تاریخ انتشار
يکشنبه ۲۵ شهريور ۱۳۹۷ ساعت ۰۹:۰۲
کد مطلب : ۴۰۳۰۱۶
گزارشی از تحرکات انتخاباتی سه چهره اردوگاه اصولگرایی:
سفر، سیاست، صبحانه!
۰
کبنا ؛روزنامه ابتکار نوشت؛ دولت از یک‌سو با منتقدان و مخالفان تندرو مواجه است و از سوی دیگر با برخی رفقای نیمه راه. گویا اصولگرایان میتینگ‌های انتخاباتی خود را خیلی وقت است استارت زده‌اند. دیدارها و سفرهای اخیر برخی از چهره‌های شناخته شده جریان اصولگرا در چند ماه اخیر نشان از ورود زودهنگام آنها به انتخابات 1400 است.
قالیباف در لباس یک جهادگر
بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری 96 و برهم خوردن رویای محمدباقر قالیباف برای رفتن به پاستور خبرهای اولیه حاکی از این بود که شهردار پیشین تهران ساکن ساختمان ستاد اجرایی فرمان امام(ره) می‌شود. بعضی گمانه‌زنی‌ها هم حکایت از کوچ او به بنیاد مستضعفان داشت؛ گمانه‌‌هایی که هیچکدام رنگ واقعیت نگرفت. به گفته نزدیک‌ترین یار شهردار سابق تهران او مشغول امور شخصی خود است.
محمدباقر قالیباف به جلسات جمنا می‌رود اما دلخوری قبلی را فراموش نکرده او از نواصولگرایی سخن گفته و از تصمیم‌گیری پدرخوانده‌ها در جریان اصولگرا انتقاد دارد، حالا با سفرهای جهادی–استانی فرصت خوبی برای معرفی خود در استان‌های مختلف کشور دارد.
محمدباقر قالیباف به شهرهای مختلف سفر می‌کند تا به عنوان یک جهادگر نظر مردم را به خود جلب کند. وی گفته من در حاشیه‌نشینی‌ها، مناطق محروم و هرجایی که نیاز باشد حضور دارم و مشکلات و سختی‌های مردم را پیگیری می‌کنم برای دیدار با جوانان فعال در اردو‌های جهادی و بازدید از اقدامات داوطلبانه و جهادی آنها حضور یافته‌ام.
صبحانه‌های سیاسی ضرغامی
عزت‌الله ضرغامی گویا قصد ندارد یک بار دیگر برای ثبت‌نام در انتخابات ریاست‌جمهوری تا دقیقه نود منتظر بماند. او از همین حالا تلاشش را آغاز کرده است. عملکرد و رویه ضرغامی در ماه‌های اخیر نشان می‌دهد که او قصد دارد به چهره‌ای معتدل و میانه در اردوگاه اصولگرایی بدل شود.
ضرغامی از وقتی که از صداوسیما بیرون آمده، با چهره‌های اصلاح‌طلب و اصولگرا قرار صبحانه می‌گذارد و بعد هم گزارشی مختصر از آن را در صفحات مجازی‌اش منتشر می‌کند. رئیس پیشین صداوسیما در این چند سالی که از صداوسیمای ملی کنار رفته، می‌کوشد تصویری جدید از خود به نمایش بگذارد. در مقایسه با خاستگاه اصولگرایش، هم صحبت‌های متفاوتی می‌کند و هم دیدارهایی متفاوت برگزار می‌کند. در فضای مجازی فعال است، با چهره‌هایی از راست تا چپ، تندرو تا معتدل، اصولگرا تا اصلاح‌طلب، حتی سلبریتی دیدار می‌کند. او با هر چهره سیاسی و غیرسیاسی مشهوری که صبحانه می‌خورد به نوعی از عملکردش هم دفاع می‌کند.
