یک سال و نیم از انتخابات میان دوره ای حوزه گچساران و باشت گذشته، اما هنوز تحلیل این دوره انتخاباتی ادامه دارد، از زمان حضور جدی سیدقدرت تا حضور ناگهانی سیدناصر که ضربه سختی به اصولگرایان گچساران وارد کرد، حتی نزدیکان سیدناصر حسینی نیز در شوک میان دوره مانده اند.
به گزارش کبنانیوز، بعد از کوچ اجباری تاجگردون از مجلس، این بار نوبت اصولگرایان گچساران و باشت بود که اسب مقصود خود را بتازانند، اما گره میان دوره زمانی ایجاد شد که سیدقدرت حسینی از سوی شورای نگهبان رد صلاحیت شد، اتفاقی که به اصولگرایان ضربه و لطمه وارد کرد، از همین‌جا بود که اصولگرایان با نگاه مثبت به ایجاد شورایی برای مشورت دادن به نماینده آینده، سیدناصر حسینی‌پور را وارد گود انتخابات کردند.
هر چند که دلسوزانی فارغ از جناح راست و چپ سیاسی معتقد بودند حسینی پور فرد مناسبی نیست، اما نگاه عمده کسانی که به حسینی پور رأی دادند و او را حمایت کردند مثبت بود. حسینی پور بدون هیچ سابقه اجرایی و مدیریتی، صرفا به عنوان یک نویسندۀ مورد حمایت سعید جلیلی از سیاسیون جبهه پایداری، قرار داشت. تنها برگ برنده حسینی پور کتابش بود که به واسطه این کتاب توانست با جلیلی مرتبط شود، کتابی که هنوز هم در خصوص نوشتار و تدوین آن ابهاماتی وجود دارد.
اما اتفاقی که در ادامه افتاد، کنار زدن شورای اصولگرایان و بی توجهی به نظر شورا بود. سیدناصر حسینی به تنهایی و با کمک معدود افرادی دست به چینش مدیران می زد. او در استان نتوانست مدیران توانمندی را بگمارد و پایگاه ضعیفی در مرکز استان دارد، در شهرستان ها نیز غالبا افرادی را به کار گماشت که عملکرد مثبتی از آنان دیده نشد.
بزرگترین اشتباه حسینی پور در خصوص انتخاب مدیران که از سوی مردم قابل بخشش نیست، انتخاب کاهکش بود، مدیری که علارغم مدیریت بسیار ضعیف حتی توانایی مدیریت یک جلسه را نداشت، اما 25 میلیارد تومان اعتبار مسوولیت های اجتماعی گچساران که حق این مردم بود را در زادگاه همسرش (بهبهان) هزینه کرد، چرا نباید این اعتبار در محله های کم برخوردار گچساران هزینه می شد؟ باشت چه امکاناتی داشت و چرا این اعتبار برای ایجاد ورزشگاه و استخر در شهرستان باشت صرف نشد؟ چرا باید اعتبار مسوولیت های اجتماعی گچساران در شهری دیگر صرف ساخت ورزشگاه و استخر شود؟
زمانی که کاهکش اعتبار متعلق به مردم گچساران را به بهبهان می برد، برخی از مدیران شرکت نفت که مخالف سیدناصر حسینی بودند چشم خود را روی این کار بستند و حتی به این جریان کمک کردند، و به نظر می آید این سکوت برای ضربه زدن به حسینی پور بوده، و حسینی پور نیز هیچ اشرافی بر مدیران و کارکنان چه در شرکت نفت و چه در ادارات دیگر نداشته و ندارد.
حسینی پور باید پاسخگوی این انتخاب باشد، کاهکش برای گچساران چه کرد؟ سهم بهبهان به اندازه یک چهارم نفت گچساران است، چرا مدیران شهرستان و حسینی پور اجازه دادند چنین اجحافی در حق مردم شود؟
حسینی پور دیر متوجه این جریان شد، و این یکی از ضعف های حسینی پور است که از دور و اطراف خود خبری نداشته و ارتباطی با افراد در حوزه کاری خود هم ندارد. او در سفر خیلی از مسوولان کشوری در گچساران حضور نداشته، زمانی که معاون اجرایی رئیس جمهور حضور پیدا کرد، حسینی پور به استقبال نیامد و نبود، زمانی که وزیر کشور به بویراحمد آمد، حسینی پور حضور نیافت تا بتواند در خصوص حقوق مردم حوزه انتخابیه رایزنی کند، هر چند که موحد نیز در این سفر حضور نیافت.
