پیرسبزی گفت: فیلم های «سینما شهر قصه» به کارگردانی کیوان علی محمدی و ««آبادان یازده ۶۰» به کارگردانی مهران خوشبخت عصر امروز در سینما هنر یاسوج اکران می شوند.

«محمدعلی پیرسبزی» گفت: سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر همزمان با سراسر کشور در استان کهگیلویه و بویراحمد درحال برگزاری است.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کهگیلویه و بویراحمد اظهار داشت: این جشنواره برای پنجمین سال متوالی در این استان برگزار می شود.
وی یادآور شد: در بخش پروانه ها پنج فیلم در نوبت صبح (ساعت ۱۰) ویژه کودکان و نوجوانان و در نوبت عصرها نیز ۱۴ فیلم اکران خواهد شد.
پیرسبزی با بیان اینکه این جشنواره از ۱۵ تا ۲۱ بهمن در یاسوج برگزار می شود، گفت: همزمان با چهارمین روز جشنواره فیلم فجر، فیلم های «سینما شهر قصه» به کارگردانی کیوان علی محمدی ساعت ۱۶، «آبادان یازده ۶۰» به کارگردانی مهران خوشبخت ساعت ۱۸ و «سینما شهر قصه» به کارگردانی کیوان علی محمدی ساعت ۲۰ امروز ۱۸ بهمن اکران می شوند.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کهگیلویه و بویراحمد گفت: پیش از این نیز فیلم های «منطقه پرواز ممنوع» به کارگردانی امیر داسارگر ساعت ۱۰ صبح روز ۱۵ بهمن و «نورنا ۲» به کارگردانی سیدجواد هاشمی روز ۱۶ بهمن در بخش سیمرغ پروانه ها اکران شدند.
وی ادامه داد: «دو زیست» به کارگردانی برزی نیک نژاد ساعت ۱۶، «بی صدا حلزون» به کارگردانی بهرنگ دزفولی زاده  ساعت ۱۸ و «دو زیست» به کارگردانی برزی نیک نژاد در روز ۱۷ بهمن ساعت ۲۰ در یاسوج اکران شدند.
پیرسبزی خاطرنشان کرد: همچنین فیلم های «خون شد+۱۲» به کارگردانی مسعود کیمیایی، «پدران» به کارگردانی سالم صلواتی در روز ۱۵ بهمن و «پدران» به کارگردانی سالم صلواتی و «ابر بارانش گرفته بود» به کارگردانی مجید برزگر روز ۱۶ بهمن در سینما هنر یاسوج اکران شدند.

نشست خبری دوزیست به‌عنوان آخرین فیلم سودای سیمرغ در روز چهارم جشنواره برگزار شد.