از جمله دیدارهای او می توان با افرادی چون محمدرضا زائری، روحانی اصولگرایی که ممنوع‌المنبر شده، فتاح رئیس کمیته امداد امام خمینی، حجت الاسلام اکرمی، رئیس شورای فرهنگی نهاد ریاست جمهوری، محمدعلی زم، عمادالدین باقی، علی ربیعی، وزیر سابق کار و همچنین مهرداد بذرپاش اشاره کرد. ضرغامی با موضع‌گیری در مورد موضوعات مختلف سعی دارد چهره‌ای معقول و میانه از خود ارایه کند و برای این کار بیش از هر چیز از اینستاگرام بهره می‌گیرد. صبحانه‌های سیاسی می‌خورد و با انتشار تصاویر مربوط به آن جدی بودن خود در ورود به عرصه انتخابات را به رخ می‌کشد. انتقاد اخیر او از جمنا خود شاهدی بر این مدعا است که ضرغامی از جمله اصولگرایان خواهان ریاست‌جمهوری است که در قالب جمنا وارد نخواهد شد.
تداوم سفرهای استانی به سبک احمدی‌نژاد
با تحرکات تازه محمود احمدی نژاد رئیس‌جمهوری پیشین نشان می‌دهد او به دنبال خلق موقعیت سیاسی تازه‌ای برای خود است. فعالیت‌ها و اقدامات سیاسی رئیس دولت‌های نهم و دهم در چند ماه اخیر به شکل چشمگیری افزایش یافته است.
۱3 سال پیش احمدی‌نژاد را غیر از کارکنان شهرداری تهران و معدودی از مردم پایتخت نمی‌شناختند و بر همین پایه بود که کاندیداتوری وی در میان چهره‌های صاحب‌نامی چون آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، مهدی کروبی، علی لاریجانی، محمدباقر قالیباف، بیشتر مایه طنز و طعنه ستادهای انتخاباتی دیگر بود. اگر چه او اعلام کرد هدفش احیای گفتمان انقلاب است اما تنها شیوه‌اش برای تعریف خود نزد افکار عمومی، یورش بردن به فرد یا افرادی بود که به مراتب شان و جایگاهی بالاتر از وی داشتند. سال ۸۴ علیه آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، سال ۸۸ علیه ناطق نوری و اصلاح‌طلبان، سال ۸۹ علیه علی لاریجانی و حال دستگاه قضا هدف حملات محمود احمدی‌نژاد قرار گرفته است. شهردار نه چندان نام‌آشنای تهران، از رهگذر همین تاخت و تازها رئیس‌جمهوری شد و رئیس‌جمهوری ماند و می‌خواست رئیس‌جمهوری تعیین کند. مروری بر عملکرد وی در ۱3 سال گذشته نشان می‌دهد در آستانه هر انتخابات، یکی از چهره‌های ارشد سیاسی قربانی تهمت‌ها و افتراهای ثابت نشده او می‌شود. احمدی‌نژاد در این یکی، دو سال اخیر تغییر گفتمانی هم داده است. از ادبیاتی وام گرفته که در گفتمانش سابقه نداشت. دیگر خبری از گفتمان عدالت نیست. او نگران آزادی شده و در نامه نگاری‌های خود خواستار آزادی زندانیان سیاسی و برگزاری انتخابات آزاد شده است. این در حالی است که مصداق آزادی زندانی در سخنان او تنها دو نفرند، بقایی و مشایی. او هیچ وقت از هیچ زندانی دیگری دفاع نکرده است. در این شرایط است که بسیاری می‌گویند چرا با احمدی‌نژاد برخورد نمی‌شود یا ماجرا چیست که او با وجود همه اینها آزادانه به این شهر و آن شهر سفر می‌کند و آزادانه هم حرف می‌زند. وضعیت در شرایط فعلی آنچنان نه به کام دولت است نه مردم و نه اهل سیاست. دولت حسن روحانی در شرایط کنونی با مشکلات بینالمللی، اقتصادی و نارضایتی عمومی مواجه است. با این وجود نیروهای سیاسی و اجتماعی نه تنها در این رابطه کمکی به دولت نمی‌کنند حتی می‌توان گفت ناخواسته بر این مشکلات دامن می‌زنند. برخی جریان‌های سیاسی به ویژه تندروها بدون توجه به تجارب قبلی، وضعیت موجود و پایگاه اجتماعی خود، گمان می‌کنند با تخریب دولت می‌توانند به سیادت در سیاست برسند.
