تمام آنچه دوشنبه شب گذشته در برنامه فوتبال برتر مقابل چشم بهت‌زده علاقه‌مندان به فوتبال و هواداران نگران باشگاه استقلال رخ داد، واقعیت‌هایی بود که سال‌ها دلسوزان ورزش و فوتبال آن را فریاد می‌زدند، اما گوش شنوایی برای آن پیدا نمی‌شد.
به گزارش کبنانیوز روزنامه جوان نوشت: این سند روکردن‌ها و این یقه‌گیری‌ها در فوتبال ایران بی‌سابقه نیست. هنوز یادمان نرفته که مهدی تاج در همین برنامه چگونه برای عقد قرارداد با ویلموتس به چه‌کنم چه‌کنم افتاد. هنوز به خاطر داریم که در ماجرای پرسپولیس و کالدرون چگونه مدیران باشگاه به استیصال افتادند، اما نکته اینجاست که هیچ برخوردی صورت نگرفت، فقط سروصدایی راه افتاد و چند نماینده مجلس هم که کاسه داغ‌تر از آش شدند. گفتند چه می‌کنیم و چه، ولی هر چه که گذشت و منتظر ماندیم، هیچ اتفاقی هم رخ نداد. حالا هم همین است، فتح‌الله‌زاده جلوی چشم میلیون‌ها هوادار فوتبال متهم شد و حتی توان دفاع از خودش را هم نداشت، اما او همچنان مدیرعامل استقلال است و به دروغ‌پردازی‌های خود ادامه می‌دهد. درست مانند مهدی تاج که پرمدعا‌تر از همیشه به فدراسیون فوتبال برگشت و مثل محمدحسن انصاریفرد که اصلاً کسی سراغی از او نمی‌گیرد.
این واقعیت فوتبال ایران است. بدون تعارف باید اذعان کنیم که همه سرکار هستیم. سفره‌ای پهن است و آقایان دور هم می‌خورند، حالا هرکس این وسط زرنگ‌تر باشد، بیشتر می‌برد. یکی مثل فتح‌الله‌زاده یک چک را چند بار نقد می‌کند، یکی هم مثل انصاریفرد متوسل به جیب ضعفا می‌شود. بزرگ‌ترشان هم همچنان می‌گوید قرارداد خوبی بسته و مو لای درز آن نمی‌رود!
این وسط ما همه با هم سرکار هستیم و همین امروز هم همه توقع دارند که برخوردی قاطع با این همه تخلف آشکار، واضح و بیت‌المال‌خوری در استقلال شود، اما اگر شما برخوردی دیدید ما را هم باخبر کنید. فتح‌الله‌زاده سر جایش محکم باقیمانده و وزارت وزرش هم از او حمایت می‌کند. خب این یعنی اینکه آب از بالا دست گل آلود است و می‌توان راحت حکم عزل و جلب او را صادر کرد و تمام آنچه را که طی این سال‌ها به اسم خرج برای استقلال از بیت‌المال بالا کشیده از حلقومش بیرون آورد.
دوشنبه شب رئیس سازمان خصوصی‌سازی نه باشگاه استقلال که کل فوتبال ایران را زیر سؤال برد. استقلال تنها یک نمونه بود که امروز سیل انتقادات است و گند کارش بالا زده، اما مگر اوضاع پرسپولیس بهتر است؟ اصلاً بقیه که این روز‌ها خفقان گرفته‌اند و فقط دم از قهرمانی می‌زنند، اوضاع بهتری دارند؟ همان‌ها که به اسم باشگاه‌های مستقل از بودجه کارخانجات دیگر استفاده می‌کنند و سال‌هاست کسی سراغ‌شان نرفته که چگونه بدون دغدغه خرج‌های آنچنانی می‌کنند؟
قربانزاده واقعیت‌هایی را عیان کرد که حالا همه خوب می‌دانند با چه قماشی به نام مدیر در فوتبال ایران طرف هستند؛ مدیرانی که حتی بدیهی‌ترین امور مدیریت را نمی‌دانند و حداقل سعی در یادگیری هم ندارند تا مثل فتح‌الله‌زاده روی آنتن زنده آبروی‌شان نرود. البته توجه داشته باشید که این آدم‌ها آنقدر وقیح هستند که اصلاً ابایی از این آبرو‌ریزی‌ها ندارند، به هرحال تا وقتی حمایت‌های وزارت ورزش هست و رانت‌های آنچنانی که این مدیران نالایق را سرکار می‌آورند، باید هم از آبروریزی هراسی نداشته باشند، چون اصولاً آبرویی ندارند که بخواهد ریخته شود.
در مجموع و خلاصه کلام اینکه منتظر برخورد نباشید، همه سرکاریم.

کبنانیوز