کبنانیوز - بخش دهم) زنگار بر تولید در شهرک‌های صنعتی کهگیلویه و بویراحمد / آیا استاندار کهگیلویه و بویراحمد از حال و روز شهرک‌ها خبر دارد؟ / عافیت‌طلبی نان و آب برای تولید نمی‌شود؟

کبنا از مشکلات شهرک‌های صنعتی استان کهگیلویه و بویراحمد گزارش می‌دهد؛

بخش دهم) زنگار بر تولید در شهرک‌های صنعتی کهگیلویه و بویراحمد / آیا استاندار کهگیلویه و بویراحمد از حال و روز شهرک‌ها خبر دارد؟ / عافیت‌طلبی نان و آب برای تولید نمی‌شود؟

شهرک‌های صنعتی کهگیلویه و بویراحمد به عنوان زمینه ساز و ویترین جذب سرمایه گذار، می‌بایست، افق چند دهه آینده توسعه و پیشرفت استان در مقوله تولید را در زمینه تأمین زیرساخت و زمین صنعتی در قالب برنامه‌های توسعه‌ای اجرا نماید که شواهد حاکی است توسعه‌ی زمین صنعتی متناسب با نیاز و تقاضا نبوده که البته همین مختصر برنامه توسعه درست انجام نشده و برنامه‌ریزی اصولی برای تولید و اشتغال هم مشاهده نمی‌شود.

در پی سلسله گزارش‌های کبنانیوز در خصوص وضعیت شهرک‌های صنعتی استان کهگیلویه و بویراحمد به عنوان اساسی‌ترین زیرساخت‌های سرمایه گذاری و بر اساس فرمایشات مقام معظم رهبری که به طور جدی از مسئولان کار واقعی مطالبه شود، این پایگاه خبری در بخش دهم وضعیت شهرک‌های صنعتی را به تصویر کشیده است. همانطوری که متخصصین اقتصادی بیان می‌کنند؛ محور نجات اقتصاد کشور، تقویت تولید داخلی است و رهبر انقلاب اسلامی روی این مسئله تاکید فراوانی دارند. شرکت شهرک‌های صنعتی یکی از رسالت‌هایش ایجاد زیرساخت‌های سرمایه گذاری برای تولید و اشتغال آفرینی است. متأسفانه بر اساس گزارش‌های قبلی و تصاویری که در ادامه منتشر خواهیم کرد، شهرک‌های صنعتی کهگیلویه و بویراحمد شرایط ایده‌آل و مناسبی برای سرمایه گذاری ندارد و اینگونه به نظر می‌رسد که مدیرعامل شرکت شهرک‌های صنعتی انگیزه‌ و کارآیی برای بهبود وضعیت این شهرک‌ها را ندارد چرا که اگر این توانایی و کارآیی را داشت، بعد از حدود 5 سال مدیریت، این شهرک‌ها به این شکلی که هست، نبود. اکثر واحدهای تولیدی مستقر در شهرک‌های صنعتی که با تسهیلات ارزان قیمت و امتیازات ویژه، صرفاً برای تولید و اشتغالزایی بنا شده‌اند اغلب یا به مخروبه‌ای تبدیل و یا هم به اجاره و رهن پخش و خدمات داده شده‌اند و هیچ تولیدی در این واحدها نیست که در واقع این همان تضییع حقوق بیت المال است.
تصاویر زیر گویای چند نکته است، اولاً) زیرساختها و فضای سبز، شهرک‌های صنعتی در حال نابودی و خرابی است. خیابان‌ها و کوچه‌های شهرک‌های صنعتی مملو از خار و خاشاک و زباله شده که همگی تداعی کننده ضرب المثل «رنگ رخساره خبر می‌دهد از سر درون». و این شرایط این را نشان می‌دهد که اراده و انگیزه‌ای همچنان برای سامان دادن به این وضعیت شهرک‌های صنعتی نیست. در حالی که شهرک‌های صنعتی استان با پیمانکاری برای تنظیف و مراقبت از خیابان‌ها و کوچه‌ها قرارداد دارد که متأسفانه به محلی برای جذب نیرو خارج قاعده و فرمایشی آقای مدیرعامل شده و جالب است که شرکت شهرک‌های صنعتی نیز از هر واحد تولیدی مستقر در این شهرک‌ها مطابق قانون هزینه‌هایی را دریافت می‌کند که بازسازی و نوسازی تأسیسات و زیرساخت‌ها و نگهداری فضای سبز از محل همین درآمدها انجام می‌گیرد. زیرساخت‌ها به حال خود رها و در حال از بین رفتن و فرسوده شدن است.
خیابان‌ها، کوچه‌ها، روشنایی و زیرساخت‌های شهرک‌های صنعتی با هزینه زیاد بیت المال احداث شده، اما اکنون خیابان و کوچه‌ها پُر از چاله و چوله شده و بر روی درب‌های اغلب واحدهای تولیدی قفل «زنگار»، آویزان است.
دوماً؛ استاندار کهگیلویه و بویراحمد روز پنجشنبه هفته گذشته به همراه محسن کوشش تبار معاون اقتصادی وزیر کشور از واحدهای تولیدی مستقر در شهرک صنعتی یاسوج 3 بازدید کرد. آیا استاندار کهگیلویه و بویراحمد وضعیت نامناسب ورودی مهمترین شهرک صنعتی استان، خیابان‌ها و گذرها و وضعیت ظاهری نامناسب آن را ندیده است. یقیناً این شرایط نامناسب نتیجه سوء مدیریتی است که بارها به آن اشاره شده و همان چیزی که محسن کوشش تبار معاون اقتصادی بدرستی دست روی آن گذاشت و در جلسه اقتصادی کهگیلویه و بویراحمد گفت برخی مدیران با برنامه‌های استان همراهی ندارند. مدیرعامل شهرک‌های صنعتی کهگیلویه و بویراحمد از بانیان وضعیت اسفبار شهرک‌های صنعتی است که باید در برابر قانون و افکار عمومی پاسخگو باشد.
سوماً؛ شهرک‌های صنعتی کهگیلویه و بویراحمد به عنوان زمینه ساز و ویترین جذب سرمایه گذار، می‌بایست، افق چند دهه آینده توسعه و پیشرفت استان در مقوله تولید را در زمینه تأمین زیرساخت و زمین صنعتی در قالب برنامه‌های توسعه‌ای اجرا نماید که شواهد حاکی است توسعه‌ی زمین صنعتی متناسب با نیاز و تقاضا نبوده که البته همین مختصر برنامه توسعه درست انجام نشده و برنامه‌ریزی اصولی برای تولید و اشتغال هم مشاهده نمی‌شود.
نکته پایانی؛ با عافیت طلبی و پشت میز نشینی نه چرخ تولید می‌چرخد و نه اشتغال‌زایی ایجاد می‌شود. بلکه برنامه مدون و کارساز می‌تواند مسیر تولید را هموار کند.