قالیباف در لباس یک جهادگر
بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری 96 و برهم خوردن رویای محمدباقر قالیباف برای رفتن به پاستور خبرهای اولیه حاکی از این بود که شهردار پیشین تهران ساکن ساختمان ستاد اجرایی فرمان امام(ره) می‌شود. بعضی گمانه‌زنی‌ها هم حکایت از کوچ او به بنیاد مستضعفان داشت؛ گمانه‌‌هایی که هیچکدام رنگ واقعیت نگرفت. به گفته نزدیک‌ترین یار شهردار سابق تهران او مشغول امور شخصی خود است.
محمدباقر قالیباف به جلسات جمنا می‌رود اما دلخوری قبلی را فراموش نکرده او از نواصولگرایی سخن گفته و از تصمیم‌گیری پدرخوانده‌ها در جریان اصولگرا انتقاد دارد، حالا با سفرهای جهادی–استانی فرصت خوبی برای معرفی خود در استان‌های مختلف کشور دارد.
محمدباقر قالیباف به شهرهای مختلف سفر می‌کند تا به عنوان یک جهادگر نظر مردم را به خود جلب کند. وی گفته من در حاشیه‌نشینی‌ها، مناطق محروم و هرجایی که نیاز باشد حضور دارم و مشکلات و سختی‌های مردم را پیگیری می‌کنم برای دیدار با جوانان فعال در اردو‌های جهادی و بازدید از اقدامات داوطلبانه و جهادی آنها حضور یافته‌ام.
صبحانه‌های سیاسی ضرغامی
عزت‌الله ضرغامی گویا قصد ندارد یک بار دیگر برای ثبت‌نام در انتخابات ریاست‌جمهوری تا دقیقه نود منتظر بماند. او از همین حالا تلاشش را آغاز کرده است. عملکرد و رویه ضرغامی در ماه‌های اخیر نشان می‌دهد که او قصد دارد به چهره‌ای معتدل و میانه در اردوگاه اصولگرایی بدل شود.
ضرغامی از وقتی که از صداوسیما بیرون آمده، با چهره‌های اصلاح‌طلب و اصولگرا قرار صبحانه می‌گذارد و بعد هم گزارشی مختصر از آن را در صفحات مجازی‌اش منتشر می‌کند. رئیس پیشین صداوسیما در این چند سالی که از صداوسیمای ملی کنار رفته، می‌کوشد تصویری جدید از خود به نمایش بگذارد. در مقایسه با خاستگاه اصولگرایش، هم صحبت‌های متفاوتی می‌کند و هم دیدارهایی متفاوت برگزار می‌کند. در فضای مجازی فعال است، با چهره‌هایی از راست تا چپ، تندرو تا معتدل، اصولگرا تا اصلاح‌طلب، حتی سلبریتی دیدار می‌کند. او با هر چهره سیاسی و غیرسیاسی مشهوری که صبحانه می‌خورد به نوعی از عملکردش هم دفاع می‌کند.
از جمله دیدارهای او می توان با افرادی چون محمدرضا زائری، روحانی اصولگرایی که ممنوع‌المنبر شده، فتاح رئیس کمیته امداد امام خمینی، حجت الاسلام اکرمی، رئیس شورای فرهنگی نهاد ریاست جمهوری، محمدعلی زم، عمادالدین باقی، علی ربیعی، وزیر سابق کار و همچنین مهرداد بذرپاش اشاره کرد. ضرغامی با موضع‌گیری در مورد موضوعات مختلف سعی دارد چهره‌ای معقول و میانه از خود ارایه کند و برای این کار بیش از هر چیز از اینستاگرام بهره می‌گیرد. صبحانه‌های سیاسی می‌خورد و با انتشار تصاویر مربوط به آن جدی بودن خود در ورود به عرصه انتخابات را به رخ می‌کشد. انتقاد اخیر او از جمنا خود شاهدی بر این مدعا است که ضرغامی از جمله اصولگرایان خواهان ریاست‌جمهوری است که در قالب جمنا وارد نخواهد شد.