از طرفی تحلیل مطلعان حاکی از آن است که حضور کمالی نیز اتفاق جدید و تحولی برای نفت و گاز گچساران ندارد. کمالی نام آشنایی در حوزه نفت ندارد، هر چند که گزینه بهتری نسبت به کاهکش است ولی در هر حال او نیز غیربومی است و تا یک سال و نیم آینده نیز بازنشسته خواهد شد، پس هیچ انگیزه ای برای کار در گچساران ندارد، اینکه چرا شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب این اجحاف را در حق گچسارانی می کند که ذخایر گاز آن بیشتر از خیلی جاهای دیگر است، مشخص نیست، اما یکی از دلایل آن ضعف و بی توجهی مدیران استانی و شهرستانی به حقوق مردم است! کمالی باید بداند مردم و رسانه ها عملکرد او را زیر نظر دارند و او قطعا باید دوره مدیریتی کاهکش را جبران کند.
در دوره های گذشته خیلی از امتیازات شرکت نفت گچساران به تهران و اهواز سپرده شده، و مسوولان گچسارانی نتوانسته اند حقوق شرکت نفت را برگردانند، که این موضوع فقط شامل دوره سیدناصر نمی شود، در دوره تاجگردون نیز اجحاف هایی در حق شرکت نفت شد و تاجگردون حرفی از آن نزد.
یکی از انتقادات بزرگ دیگر به حسینی پور حضور مدیران غیربومی در شرکت نفت گچساران است. در دوره های گذشته از جمله در دوره سیدقدرت حسینی، جعفری، تاجگردون همیشه مدیران نفت بومی بوده اند و غالبا عملکرد بسیار خوب تا نسبتا خوبی داشته اند و سامان خوبی در شرکت نفت ایجاد کرده اند، اما چگونه است که طی یک سال و نیم گذشته و در دوره سیدناصر حسینی پور دو مدیر غیربومی در گچساران حضور پیدا کرده اند، به نظر می آید اینها اجحاف در حقوق مردم گچساران و باشت است، از طرفی شرکت نفت گچساران از ریل خارج شده و به شدت سیاسی شده است، این سیاسی شدن موجب شده مدیران توانمند بومی تمایلی برای حضور در شرکت نفت گچساران نداشته باشند. حسینی پور به هیچ نیروی بومی میدان نداده و هیچ فردی را در این مدت پرورش نداده است.
اصولگرایان سالهای زیادی منتظر انتخابات بودند تا انتخابات میان دوره 1400 این شانس نصیبشان شد، اما اشتباهشان خسارت زیادی وارد کرده و مشخص نیست که بتوانند در دوره فعلی با این شوک کنار بیایند و گزینه ای دیگر روی میز بیاورند.
از طرف دیگر، تاجگردون به شدت فعالیت های رسانه ای خود را آغاز کرده و با ایجاد دوقطبی تلاش می کند حتی مدیران سیدناصر را نیز به سمت خود بکشاند. در گچساران و باشت اقبال عمومی به شدت به سمت تاجگردون است، کسی که برای بدست آوردن حق از دست رفته اش در مجلس یازدهم، وارد رقابت انتخاباتی در فضای مجازی شده است.
همان گونه که تاجگردون قبلا گفته، او حضور خود را در انتخابات قطعی می داند و نگران تأییدیه مراجع ذی‌صلاح نیست، با این حال تأیید شورای نگهبان همیشه محل مناقشه و نگرانی بخصوص برای اصلاح طلبان بوده است.
کارنامه سیدناصر نشان می دهد که شانسی در انتخابات آینده ندارد و طرفداران او ریزش زیادی کرده اند، اما باید دید چه اتفاقات جدیدی در ماه های آینده می افتد، آیا افراد جدیدی وارد گود انتخابات این دو شهرستان می شوند؟ تاجگردون به سهولت از سد شورای نگهبان می گذرد؟ اصولگرایان گزینه جدیدی برای انتخابات دارند یا خیر؟ اصلاح طلبان با وجود تاجگردون گزینه ای را برای کاندیداتوری معرفی می کنند؟ اصولگرایان بطور کامل از سیدناصر حسینی پور گذر کرده اند یا سیدناصر می تواند دوباره نظر انها را برای انتخابات امسال جلب کند؟ هر چند که این احتمال بسیار پایین است.

کبنانیوز