نشست خبری فیلم «دوزیست» با حضور عوامل و اصحاب رسانه برگزار شد.
در ابتدای این نشست منتقد سینما درباره فیلمنامه کار گفت: فیلم در واقع فیلم مراقبت و زیرنظر گرفتن است. در فیلم اشارات زیادی وجود دارد که می‌توان فهمید در نهایت این حمید (هادی حجازی‌فر) است که به همه رودست خواهد زد.
پژمان جمشیدی درباره تنوع نقش‌هایی که بازی می‌کند و انتخاب این نقش گفت: بیشتر پیشنهادات که به من می‌شود کمدی است اما علاقه دارم که در گونه‌های دیگر مثل دوزیست بازی کنم.
وی همین‌طور اضافه کرد: قرار گرفتن کنار این بازیگران برایم جذاب و لذتبخش بود.
جمشیدی درباره همکاری با جواد عزتی نیز گفت: ما با هم همکاری فوق‌العاده‌ای داشتیم اما از آن مهم‌تر شخصیت بسیار خوب ایشان است.
نیک‌نژاد در خصوص فیلمنامه خود گفت: واقعیت این است که فکر این فیلمنامه به‌سراغ من آمد تا اینکه خودم به‌فکر خلق چنین داستانی بروم. احساس می‌کنم که از نتیجه کار با توجه به بازخوردهایی که داشتم راضی‌ام.
خانی تهیه‌کننده فیلم در پاسخ به خبرنگار تسنیم درباره اکران فیلم در فضای عمومی گفت: تصمیمات بر این شد که بعد از اکران در جشنواره به‌صورت عمومی آن را اکران کنیم.
وی در ادامه درباره قهرمان فیلم که نابود شده است عنوان کرد: خیلی از ما مسیری را رفتیم که عطا رفته است و به‌نظرم هنوز هم جواد عزتی در فیلم قهرمان است.
حجازی‌فر درباره انتخاب نقش خود گفت: در ابتدای مسیر از نیک‌نژاد پرسیدم که چرا من را انتخاب کرده است، اما در هر حال چون جرئت ریسکم بالا است نقش‌های گوناگون را بازی می‌کنم و به تجربیات خودم اضافه می‌کنم.
پسیانی نیز درباره نقش خود در این فیلم و بهره آن از تئاتر گفت که تئاتر و سینما را نباید آن‌قدر از هم جدا کرد و مانند یکدیگر است.
اخوان بازیگر تازه سینمای کشور درباره نقش خود عنوان کرد: تجربه بی‌بدیلی در این فیلم بود زیرا گروه بازیگران همکاری و همراهی بسیار خوبی را داشتند و امیدوارم که از پس نقش خودم برآمده باشم.
کارگردان دوزیست در پاسخ به سؤالی درباره طبقات اجتماعی بازیگران فیلم گفت: آدم‌های فیلم متعلق به طبقه متوسط رو به پایین جامعه‌اند که اکثر ما از آن هستیم. شاید تلاش من باعث شده که فیلم خرده‌روایت داشته باشد اما واقعیت این است که قصد اضافه کردن خرده‌روایت در فیلم را نداشتم.
وی درباره مشکلات حقوقی فیلم اظهار کرد: کار ما مشاور حقوقی داشته است و ایرادات حقوقی را به آن وارد نمی‌دانم. من سعی کردم یک قصه مردانه و لوطی‌وار را تعریف کنم و کلماتی که درباره زنان بعضاً به‌کار می‌رود مانند صیغه‌ای را صحیح نمی‌دانم.
وی در ادامه درباره تحولات یک‌باره و ناگهانی کاراکترها گفت که برای همه آدم‌ها سیر وجود دارد و برخی از تحولات در فیلم و شخصیت‌ها اجباری ایجاد می‌شود.
سعدی تدوین‌گر فیلم درباره کات‌های تند فیلم گفت عمده این کات‌ها از ابتدا تا اوایل فیلم است و ادامه ندارد. نوع روایت فیلم اگر آزاردهنده است به‌خاطر آن است که تکه تکه، جهان پیرامونش را نمایش می‌دهد.
 

همزمان با سومین روز از برگزاری جشنواره فیلم فجر، فیلم «بی صدا حلزون» به کارگردانی بهرنگ دزفولی زاده ساعت ۱۸ در سینما هنر یاسوج اکران شد.

  سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر همزمان با سراسر کشور در استان کهگیلویه و بویراحمد درحال برگزاری است.
 در بخش پروانه ها پنج فیلم در نوبت صبح (ساعت ۱۰) ویژه کودکان و نوجوانان و در نوبت عصرها نیز ۱۴ فیلم اکران خواهد شد.
این جشنواره از ۱۵ تا ۲۱ بهمن در یاسوج برگزار می شود.
همزمان با سومین روز از برگزاری جشنواره فیلم فجر، فیلم «دو زیست» به کارگردانی برزی نیک نژاد ساعت ۱۶ امروز اکران شد.
همچنین فیلم «بی صدا حلزون» به کارگردانی بهرنگ دزفولی زاده ساعت ۱۸ در سینما هنر یاسوج اکران شد.

کیوان علی‌‌محمدی بعد از چهار همکاری مشترک با امید بنکدار در مقام نویسندگی و کارگردانی، با ساخت «سینما شهر قصه» به همراه علی‌‌اکبر حیدری (نویسنده‌‌ی دو اثر قبلی بنکدار و علی‌‌محمدی) فضای جدیدی را در سینما تجربه‌‌اندوزی کرده است.