تداوم سفرهای استانی به سبک احمدی‌نژاد
با تحرکات تازه محمود احمدی نژاد رئیس‌جمهوری پیشین نشان می‌دهد او به دنبال خلق موقعیت سیاسی تازه‌ای برای خود است. فعالیت‌ها و اقدامات سیاسی رئیس دولت‌های نهم و دهم در چند ماه اخیر به شکل چشمگیری افزایش یافته است.
۱3 سال پیش احمدی‌نژاد را غیر از کارکنان شهرداری تهران و معدودی از مردم پایتخت نمی‌شناختند و بر همین پایه بود که کاندیداتوری وی در میان چهره‌های صاحب‌نامی چون آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، مهدی کروبی، علی لاریجانی، محمدباقر قالیباف، بیشتر مایه طنز و طعنه ستادهای انتخاباتی دیگر بود. اگر چه او اعلام کرد هدفش احیای گفتمان انقلاب است اما تنها شیوه‌اش برای تعریف خود نزد افکار عمومی، یورش بردن به فرد یا افرادی بود که به مراتب شان و جایگاهی بالاتر از وی داشتند. سال ۸۴ علیه آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، سال ۸۸ علیه ناطق نوری و اصلاح‌طلبان، سال ۸۹ علیه علی لاریجانی و حال دستگاه قضا هدف حملات محمود احمدی‌نژاد قرار گرفته است. شهردار نه چندان نام‌آشنای تهران، از رهگذر همین تاخت و تازها رئیس‌جمهوری شد و رئیس‌جمهوری ماند و می‌خواست رئیس‌جمهوری تعیین کند. مروری بر عملکرد وی در ۱3 سال گذشته نشان می‌دهد در آستانه هر انتخابات، یکی از چهره‌های ارشد سیاسی قربانی تهمت‌ها و افتراهای ثابت نشده او می‌شود. احمدی‌نژاد در این یکی، دو سال اخیر تغییر گفتمانی هم داده است. از ادبیاتی وام گرفته که در گفتمانش سابقه نداشت. دیگر خبری از گفتمان عدالت نیست. او نگران آزادی شده و در نامه نگاری‌های خود خواستار آزادی زندانیان سیاسی و برگزاری انتخابات آزاد شده است. این در حالی است که مصداق آزادی زندانی در سخنان او تنها دو نفرند، بقایی و مشایی. او هیچ وقت از هیچ زندانی دیگری دفاع نکرده است. در این شرایط است که بسیاری می‌گویند چرا با احمدی‌نژاد برخورد نمی‌شود یا ماجرا چیست که او با وجود همه اینها آزادانه به این شهر و آن شهر سفر می‌کند و آزادانه هم حرف می‌زند. وضعیت در شرایط فعلی آنچنان نه به کام دولت است نه مردم و نه اهل سیاست. دولت حسن روحانی در شرایط کنونی با مشکلات بینالمللی، اقتصادی و نارضایتی عمومی مواجه است. با این وجود نیروهای سیاسی و اجتماعی نه تنها در این رابطه کمکی به دولت نمی‌کنند حتی می‌توان گفت ناخواسته بر این مشکلات دامن می‌زنند. برخی جریان‌های سیاسی به ویژه تندروها بدون توجه به تجارب قبلی، وضعیت موجود و پایگاه اجتماعی خود، گمان می‌کنند با تخریب دولت می‌توانند به سیادت در سیاست برسند.
