باغ بنوشکه تداعی گر کافه نوستالژیک نادری

کبنا ؛عیب جویانم حکایت پیش جانان گفته‌اند
من خود این پیدا همی‌گویم که پنهان گفته‌اند

دشمنی کردند با من لیکن از روی قیاس
دوستی باشد که دردم پیش درمان گفته‌اند
«سعدی»
 ... شیخ اجل، شاعر شیرین سخن شیرازی، از شنیدن قضاوت‌های ناروای عیب جویانِ عداوت پیشه، گلایه‌مند است و این گلایه را به گونه‌های مختلف در شعرش نشان می‌دهد، او پس از نقل حرفهای عیب جویان، آن‌ها را پوچ و بی‌اساس و ناشی از بی‌خبری می‌داند.
در شرایط امروز ما نیز، خرده گیری‌هایی که گاهاً متوجه باغ بنوشکه می‌شود بی شباهت به عیب جوئی هایی که موجب شکوه‌های خداوندگار سخن، می‌شده است، نیست.
باغ بنوشکه می‌رود تا نقش و تأثیر کافه نادری تهران را که روزگاری پاتوق روشنفکران، ادیبان و سیاسیون ایرانی بوده است، را در گچساران زنده کند.
بمانندآن زمانی که آن بزرگان به دور میزهای این کافه دورهم جمع می‌شدند، روزنامه می‌خواندند، بحث‌های سیاسی، ادبی و هنری می‌کردند و مهم‌تر از همه تاریخ ادبی و فرهنگی این مملکت را رقم می‌زدند.
تا قبل از این، محیط شهر همواره از فقدان مکان و محلی مناسب با این خصوصیات و ویژگی، جهت تجمع و حضور اشخاص و گروههای مختلف اجتماعی، جداً محروم و بشدت رنج می‌برده است.
مجموعه فرهنگی، خدماتی و رفاهی بنوشکه که بنام باغ بنوشکه گچساران معروف است، علاوه بر جاذبه‌های خدماتی و رفاهی و چشم اندازی زیبا، دلپذیر و فرح بخش، به لحاظ فضای فرهنگی حاکم بر آن، به مکانی جهت تمرکز فعالان اجتماعی، فرهنگی و ورزشی شهر نیز مبدل شده است.
هرچند وابستگی نسبی و سببی مدیران این مکان به دکتر تاجگردون، نماینده محترم و چهره اول سیاسی شهرستان، حال و هوایی سیاسی را نیز به این مجموعه بخشیده است. اما حضور غالب اشخاص و چهره‌های فرهنگی و هنری، جامعه ورزشی و شهروندان عادی، بعد سیاسی آن را کمرنگتر و در حاشیه قرار داده است.
 تا قبل از این، فعالان فرهنگی، اجتماعی و سیاسی شهر که غالباً از قشر فرهنگی شهر می‌باشند، بدلیل عدم دسترسی به مکانی مناسب جهت تحلیل و تبادل اخبار و اطلاعات سیاسی - اجتماعی، در مرکز شهر و در محل فروش نشریات و مقابل پیشخوان روزنامه‌ها تجمع می‌کردند.
ضرورت تغذیه روحی و فکری و نیازِ دانستن و آگاهی از مسائل روز جامعه، تحمل شرایط سخت و طاقت فرسا را بدنبال می‌داشت. حتی نیمکتی جهت نشستن برای نخبگان شهر نبود و ناچار ایستاده و گرد یکدیگر به بحث می‌پرداختند.
اما امروزه بهمراه خانواده‌های خود در محیط آرام و چشم نوازِ باغ بنوشکه حاضر می‌شوند و ضمن بهره مندی از امکانات فراوان و تسهیلات مناسب آن، گرد هم آمده، کتاب و روزنامه می‌خوانند و اخبار و مباحث سیاسی، اجتماعی و هنری را دنبال و یاد و سرگذشت کافه نادری تهران را در اذهانِ تداعی می‌سازند.
جانا به خرابات آی تا لذت جان بینی
جان را چه خوشی باشد بی‌صحبت جانانه
«مولانا»
 اما نکته قابل تأمل و دردآور، برنتافتن وجود این مکان سرشار از پویایی و بالندگی توسط برخی تنگ نظران است، خصوصاً در مواجهه با انس و الفتی که فرهیختگان و نخبگان شهر با این مجموعه برقرار کرده‌اند، به خود می‌پیچند و فغان سر می‌دهند، که از رقیب عقب مانده‌اند!!! و بسان مدعیان سعدی علیه الرحمه، بر طبل عداوت و دشمنی می‌کوبند.
این جریان انحصار طلب مجموعه بنوشکه را مخالف و مانع رسیدن به اهداف خود می‌بیند و مدیریت آن را به جرم همخونی با دکتر تاجگردون، گناهکار و مستحق نکوهش و عیب جویی می‌پندارد.
چشم بر روی واقعیت‌ها می‌بندند و به بهانه‌های واهی هر موضوع بی ربط و غیر حقیقی را به این مکان نسبت می‌دهند و با ایجاد فضا و جوسازی، تصویری غیر واقعی، گمراه کننده و مخدوش از هویت و کارکرد این مجموعه ساخته و به مخاطبان القاء می‌کنند تا به زعم خود، با گژتابی و ابهام سرچشمه را مسموم نموده و عدواتی بنمایند و سعادتی ببرند!
 تازه‌ترین اقدام این جماعت در نشست روسای هیأت های ورزشی گچساران با حضور مدیرکل ورزش و جوانان استان، خود را نشان داده است. در جریان این نشست، رئیس هیئت هاکی، از بی توجهی مسولان امر نسبت به کسب مقام نایب قهرمانی کشور توسط دختران روستای تلخاب شیرین گلایه مند بوده و با دلخوری اظهار می‌دارد:
  «نه تنها هیچ نوع جوایزی به این دختران داده نشده است که باز هم با دعوت در باغ بنوشکه موضوع را سیاسی کردند»
 چنین سخنانی حتی اگر صادقانه و شخصی بوده و تحت تأثیر و اراده جریان سیاسی خاصی نباشد، به ویژه با آوردن قید تکرار (باز هم)، بی درنگ شبهه انگیز، دور از واقعیت و ناشی از ناآگاهی و کم اطلاعی از چگونگی حضور دختران ورزشکار در باغ بنوشکه و نقش و نحوه تعامل مدیریت این مجموعه با آنان می‌باشد.
 از آنجاییکه بنده در جریان حضور ورزشکاران یادشده در باغ بنوشکه بوده‌ام جهت رفع این شبهه و تنویر اذهان عموم، توضیح ذیل را لازم و ضروری می‌بینم: مدیریت این باغ مجموعه باصفا، با ساخت و فراهم نمودن این مکان تفریحی، فرهنگی آبرومند که خلأ آن در دوگنبدان احساس می‌شد زمینه رابرای همشهریانشان فراهم کرده‌اند تا با خانواده و به دور از هیاهوی شهری لختی بیاسایند و با دوست و آشنا اختلاطی کنند و تبادل آراء. درمورد نشست دختران ورزشکار تلخاب شیرین نیز، هم میزبان خوبی بوده‌اند وهم بدون آنکه موظف باشند. تمام تلاششان را به جهت قدردانی، تشویق و حمایت این عزیزان به کار برده‌اند. لذا خدماتشان جای قدردانی دارد. بیاییم بدون فرافکنی و خورده گیری، دست هرکه را که برای عمران و آبادی دیدارمان زحمت می‌کشد به گرمی بفشاریم و همدیگر را دوست بداریم.
--------------------------------
سیدمحمد آرامش
--------------------------------