کیوان علی‌‌محمدی بعد از چهار همکاری مشترک با امید بنکدار در مقام نویسندگی و کارگردانی، با ساخت «سینما شهر قصه» به همراه علی‌‌اکبر حیدری (نویسنده‌‌ی دو اثر قبلی بنکدار و علی‌‌محمدی) فضای جدیدی را در سینما تجربه‌‌اندوزی کرده است.
علی‌‌محمدی در فیلم‌‌های قبلی، سراغ کمدی نرفته‌‌ بود و این مهم‌‌ترین تفاوت این فیلم با سایر فیلم‌‌های اوست. همان‌‌گونه که از نام فیلم پیدا است، «سینما شهر قصه» قرار است مخاطب را با سینما به دنیای سینما ببرد. اما در این مسیر، افتان و خیزان گام برمی‌‌دارد. فیلم در بستر عاشقانه‌‌ی کلیشه‌‌ای شکل می‌‌گیرد: عشق پسری از خانواده‌‌ای سلطنت‌‌طلب به دختری از خانواده‌‌ای انقلابی. مسیر عشق این دختر و پسر از قبل از انقلاب ایران آغاز می‌‌شود و برهه‌‌های دیگری از تاریخ معاصر ایران را شامل می‌‌شود.
فیلم در روایت، دو پاره می‌‌شود. منظور از دو پاره شدن فیلم، دو پاره شدن مضمون و موضوع فیلم است. تا نیمه‌‌های فیلم، داستان وصال دو جوان از دو خانواده‌‌ی مختلف، نگاه مسلط‌‌تری نسبت به ادای دین و احترام به سینمای ایران دارد اما از نیمه‌‌های فیلم تا انتهای آن، به یکباره موضوع فیلم چرخشی به سمت ادای دین مفصل به تاریخ سینمای ایران و ستایش آن می‌‌کند.
سال گذشته نیز همین معضل در فیلم «مسخره‌‌باز» همایون غنی‌‌زاده اتفاق افتاد. آن فیلم هم محو ایده‌‌های سینمایی و ادای احترام به فیلم‌‌های معروف سینمای ایران و جهان در سکانس‌‌های انتهایی فیلم شده بود و مخاطب را آزار می‌‌داد.
هر دو فیلم پلان‌‌هایی بی‌‌ربط از فیلم‌‌های مختلف را عینا در فیلمشان تکرار کرده‌‌اند. بی‌‌ارتباط بودن فیلم‌‌های سینمای ایران در «سینما شهر قصه» به‌‌حدی زیاد می‌‌شود که عملا بازسازی تولید پلانی از فیلم «کاغذ بی‌‌خط» ناصر تقوایی در انتهای «سینما شهر قصه» نه تنها کمکی به روند فیلم نمی‌‌کند که برای مخاطب حوصله سر بر هم می‌‌شود. واقعا لزوم بازسازی پلانی از «کاغذ بی‌‌خط» چیست؟ مرحوم جمشید مشایخی در انتهای عمر که صدایش به زحمت به مخاطب می‌‌رسد با هدیه تهرانی در ماشین نشسته‌‌اند و عشق و علاقه‌‌ی به سینما را بازسازی می‌‌کنند.
دختر و پسر جوان ابتدای فیلم در میان دهه‌‌ی ۶۰ که حالا نقش جدیدی به عنوان مادر و پدر در زندگی دارند! در پشت‌‌صحنه‌‌ی فیلم «کاغذ بی‌‌خط» در دهه‌‌ی ۸۰ حاضر می‌‌شوند! و زن علاقه‌‌اش به سینمای تقوایی را نشان می‌‌دهد. تقوایی (با بازی افشین هاشمی) هم از اکران آخرین فیلمش با نام «ناخدا خورشید» که به تازگی به سینماها آمده، حرف می‌‌زند! همین یک سکانس کافی است که مشخص شود چقدر از نظر روایت و زمان در فیلم آشفتگی به وجود آمده است.
شخصیت‌‌های فیلم در دهه ۶۰ حضور دارند، به پشت‌‌صحنه‌‌ی فیلمی در دهه‌‌ی ۸۰ می‌‌روند، دو بازیگر فیلم ناصر تقوایی در دهه‌‌ی ۸۰، بازیشان را بازسازی می‌‌کنند، پلان تمام می‌‌شود، تقوایی با شخصیت‌‌های «سینما شهر قصه» گفت‌‌وگو می‌‌کند و خبر از اکران آخرین ساخته‌‌اش به نام «ناخدا خورشید» می‌‌دهد و یعنی شخصیت‌‌ها در سال ۱۳۶۶ حاضر هستند.
واقعا به نظر می‌‌رسد در جای‌‌جایِ اثر، سازندگان فیلم، محو ایده‌‌ی خود شده‌‌اند.
