محمدعلی وکیلی در نشست علنی امروز (دوشنبه 22 اردیبهشت) مجلس شورای اسلامی در نطق میان دستور خود، گفت: در این لحظات پایانی و باقی‌مانده از دوره دهم مجلس نکاتی را به عرض ملت شریف ایران می‌رسانم، نکته اول با زبان روزه خدمت مردم شریف ایران به ویژه مردم حوزه انتخابیه خود عرض می‌کنم، به عهدی که از ابتدا با شما بسته بودیم باقی ماندیم، با شما عهد بسته بودیم که تطمیع نشویم، نشدیم. با شما عهد بسته بودیم که تحت تهدید از رسالت نمایندگی‌مان خارج نشویم، خوشبختانه سرم بالا است که می‌گویم ما تهدیدپذیر نبودیم.
نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در مجلس، افزود: به رغم اینکه گفتمان حاکم بر راهروهای مجلس، نه خدا ترسی و نه مردم‌باوری است، بلکه شورای نگهبان ترسی است، اما تلاش کردیم در ظرف فهم خویش نسبت به رسالت خود این عهد را با مردم پاس بداریم و این رسالت را در مسیر منافع مردم ادامه دهیم.
وی ادامه داد: فرصت را غنیمت می‌شمارم و از همکاران مجلس که در این چهار سال به من اعتماد کردند و فرصت خدمت‌گذاری در هیئت رئیسه را به من سپردند، تشکر صمیمیانه داشته باشم. از همه ارکان اداری و اجرایی مجلس و اعضای اجرایی هیئت رئیسه نهایت تشکر را دارم و ان‌شاالله محجور هستم. سحر دیدم درخت ارغوانی، کشیده سر به بام خسته جانی! به گوش ارغوان آهسته گفتم: بهارت خوش که فکر دیگرانی.
وکیلی در نکته دوم خود خطاب به منتخبان مجلس یازدهم، تصریح کرد: با هر شعار و شیوه‌ای امروز افتخار نمایندگی مردم در دوره یازدهم را پیدا کردید. فرصت خدمت شما مانند ما فرصت زیادی نیست و همانطور که برای ما خیلی زود دیر شد، برای شما هم این چنین است. بنابراین برادرانه از شما خواهش‌ می‌کنم فرصت خدمت را مغتنم شمارید. تلاش نکنید چرخ را از نو اختراع کنید. طرح‌ها و لوایح خوبی در مجلس دهم به رغم همه بی مهری‌ها تصویب و کارشناسی شده و در دستور کار است که فرصت پرداختن به آنها نرسید و اگر بتوانید در این چهار سال خدمتیتان به همین طرح‌ها و لوایح کنونی برسید، دینتان را ادا کردید.
این نماینده مردم در مجلس دهم، با اشاره به نکته سوم خود در رابطه با تهدیدات جمهوری اسلامی، اضافه کرد: با ابزار مارکسیسم نمی‌توان آرمان‌های جمهوری اسلامی را به سرانجام رساند. با ابزار مارکسیسم و در دامن کمونیسیم نمی‌توان از ولایت فقیه دفاع کرد. با ابزار مارکسیسم نمی‌توان عدالت را در جامعه اسلامی و در قاموس جمهوری اسلامی پیشبرد. بنابراین حواسمان باشد اگر می‌خواهیم از لیبرالیسم فرار کنیم ناخواسته به مارکسیسم پناه نبریم.
عضو هیأت رئیسه مجلس شورای اسلامی، خطر دیگری را که جمهوری اسلامی را تهدید می‌کند، انجمن حجتیه دانست و تصریح کرد:  اگر فرمایشات امام خمینی (ره) را در دوره حیاط جمهوری اسلامی مرور کنیم، ایشان هیچ خطری را به اندازه انجمن حجتیه یاد آور نشدند، در جای جای صحبت‌های امام (ره)  هشدار نسبت به این جریان انحرافی وجود دارد.
وی با طرح این سوال که چرا این میزان حساسیت از طرف امام خمینی (ره) در خصوص انجمن حجتیه وجود داشت؟ گفت: مبانی این جریان انحرافی با هیچ یک از مبانی جمهوری اسلامی قابل جمع نیست. این جریان واپس‌گرا، متحجر و ضد توسعه، سالها است که در کمین بوده و اخیرا حضورش در بخشی از لایحه‌های قدرت مشاهده می‌شود. حواسمان باشد، اگر جمهوری اسلامی به دست انجمن حجتیه و گردانندگان این انجمن بیافتد، هم ولایت فقیه و هم مبانی ارزشی‌اش را خواهند برد و فاتحه جمهوریت را در کسری از زمان خواهند خواند.
نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در مجلس با اشاره به نکته پایانی صحبت‌های خود گفـت: دو لبه قیچی در جمهوری اسلامی همواره انحصارساز بودند، دو لبه قیچی دست به دست هم دادند و تمامیت خواه را به ارث گذاشته‌اند. یک لبه قیچی همواره تلاش کرد همه ارزشها را به نام خودش مهر زده و مصادره کند و در انتخابات های مختلف اتمسفر پیروزی اش قرار داده و به نردبان حضور در قدرت تبدیل کرد. نه نسبتی به شهدا داشت و نه نسبتی با دفاع مقدس و مقابله با استکبار و مستضعفان اما همواره این ارزش‌ها را یکسویه مصادره کرد.
این نماینده مردم در مجلس دهم اضافه کرد: لبه دیگر این قیچی جریانی است که تلاش می‌کند، اصلاحات را به گروگان بگیرد و این بار، این گروه از آن طرف بام افتاده‌اند و تلاش می‌کنند جریان اصلاحات و گفتمان اصلاح‌طلبی را به نام خودشان حک کنند تا هرگاه خواستند اظهار نظر کنند در مرز اپوزیسیون بودند و هرگز نتوانستند سر بلند کنند و بر عناصر گفتمان اصلاح طلبی پا‌بفشارند. بی‌تردید بقای جمهوری اسلامی به اصلاح‌طلبی است. بقای هر حکومتی در عصر کنونی به اصلاحات است.
عضو هیأت رئیسه مجلس شورای اسلامی در پایان تصریح کرد: خوشحال نباشند جریانی که امروز انبان اصلاح طلبان از سرمایه انسانی خالی شده و در نگاه مردم عرصه را واگذار کرده و در سپهر سیاسی ایران به حاشیه می‌رود. اگر جریان اصلاح‌طلبی به حاشیه برود، اول فرهنگ حاشینه‌نشینی بر آن حاکم می‌شود که فرهنگ لمپنی است و گفتمانش جریان لمپنی را اشاعه می‌کند. وای بر جریان سیاسی که زبانش، زیان لمپنی باشد. به پایان آمد این دفتر ولی حکایت همچنان باقی است.