دریافت لینک صفحه با کد QR
یادداشت ارسالی:
نویسنده «رقص لحظه‌های باد»: کتاب مسافران آسمان سرگذشت 66 مسافر
5 شهريور 1399 ساعت 20:00
چگونگی و چرایی این رخداد ناگوار، ریشه در بی‌مسئولیتی سردمداران سازمان هواپیمایی آسمان بوده است که نبایستی هواپیمای ATR به بلندای بلندی‌ها و بالاترین دمای یخ‌زدگی پرواز می‌نمود و می‌توانستند با انجام دستورهای ایمنی از یخ‌زدگی هواپیما پیشگیری بنمایند.
«حسین جشن» نویسنده‌ی نسک (ماتیکان) رقص لحظه های باد بعد از چاپ کتاب مسافران آسمان؛ یادمان ۶۶ مسافر پرواز نافرجام تهران-یاسوج به قلم دکتر «سید علی‌سینا رخشنده‌مند« و دکتر «زهرا حسینی» طی یادداشتی چنین آورده است.
به گزارش کبنانیوز، در آغاز سخنم سپاسگزاری ویژه خود را از نویسندگان این نسک که رنج نگاشتن این کار سترگ و پژوهش گسترده‌شان را با هنایش خویشکارپذیری «احساس مسئولیت‌پذیری» بدون چشم‌داشت بر خود هموار نمودند، ابراز می‌دارم.
بزرگوارانی که با نوشتن این نسک پربها و پرگوهر و سراسر غم و درد و اندوه، ما را در خودمان فرو برده‌اند تا درست بیندیشیم و درست بنویسیم و درست گام برداریم. بی‌گمان انجام این کار بزرگ به هر گونه‌ای که باشد؛ باری از روی دوش خانواده‌های جان‌باختگان رخداد پر از اندوه هواپیمای مسافربری تهران-یاسوج در بهمن ۱۳۹۶ کم خواهد نمود و این نسک به گونه‌ای با آنان پیوند همدلی برقرار نموده است و پیام آن چنین است که ما ایرانیان با هر زبان و فرهنگی که باشیم با غم همدیگر بیگانه نبوده و نیستیم.
دیگر اینکه به ما این راستی پنداری را خواهد نمایاند که درس‌ها بگیریم و در برابر وظیفه «خویشکاری» که به ما داده شده است در هر جایگاهی که بوده و هستیم؛ نبایستی بی دردسر و ناآگاهانه و ساده انگار و بی‌مسئولیت انجام کارها را به ریشخند بگیریم و در اینجا بیشتر روی سخنم با سردمداران فرمانروایی سرزمینمان هست که این نسک گران‌بها را به هر گونه‌ای که هست بخوانند؛ چراکه چگونگی و چرایی این رخداد ناگوار، ریشه در بی‌مسئولیتی سردمداران سازمان هواپیمایی آسمان بوده است که نبایستی هواپیمای ATR به بلندای بلندی‌ها و بالاترین دمای یخ‌زدگی پرواز می‌نمود و می‌توانستند با انجام دستورهای ایمنی از یخ‌زدگی هواپیما پیشگیری بنمایند. و آنان بدون اینکه ایمنی پرواز و جان ۶۶ انسان نخبه و دانش پژوه و میهن‌دوست سرزمینمان برایشان ارزشی داشته باشد؛ تنها سودورزی خودشان را به شمار آورده بودند و با این سست کاری‌هاشان، مهربانان و مهربانوان بی‌پروای سرزمینمان را در بند برف و بوران و سرما بر بالای بلندی‌ها گرفتار نمودند.
در این رخداد نابهنگام و دردناک، نیروهای توانمند و نخبه و جوان سرزمینمان که هر کدام خرمنی از دانش و مهرورزی و شهامت و توانایی و هنر و فرهنگ و شورمیهنی را در خود پرورانیده بودند و به گونه‌ای مرزها را می‌گشودند در دام سوداگران بی‌خرد و بی‌هنر و بستانکار که جان انسان‌ها را به هیچ می‌انگارند گرفتار شدند.
کیست که کتاب اندوهناک مسافران آسمان را نخوانده باشد و همچنین سرگذشت جان‌باختگان را که از زبان خانواده‌ها و بازماندگان‌شان که بازگو می‌نمایند و شورآفرینی چکامه سرایان سرزمینمان را که احساس «هنایش» خود را از این رخداد شوم به قلم‌های «کلکهای» مانی دارشان رنگ و بوی دیگری داده‌اند، خوانده باشد و اشک از چشمانش سرازیر نگردد و یا بغض فرو خورده‌اش، دم‌های سینه پر از دردش را تنگ نکرده باشد؟
امیدوارم که قلم مانی دار چکامه سرایان سرزمینمان از این پس در ساز کامروایی و شادمانی بنوازند و در سرزمین ایران‌شهری و اهورایی‌مان جایی برای اندوه و مرگ و نیستی و نابودی و بی‌مسئولیتی و سوگواری نباشد.
در پایان روانشاد ویژه و همیشگی خود را در غم سوگواری جان‌باختگان این رخداد شوم ابراز می نماییم.
با سپاس فراوان..
کاری از پویش‌گران فرهنگی و رسانه‌ای تبار بهمئی
کد مطلب: 424864