تقریبا پس از طی شدن یک سوم ابتدایی فیلم، فیلم چیز جدیدی برای ارائه ندارد و دستش برای مخاطب رو شده است. لحظه‌‌های کمدی فیلم معطوف به تقابل دو خانواده‌‌ی سلطنت‌‌طلب و انقلابی است. جز در همین لحظات، در موقعیت‌‌های دیگر، فیلم موفق به خنده گرفتن از مخاطبش نمی‌‌شود.
فیلمسازان این اثر، می‌‌خواستند فیلمی در ستایش تاریخ سینمای ایران بسازند، اما فیلم بیش از حد طولانی است.
به نظر می‌‌رسد برای اکران عمومی فیلم، نیاز است که سازندگان اثر، تدوینی دوباره انجام بدهند. فیلم در سکانس‌‌های متعددی از ریتم می‌‌افتد و این نشان از این دارد که باید تدوینی مجدد روی اثر شکل بگیرد. ضعف در شخصیت‌‌پردازی، باعث دیده شدن تیپ‌‌های کلیشه‌‌ای و تکراری در جای‌‌جای فیلم شده است.
به همین دلیل است که مخاطب بیش‌‌تر با بازی بابک کریمی در فیلم همراه می‌‌شود. حامد کمیلی، فرخ نعمتی، سیاوش مفیدی، آناهیتا درگاهی، رؤیا میرعلمی، فریبا جدی‌‌کار، علی اوجی و سایر بازیگران فیلم، نقش‌‌هایی را در این اثر ایفا می‌‌کنند که قبلا بارها  مخاطب این ایفای نقش‌‌ها را از آن‌‌ها دیده است و چیز جدیدی برای مخاطب به همراه ندارد.
با این حال، به دلیل همان تقابل کمدی میانِ آن دو خانواده است که مخاطب تا انتهای فیلم در سالن سینما باقی می‌‌ماند.
موسیقی فیلم هم همان فضای نوستالژیک فیلم‌‌های مشهور ایرانی را یادآوری می‌‌کند: از «قیصر» گرفته تا «ممل آمریکایی». اصرار بیش از حد سازندگان اثر به تکرار کردن پلان‌‌های این فیلم‌‌ها در «سینما شهر قصه»، کم‌‌کم به رویه‌‌ای کسالت‌‌بار در طول فیلم تبدیل می‌‌شود.
مخاطب از ابتدا تا انتهای فیلم شاهد وصل شدنِ اجباری پلان‌‌هایی از فیلم‌‌های قبل از انقلاب (با دوبله‌‌ی دوباره‌‌ی چنگیز جلیلوند و سایر افراد) است که کمکی به پیشرفت قصه نمی‌‌کند. نظر شخصی من این است که بهتر بود فضای فیلم در همان روزهای آخر قبل از انقلاب اسلامی می‌‌ماند، زیرا فیلم هرچه از انقلاب اسلامی ایران فاصله می‌‌گیرد و به جلو می‌‌آید در ساخت لوکیشن‌‌ها و قصه‌‌پردازی ضعف دیده می‌‌شود. صحنه‌‌های جنگ ایران و عراق در این فیلم، بیش‌‌تر شبیه ترقه‌‌بازی‌‌ها و آتش‌‌سوزی‌‌های چهارشنبه سوری است تا نشان‌‌دهنده‌‌ی خط مقدم جبهه.
حتی ماندن در فضای فیلم‌‌های قبل از انقلاب به حدی در سازندگان اثر تأثیر گذاشته که حواسشان نبوده، لباس، لوکیشن، صحنه و غیره در خلال میان دهه‌‌های ۵۰ تا ۷۰ ایران بایستی تغییر کند. فضای ایران در دهه‌‌ی شصت در پوشش و لباس‌‌ها تقریبا شبیه به همان چیزی است که در قبل از انقلاب وجود دارد. صرف این‌‌که مردان، کراوات را کنار گذاشته‌‌اند و زنان نیز با چادر تردد کنند که تغییر پوشش و لباس دو دهه به حساب نمی‌‌آید.
مخاطب باید با گریم بازیگران متوجه شود که زمان تغییر کرده است و این تغییر در طراحی صحنه و لباس آن‌‌چنان دیده نمی‌‌شود. در نهایت باید گفت با این‌‌که فیلم «سینما شهر قصه» ضعف‌‌های متعددی در فیلم‌‌نامه و تولید دارد اما با تدوینی دوباره، شاید بتواند اکران عمومی قابل قبولی را پشت سر بگذارد. مخاطب، خاطره‌‌باز است؛ برمبنای همین مسئله است که می‌‌گویم شاید فیلم با تکیه بر خاطره‌‌بازی و نوستالژی بتواند مخاطبان بیش‌‌تری را به سالن‌‌های سینما بیاورد.
 

