایران در باب این کژاندیشی، پیگیر و از مجمع نمایندگان استان، استاندار محترم، مسئولین عالی و نهادهای نظارتی و امنیتی، ائمه جماعات استان استدعا دارند که با تدبیر لازم در مدیریت این موضوع و در جهت جلوگیری از ترویج و تقویت فرهنگ آوار زیرساخت ها، تخریب و تخدیش مأمن امن مردم، از تداوم تخریب «خانه ایلی» جلوگیری نمایند.

نیمه شب ۲۸ بهمن ۱۴۰۰خ. خانه ایلی، با بولدزور کژاندیشی آوار شد. این اجرای حکم در نیمه‌ی شب و در حالی که مردمان روستا در خواب بودند؛ جای بسی تعجب و سؤال دارد.
با شنیدن این موضوع، به عنوان یک ژورنالیست بختیاری زاده، راهی منطقه و با صحنه‌ی تلخ آوار و تخریب «خانه ایلی» روبه رو شدیم.

اشک قلم سرازیر شد و در سکوت، در دامان بازفت، به تبیین گزارشی از ماجرای تخریب خانه‌ی ایلی پرداخته است که از مخاطبین و کبنانیوزی‌های عزیز دعوت می‌نمایم به شنیدن این حقیقت تلخ: روستای «ڪَچُوزْ» از توابع بخش بازفت، شهرستان کوهرنگ استان چهارمحال و بختیاری در ۱۲۰ کیلومتری مرکز شهرستان کوهرنگ و در فاصله‌ی ۱۸۰ کیلومتری مرکز استان چهارمحال بختیاری (شهرڪرد) واقع شده است. این منطقه‌ی زیبا، گلستانی شورانگیز و بوستانی دل‌انگیز از انواع درختان بلوط، جنگلی و باغی ست. اکوتوریسمی چشم نواز، کم نظیر و بکر دارد. بهشت آمال گردشگران و توریست‌های داخلی و خارجی ست.

از سویی، توسعه صنعت گردشگری در استان چهارمحال بختیاری، نیاز به زیرساخت‌های تفریحی-رفاهی دارد. با توجه به نبود امکانات و کمبود بسترهای زیراساس گرشگری، یکی از فرزندان بخت یار بختیاری، عالیجناب پرفسور پورمقدم- ساکن کالیفرنیای آمریکا- آستین همت بالا زد. همیشه یک نفر باید به پا خیزد! این مهندس دلسوز، ستون‌های «خانه ایلی» را در روستای «ڪچور» استوار ساخت. خانه‌ای مفرح را در چهار طبقه؛ با امکانات تالار همایش، اتاق‌های متعدد استراحت، سرویس‌های بهداشتی - رفاهی لوکس، آشپزخانه مجهز، تالار سخنرانی، سوئیت و امکانات روز دنیا مجهز نمود. این بختیاری نیک نهاد، پنجره‌های خانه ایلی را مطابق اصول مهندسی، با طرحی از چوقای بختیاری، طراحی و اجرا کرد. گویا با این معماری، نیازی به وسایل سرمایشی نبوده است. پرفسورپور مقدم پس از تکمیل و تجهیز این مکان گردشگری، بر سردرِ آن، بر روی تابلویی زیبا، با دستخطی روحنواز از مهرآیینیِ بختیاری، نگاشت:

