تاریخ انتشار
شنبه ۳ آذر ۱۴۰۳ ساعت ۲۳:۰۸
کد مطلب : ۴۹۳۱۶۷
یادداشتی به قلم ناصر منصوری
وداع با سرحلقه شیرین‌سخنان دیارمان
۰
کبنا ؛یادداشت| با انا لله وانا الیه راجعون
رحلت جانسوز و غم انگیز شاعر شیرین‌سخن و ادیب برجسته هم‌تبارمان مرحوم استاد حاج فریدون داوری را به همه اهل فرهنگ و هنر و ادب و تمامی اهالی اُستان‌مان تسلیت عرض می‌کنم. همان بزرگی که سلوک و قدمش و کلام و قلمش آینه‌ای تمام‌نما برای فرهنگ سراسر افتخار دیار اهورایی ما بود و حقیقتاً با شیرین‌زبانی و عشق و دلدادگی تمام به دنای سرافراز و دنانشینان غیورش با به تصویر کشیدن و ترسیم آداب و رسوم ایلیاتی در آثار و کلام منثور و منظومش یادگاری مانا و نغماتی شیربن و با حلاوت بر جای گذاشت که بی‌شک به دور از هر گونه گرد و غبار فراموشی برای همیشه در دل و جان و یاد و خاطره اهل فرهنگ و عموم مردم حق‌شناس دیار ما مانا خواهد بود. آری برادر زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست / هرکسی نغمه خود خوانَد و از صحنه رود / صحنه پیوسته بجاست / خنک آن نغمه که مردم بسپارند به یاد
بدون اغراق می‌گویم هر کسی توان توصیف وسعت و عمق و لطافت و ظرافت کلام و ظرفیت چنین بزرگوارانی را ندارد و حقیر خود هم همینطور و از این قاعده مستثنی نیستم و باید خطاب به روح بلند این عزیز نوسفرمان بگویم ما که باشیم ای تو ما را جان جان / تا که ما باشیم با تو درمیان
چرا که این عزیزان با عبور از فراز میدان عقل به وادی بی‌انتهای عشق پا گذاشته‌اند و حلاوت کلامشان به دلیل وجود عشق یعنی وثیق‌ترین پیوند با اصل هستی در تار و پود کلام آنهاست. همان عشقی که مولانای بلخی در وصفش فرمودند:
هر چه گویم عشق را شرح و بیان / چون به عشق آیم خجل باشم از آن
چون قلم اندر نوشتن می‌شتافت / چون به عشق آمد قلم بر خود شکافت
عقل در شرحش چو خر در گل بخفت / شرح عشق و عاشقی هم عشق گفت
و چنانکه اهلش گفته‌اند برای دریای عشق عمقی متصور نیست
درنیاید عشق در گفت و شنید / عشق دریایی بود بُن ناپدید
و باید گفت که زیبایی و حلاوت و و دلربایی کلام این عزیزان که چون دم مسیحایی همه رامسحور و معهود و بنده خود می‌سازد به دلیل قدم در وادی عشق است و به قول حافظ شیرازی:
عهد ما با لبِ شیرین‌دهنان بست خدا / ما همه بنده و این قوم خداوندانند. و مرحوم استاد حاج فریدون داوری از این قوم بلندمرتبه‌اند
خدای بزرگ روح بلندمرتبه این عزیز نوسفر را شاد و با اولیاءالله محشورش گرداند.
لازم میبینم یاد و خاطره استاد دکتر سید قادر لاهوتی ادیب عارف و هنرمند نامی دیارمان، حسین پناهی دژکوه را نیز همچنان گرامی بدارم، خدای رحمتشان کند و بر رفعت مقامشان بیفزاید و با مهمان تازه‌واردشان با ائمه اطهار محشور گردند.
تهران، ناصر منصوری
رحلت جانسوز و غم انگیز شاعر شیرین‌سخن و ادیب برجسته هم‌تبارمان مرحوم استاد حاج فریدون داوری را به همه اهل فرهنگ و هنر و ادب و تمامی اهالی اُستان‌مان تسلیت عرض می‌کنم. همان بزرگی که سلوک و قدمش و کلام و قلمش آینه‌ای تمام‌نما برای فرهنگ سراسر افتخار دیار اهورایی ما بود و حقیقتاً با شیرین‌زبانی و عشق و دلدادگی تمام به دنای سرافراز و دنانشینان غیورش با به تصویر کشیدن و ترسیم آداب و رسوم ایلیاتی در آثار و کلام منثور و منظومش یادگاری مانا و نغماتی شیربن و با حلاوت بر جای گذاشت که بی‌شک به دور از هر گونه گرد و غبار فراموشی برای همیشه در دل و جان و یاد و خاطره اهل فرهنگ و عموم مردم حق‌شناس دیار ما مانا خواهد بود. آری برادر زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست / هرکسی نغمه خود خوانَد و از صحنه رود / صحنه پیوسته بجاست / خنک آن نغمه که مردم بسپارند به یاد
بدون اغراق می‌گویم هر کسی توان توصیف وسعت و عمق و لطافت و ظرافت کلام و ظرفیت چنین بزرگوارانی را ندارد و حقیر خود هم همینطور و از این قاعده مستثنی نیستم و باید خطاب به روح بلند این عزیز نوسفرمان بگویم ما که باشیم ای تو ما را جان جان / تا که ما باشیم با تو درمیان
چرا که این عزیزان با عبور از فراز میدان عقل به وادی بی‌انتهای عشق پا گذاشته‌اند و حلاوت کلامشان به دلیل وجود عشق یعنی وثیق‌ترین پیوند با اصل هستی در تار و پود کلام آنهاست. همان عشقی که مولانای بلخی در وصفش فرمودند:
هر چه گویم عشق را شرح و بیان / چون به عشق آیم خجل باشم از آن
چون قلم اندر نوشتن می‌شتافت / چون به عشق آمد قلم بر خود شکافت
عقل در شرحش چو خر در گل بخفت / شرح عشق و عاشقی هم عشق گفت
و چنانکه اهلش گفته‌اند برای دریای عشق عمقی متصور نیست
درنیاید عشق در گفت و شنید / عشق دریایی بود بُن ناپدید
و باید گفت که زیبایی و حلاوت و و دلربایی کلام این عزیزان که چون دم مسیحایی همه رامسحور و معهود و بنده خود می‌سازد به دلیل قدم در وادی عشق است و به قول حافظ شیرازی:
عهد ما با لبِ شیرین‌دهنان بست خدا / ما همه بنده و این قوم خداوندانند. و مرحوم استاد حاج فریدون داوری از این قوم بلندمرتبه‌اند
خدای بزرگ روح بلندمرتبه این عزیز نوسفر را شاد و با اولیاءالله محشورش گرداند.
لازم میبینم یاد و خاطره استاد دکتر سید قادر لاهوتی ادیب عارف و هنرمند نامی دیارمان، حسین پناهی دژکوه را نیز همچنان گرامی بدارم، خدای رحمتشان کند و بر رفعت مقامشان بیفزاید و با مهمان تازه‌واردشان با ائمه اطهار محشور گردند.
تهران، ناصر منصوری