آثار مجید برزگر آثار خاصی در سینمای کشورمان به حساب می‌آیند و این فیلمساز به نوعی به سر کشیدن به فرم‌های خاص در مدیوم سینما شهرت دارد

آثار مجید برزگر آثار خاصی در سینمای کشورمان به حساب می‌آیند و این فیلمساز به نوعی به سر کشیدن به فرم‌های خاص در مدیوم سینما شهرت دارد و فیلم‌هایش برای مخاطب عام ساخته نمی‌شوند. او با فیلم «پرویز» شناخته شده و در جشنواره امسال بعد از چندین سال سکوت، دوباره قصه جدیدی برای روایت کردن پیدا کرده است. داستان «ابر بارانش گرفته» سوژه نابی را دنبال می‌کند که قابلیت تبدیل شدن به یک اثر ملودرام سورئال جذابی را در خود دارد ولی متاسفانه به دلیل اشتباهات...
 آثار مجید برزگر آثار خاصی در سینمای کشورمان به حساب می‌آیند و این فیلمساز به نوعی به سر کشیدن به فرم‌های خاص در مدیوم سینما شهرت دارد و فیلم‌هایش برای مخاطب عام ساخته نمی‌شوند. او با فیلم «پرویز» شناخته شده و در جشنواره امسال بعد از چندین سال سکوت، دوباره قصه جدیدی برای روایت کردن پیدا کرده است. داستان «ابر بارانش گرفته» سوژه نابی را دنبال می‌کند که قابلیت تبدیل شدن به یک اثر ملودرام سورئال جذابی را در خود دارد ولی متاسفانه به دلیل اشتباهات متعدد از انتخاب بازیگران تا نحوه تدوین فیلم، ابر بارانش گرفته رسما تبدیل به اثری پوچ می‌شود.
ابر بارانش گرفته آغاز بسیار کندی دارد و این کندی و ملال آوری در سرتاسر فیلم رخنه کرده است. فیلم با رد و بدل شدن دیالوگ‌هایی بین یک پرستار و بیمارش شروع می‌شود؛ بیماری که از پرستار می‌خواهد کار را تمام کند و پرستار از این عمل امتناع می‌ورزد. سارا (نام این پرستار) کمی بعدتر، یک جناب سرهنگ را بعد از کشیدن درد و رنج به مدت یکسال، خلاص می‌کند و در برابر چشمان بیننده، تبدیل به یک فرشته مرگ می‌شود.
سارا پرستاری است که به کار خود عشق می‌ورزد و عاشقانه از بیمارهایش نگه‌داری می‌کند. او به حدی مراقب بیمارانش است و هوای آنها را دارد که در مواقع ضروری و غیرقابل بازگشت، به آنها کمک هم می‌کند. برخی از تصمیم‌های سارا با اجازه بیمار بوده و برخی دیگر یک عمل کاملا سرخود هستند. سارا خودش را فرشته‌ای می‌داند که وظیفه نگهداری از بیماران را دارد و هر زمان که تصمیم بگیرد،‌می‌تواند از این وظیفه سرباز زده و تبدیل به یک فرشته مرگ شود.
او برای نگهداری از یک بیمار رو به مرگ راهی شمال می‌شود؛ بیماری که بر اساس گفته‌های دکترش قرار است یک هفته‌ای تمام کند و حضور سارا فقط برای دلگرمی اعضای خانواده این پیرمرد است. سارا به این شهر می‌رود و ماجرا آنطور که پیش‌بینی می‌کرد پیش نمی‌رود...
ماجرای سارا و کاراکتر نسبتا پیچیده‌ای که دارد، می‌توانست تبدیل به سوژه اصلی فیلم شود ولی چند مانع بر سر راه این موضوع قرار دارد که مهم‌ترین آن بازی بد بازیگر آن است. نازنین احمدی که کارنامه چندان درخشانی هم ندارد، بار اصلی این فیلم و کاراکتر پیچیده آن را بر دوش می‌کشد و متاسفانه نه خودش و نه اطرافیانش، نمی‌توانند هوشمندانه بازیگری کنند. تقریبا می‌توان گفت تیم بازیگری فیلم ابر بارانش گرفته یک افتضاح تمام عیار هستند که در بین آنها تنها مزدک میرعابدینی می‌تواند قسر در برود و تا حدی خودی نشان دهد. بازیگران فرعی آنچنان زمخت و مصنوعی ظاهر می‌شوند که لطمه بزرگی به فیلم می‌‌زنند و خود نازنین احمدی نیز انگار نمی‌داند باید چطور به سارا هویت ببخشد. او تیپ و قیافه‌اش را جلوی دوربین حفظ می‌کند و ذره‌ای به قدرت بازیگری خود و پیچیدگی کاراکتری که ایفاگری نقشش به او محول شده اهمیت نمی‌دهد.
