دیگه چه بشود تا بدانیم که باید خادم  انتخاب کنیم؟

کبنا ؛سیدعلی عباس محدث - روزنامه‌نگار و جامعه‌شناس - مروری بر رسانه‌ها و همنشینی با عقلای جامعه به ما می‌گوید که در 30 سال گذشته همواره با تغییر مدیریت‌های در سطوح کلان تا خردِ استان کهگیلویه و بویراحمد، فقط می‌گویم، دریغ از مدیریت قبلی. همین!!
نگاهی به 5 خبر داخل کادر، بارزترین روایتِ مدیریت در سی سال گذشتۀ استان ما است.
  به کِی باید بگویم که این محرومیت و بدبختیِ استان ما، نتیجۀ چاپلوسی عده‌ای و تملق پذیری عده‌ای دیگر است. چرا نمی‌پذیریم به‌جای اینکه عقلانیت و شایسته‌گزینی را ملاکِ انتخابِ اعضاء شورای شهر و کل مدیریت استان کهگیلویه و بویراحمد قرار دهیم، قاعدۀ کلی را به دخالت‌های نابجای برخی از سیاسیون و چرب‌زبانی‌های گروهی دیگر و البته «مَتیل گویی» عده‌ای از ریش‌سفیدان خوش‌باور و باصداقتمان، باختیم؟ اگر حالمان از این اخبار مکدر و روحمان ناشاد است، خودکرده را تدبیر نیست و مسلماً وضعیتی بهتر از این را هم نباید انتظار داشته باشیم. مگر این خصلتِ نکوهیده و پَلَشت«چاپلوسی» که در ذات افرادی خاص وجود دارد، چگونه است که مقبول افتاده است؟
دکتر محمود سریع‌القلم، تعریفِ استانداردِ چاپلوسی Sycophancy را، «بزرگ نشان‌دادن، خاص معرفی‌کردن و موفق جلوه‌دادن یک مقام دولتی یا معروف، برای کسبِ امتیاز می‌داند. هرچند امتیاز می‌تواند شامل موارد مختلفی باشد؛ ولی انتهای چاپلوسی، دسترسی به پول و امکانات مادی است. اگر هدفِ اولیۀ چاپلوسی را به‌قدرت‌رسیدن و سِمَت پیداکردن تلقی کنیم، خودِ سِمَت و مقام نیز به پول، امکانات و تسهیلات منتهی می‌شوند...». منظور استاد سریع‌القلم از مقام دولتی، کسی است که مدیریت هر بخش را بر عهده دارد. ازآنجایی‌که در کشور ما بسیاری از خدماتِ دستگاه‌های دولتی به نهادهای غیردولتی و مردم‌نهاد واگذار شده است، به لحاظ عام بودن و حاکمیتی بودن مدیریت، فرد مدیر در زمرۀ مدیران دولتی محسوب می‌شود. همین تعریف و تفسیر کوتاه بیانگر قریب سی‌سال انتخاب مدیریتِ  چاپلوس در استان کهگیلویه و بویراحمد است. همواره افرادی که سادیسم چاپلوسی دارند را در موقعیت‌های برتر قرار می‌دهیم و می‌بینیم که افراد دیگری که متأسفانه مازوخیسم چاپلوسی دارند، با ناتوانی و خیانت‌درامانت، به خودشان آزار می‌رسانند و با حیف‌ومیل در بیت‌المال، به حریم دیگران هم خیانت می‌کنند.
موضوع موردنظرم را گسترده‌تر نمی‌کنم، به متن انتخابی اشاره می‌کنم. اگر انتخاب اعضاء شورای شهر،  «از منظر شخصیت اجتماعی، علمی، اعتقادی، استقلال فکری، توانمندی، تجربۀ عملی، ارائه برنامه و هدف‌گذاری، نقش‌آفرینی در حوزه‌های مختلف شهرسازی و هر ویژگی که می‌تواند معرفِ بازوی نظارتی و اجرایی نظام مدیریت شهری باشد» را، در ادوار گذشته و در هر منطقه‌ای که در این استان قرار داریم، مرور کنیم، آیا به خود و شهرمان خیانت نکرده‌ایم؟ چند نفر از اعضاء و افرادی را که انتخاب کرده‌ایم، مُعرف اصالت ما، تاریخ ما، توانمندی ما و کلاً آیندۀ فرزندان ما هستند؟ همین افرادی که فعلاً در 5 نقطۀ استان بازداشت یا حذف شدند و با انواع خطا و تخلف، ذهنِ سالمِ مردم را به حاشیه بردند تا رأی بگیرند، یقیناً با وظیفه‌شناسی و عدم توصیه پذیری و البته بادقت در کارنامه و سابقۀ نامزدها، توسط دستگاه تأییدکنندة صلاحیت آنها، می‌بایست حذف می‌شدند. من ایراد را از این افراد متخلف و بازداشت شده نمی‌دانم. ایراد را از بازرسان و مدیران دستگاه‌های می‌دانم که با مصلحت‌اندیشی و توصیه پذیری تأیید کردند. شاید به جملۀ کلیشه‌ای که «ملاک حال افراد است» یا در زمانی که تأیید کردیم، مشکلی نداشتند، اشاره کنید که این هم خطای دیگری است. اگر استاندار محترم و ریاست محترم دادگستری استان، گزارش‌ها نهادهای مربوطه‌ای که در تأیید صلاحیت این افراد نقش داشتند را، ملاحظه نمایند، قطعاً ریشۀ این فسادها و خیانت‌های به بیت‌المال و مردم، بازشناسی شود.
این افراد محصول ساختار ناکارآمدِ سیاسی و مدیریتیِ کلان استان ما هستند. اغلب این افراد با ترفندها و شیوه‌های مشمئزکننده‌ای در حوزه‌های مختلف وارد می‌شدند و با چرب‌زبانی، خود تحقیری و چاپلوسی، با التماس سعی می‌کردند که از مردم رأی بگیرند؛ بنابراین، این سطح از شعورِ سیاسی پایین و مدیریتِ «خاله‌بازی» برخی از افرادی که برای شورای شهر ثبت‌نام می‌کنند، خاصِ کشورهای جهان سوم، استان‌های محروم و شهرهای کم‌برخوردار است که با تملق‌گویی و چرب‌زبانی، بر مردمی که تاریخی سرشار از مدح و ثناگویی شاهان و خوانین را دارند، تحمیل شده و  مردم نیز به‌غلط انتخاب می‌کنند و نتیجه هم این می‌شود که در تصویر داخل متن می‌بینیم.  
بدون تردید، وقتی رسانه‌ها در حاشیه بوده، نخبگانِ دانشگاه و دانشگاهیان واقعی، دورتر از ساختار مدیریت باشند و نظارت‌ها در سایۀ سیاسی بازی افراد مختلف کم‌رنگ بشود، تصویر دستبندهای مأموران خدوم نیروی انتظامی را بیشتر از تصویر اِلِمان های جدید شهری و معماری نوین، مشاهده می‌کنیم. انتظار می‌رود که مردم فهیم و همیشه محروم استان به این خودباوری برسند که اجازۀ اظهارنظر و اظهار وجود را به طایفه گرایان، متملقان و جاهلانِ چرب‌زبان ندهند و ازاین‌پس، شورای شهر را برای رفاه، آسایش، بهره‌وری و آیندۀ خود، خانواده، جامعه و استانمان انتخاب کنند.
یا علی