«خانه ایلی»
ورودیه اقامت در خانه ایلی، رسم خاصی دارد. تنها هزینه ورودیه، احترام به طبیعت منطقه است.
این خیر نیک اندیش، برای اقامت در خانه‌ی ایلی، تاکنون، حتی یک ریال از هیچ احدی دریافت نکرده است. به عبا تی به طور رایگان، در اختیار گردشگران، مسافران و طبیعت گردانی قرار می‌گرفت که به کچور قدم می‌گذاشتند.
روزگاری که هر کسی در فکر خود است
دیدن و ساختنِ خانه ایلی [الحق!] هنر است
در طول تاریخ قهرمانان و نیک اندیشان بسیاری در بختیاری به پا خاسته است. پرفسور نیک اندیش بختیاری، عالیجناب پورمقدم، با این کار بزرگ، نام خویش را در بین نیک اندیشان بختیاری ثبت کرده است.
وی با نظارت کامل، کاشانه‌ای را طراحی که گردشگران از سفر به بازفت لذت ببرند و رهآورد سفرشان، آرامش و رامش باشد و این را در دفترچه‌ی خاطرات خویش، به یادگار، خواهند نگاشت.
این مکان، پس از راه اندازی، مأمن امن گردشگران داخلی و خارجی از هر نقطه‌ای بود. این خانه ییلاقی با چشم‌انداز و ویوی چشم نوازی که دارد، مکان مناسبی برای تجدید خاطرات مسافران و توریست هاست.
خانه ایلی، اتفاقاً به توسعه و تقویت صنعت گردشگری، توسعه‌ی اقتصاد و بالطبع توسعه‌ی پایدار شهرستان کوهرنگ و استان چهارمحال بختیاری، کمک نموده و باز کمک خواهد نمود. به طوری که در شش ماه اخیر، در اختیار اکیپ مهندسان فعال پروژه‌ی «تنگ هونی» در ساخت و احداث جاده‌ی اصفهان- بازفت- خوزستان بوده است. به عبارتی محل بیتوته و زندگی آن‌ها بوده است.
بنا بر گفته‌ی اهالی کچور، در نیمه شب ۲۲بهمن ۱۴۰۰خ. بدون اطلاع قبلی، عده‌ای با بولدزور و گریدر افتادند به جان خانه‌ی ایلی.
«خانه‌اش خراب که خانه یِ ایلی را خراب کرد.» این سخن بانویی از ڪچوری هاست. خانم مُهمَدی ڪَرتَلایی، از محلی‌های کچور، گفت: «من و عده‌ی کمی از ساکنین روستا، نیمه شب خبردار شده و متحیر از وجود عده‌ای ناشناس، شاهد تخریب خانه‌ی ایلی بودیم».
این ایلبانوی بختیاری، افزود: «آوار خانه‌ی ایلی، برازنده‌ی نام استان چهارمحال بختیاری نیست. معلوم نیست چه دست‌هایی در پشت پرده است که از خرابیِ آبادی و آبادانی، سود می‌برند.»
خانم مهمدی کرتلایی، در ادامه با اظهار تأثر از چنین برخورد بد با خانه‌ی ایلی، تأکید کرد: «مهندسینی در خانه ایلی ساکن بودند؛ به اتفاقِ آن‌ها، با شنیدن جمله‌ای از مهاجمین، که «خانه را وقف دولت کنند تا آسیبی نبیند!»؛ این واقعیت، تأمل برانگیز‌تر است و تألم بر انگیز!

آوار ستون‌های استوار خانه ایلی، چند نکته را در ذهن افکار عمومی بی‌پاسخ گذاشته است:
۱- اگر ساخت چنین مهمی مشکلی داشت، چرا در بدو ساخت، از ساخت این بنای گردشگری جلوگیری نشد؟!
۲- خانه‌ای که به عنوان زیر ساخت گردشگری به توسعه‌ی صنعت گردشگری استان کمک می‌کند، چه زیانی برای دولت یا ملت داشته، که چنین باید با تیشه‌ی جهل به جان ریشه‌ی آن بیفتند؟!
۳- اگر معارضی بوده و به فرض حکمی هم صادر شده- فارغ از حقّ یا ناحقّ بودن حکم صادره- چرا بعد از ساعت ۱۲ شب، مجریان برای اجرای حکم تشریف آوردند؟!
۴-تخریب خانه‌ی ایلی، تخریب فرهنگ نوعدوستی بختیاری ست. امری خیرخواهانه که بدون انتفاع، در اختیار مردم شهیدپرور این سامان قرار گرفته است. مردمان غیوری که برای وطنشان جان نثار می‌کنند و خون!
۵- آوار خانه‌ی ایلی، دهان کجی به مردمان غیور شهرستان کوهرنگ، مردم اصیل بازفت، عشایر بختیاری، جامعه ایثارگران، خانواده شهدا و مردم- لطفا بخوانید ولی نعمتان مسئولین- است.
مردمان بختیاری و انجمن بختیاری‌های ایران در باب این کژاندیشی، پیگیر و از مجمع نمایندگان استان، استاندار محترم، مسئولین عالی و نهادهای نظارتی و امنیتی، ائمه جماعات استان استدعا دارند که با تدبیر لازم در مدیریت این موضوع و در جهت جلوگیری از ترویج و تقویت فرهنگ آوار زیرساخت ها، تخریب و تخدیش مأمن امن مردم، از تداوم تخریب «خانه ایلی» جلوگیری نمایند.
”ولعاقبة للمتقین“

سروش درست
بیست- بیست و سه
اسفند ۱۴۰۰خ
بازفت دل انگیز،
روستای ڪَچُور