رابطه سارا با همسرش نیز یک رابطه مرده به حساب می‌آید که اساسا معلوم نیست چرا فیلمساز قصد دارد روی آن مانور بدهد. مقدمه فیلم که تقریبا یک ساعتی به طول می‌انجامد، عاری از ارائه هرگونه اطلاعات مفیدی است و فیلم نمی‌تواند پی‌ریزی‌های لازم را انجام دهد. کارگردان توگویی که برای ساخت فیلمش دقیقه‌ای دستمزد گرفته باشد،‌ سکانس‌های بیهوده‌ای را در جای جای فیلم خود، به ویژه در نیمه اول فیلم قرار می‌دهد که نه مفهومی دارند و نه به فرم فیلم کمک می‌نمایند. فیلم پر از صحنه‌های اضافه است که با حذف آنها، با یک اثر شسته رفته تر روبرو بودیم و کش دادن موضوع فیلم به مدت زمان صد دقیقه،‌ تبدیل به یکی از نقاط ضعف بزرگ اثر جدید برزگر شده است. در نیمه اول فیلم تماشاگر هرچه انتظار می‌کشد تا فیلم با شخصیت جالب و خاکستری و ضد قهرمانی که ساخته، یک موقعیت ناب خلق کند، سرخورده می‌شود و طلسم این موضوع حتی با وارد شدن سارا به فضای شمال کشور و نیمه دوم فیلم نیز نمی‌شکند.
شک و تردیدی که به سارا مستولی می‌شود و دو گانگی که در وی به وجود می‌آید، به خاطر پردازش نامناسب کارگردان و تدوین بسیار بد روایت فیلم، به هیچ‌وجه برای تماشاگر اهمیتی ندارد. فیلم با اینکه می‌خواهد بیننده خود را در یک تعلیق فرو ببرد اما از عهده این کار بر نمی‌آید و بیشتر شبیه به یک فیلم بی‌سر‌ و ته می‌شود که حرف‌هایش را خورده و با زبان ایما و اشاره هم نمی‌تواند آنها را درست بیان کند. ماجرای پیرمرد و پرستارش که پیش از این یک فرشته مرگ بوده، می‌توانست با انتخاب تیم بازیگری درست و یک تدوین بهتر، تبدیل به یک اثر قابل تحمل بشود. اصلا شاید بهتر است بگوییم که سوژه فیلم کشش یک اثر سینمایی بلند مدت را ندارد و می‌توانست تبدیل به یک اثر کوتاه نهایتا یک ساعته درخور و شایسته شود.
پایان بندی فیلم نیز با اینکه قرار بوده یک پایان بندی موثر باشد ولی به خاطر تک تک اشتباهاتی که به آنها اشاره شد، بیشتر یک مورد مضحک از آب درآمده و سکانس پایانی فیلم، تاسف کاملی برای تماشاگر به همراه دارد؛ تاسفی ناشی از اینکه چرا چنین سوژه و فرمی اینچنین به دستان خود کارگردان و عوامل فیلم باید به باد برود تا شاهد چنین افولی باشیم.
در هر حال اثری که هم‌اکنون برزگر ساخته و روانه جشنواره فجر ۳۸ کرده، تنها می‌تواند ژست و حالت مرده‌ای از یک فرم خاص را به نمایش در بیاورد و در نشان دادن محتوای فاخر خود به بینندگان کم می‌آورد. فیلم ابر بارانش گرفته روی کاغذ به مراتب اثر بهتری است تا روی پرده سینما و متاسفانه کارگردان (که خود نویسنده فیلمنامه هم بوده) نمی‌تواند قدرت بصری را از دل این کاغذها با تیمی که دست و پا کرده، بیرون بکشد.
 

جهانشادطاعتی پورگفت: شب دوم جنگ شادی از سری برنامه های مبارک دهه فجرشهرستان اجرا گردید.
طاعتی پور رئیس اداره فرهنگ وارشاد اسلامی شهرستان بهمئی ضمن تبریک دهه مبارک فجر همه وجود وامکاناتی که در حال حاضر در سراسر نقاط ایران از امنیت گرفته تا دانشگاه وپیشرفت علم وآنچه موجود است محصول حماسه سازی ها ودلاوری های بزرگ مردانی است که در این ماه و این ایام الله از خودت نشان دادند.
وی گفت:هنرمندان ما در این ایام به میمنت این پیروزی بزرگ جشن میگیرند وشادی میکنن که جا دارد ازتک تک آنها تقدیر وتشکر نمود.
 
 
 
 
 
 
 
 
 

پیرسبزی گفت: فیلم های «دو زیست» به کارگردانی برزی نیک نژاد و «بی صدا حلزون» به کارگردانی بهرنگ دزفولی زاده عصر امروز در سینما هنر یاسوج اکران شدند.

«محمدعلی پیرسبزی» گفت: سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر همزمان با سراسر کشور در استان کهگیلویه و بویراحمد درحال برگزاری است.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کهگیلویه و بویراحمد اظهار داشت: این جشنواره برای پنجمین سال متوالی در این استان برگزار می شود.
وی یادآور شد: در بخش پروانه ها پنج فیلم در نوبت صبح (ساعت ۱۰) ویژه کودکان و نوجوانان و در نوبت عصرها نیز ۱۴ فیلم اکران خواهد شد.
پیرسبزی با بیان اینکه این جشنواره از ۱۵ تا ۲۱ بهمن در یاسوج برگزار می شود، گفت: فیلم های «دو زیست» به کارگردانی برزی نیک نژاد ساعت ۱۶، «بی صدا حلزون» به کارگردانی بهرنگ دزفولی زاده  ساعت ۱۸ و «دو زیست» به کارگردانی برزی نیک نژاد در روز ۱۷ بهمن ساعت ۲۰ در یاسوج اکران می شوند.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کهگیلویه و بویراحمد گفت: پیش از این نیز فیلم های «منطقه پرواز ممنوع» به کارگردانی امیر داسارگر ساعت ۱۰ صبح روز ۱۵ بهمن و «نورنا ۲» به کارگردانی سیدجواد هاشمی روز ۱۶ بهمن در بخش سیمرغ پروانه ها اکران شدند.
وی خاطرنشان کرد: همچنین فیلم های «خون شد+۱۲» به کارگردانی مسعود کیمیایی، «پدران» به کارگردانی سالم صلواتی در روز ۱۵ بهمن و «پدران» به کارگردانی سالم صلواتی و «ابر بارانش گرفته بود» به کارگردانی مجید برزگر روز ۱۶ بهمن در سینما هنر یاسوج اکران شدند.