تاریخ انتشار
چهارشنبه ۳ مهر ۱۳۹۸ ساعت ۱۷:۲۸
کد مطلب : ۴۱۳۱۳۴
کبنا گزارش میدهد
چشمانتظاری کارگران شهرداری گچساران برای تحقق وعدهها/ کارگر نان ندارد/ حقمان را قیچی نکنید؛ به بنبست خوردهایم/ وداع فرزندان کارگران با مدرسه
۴
کبنا ؛کارگران شهرداری گچساران حدود 3 ماه حقوق دریافت نکردهاند که موجب اعتراضات عمده کارگری از سوی کارگران بود تا آنجا که برای چندمین بار در اعتراض به محقق نشدن وعدهها و عدم پرداخت چندماهه حقوق و مزایا و مطالباتشان مقابل فرمانداری شهرستان تجمع کردند.
مزد کارگر را قبل از خشک شدن عرقش بپردازید
مهدی خلیفهای، یکی از کارگران آتشنشانی گچساران (سهشنبه 2 مهرماه) در گفتوگو با خبرنگار کبنا گفت: «حدود 3 ماه حقوق نگرفتهام و تا کنون افزایش حقوق و دستمزد هم پرداختنشده، سال گذشته در محل کار دچار حادثه شدم و 14 میلیون تومان هزینه درمانم شد اما بیمه یک ریال کمک نکرد و حتی مرخصی درمان هم نداشتم.»
خلیفهای با اشاره به تجمع کارگران شهرداری گچساران مقابل درب فرمانداری شهرستان، افزود: «نماینده مردم گچساران و باشت نامهای در دفاع از کارگران به شهردار نوشت و مقرر شد که حقوق معوق کارگران پرداخت شود اما شهردار با نماینده لجبازی میکند و بحث سیاسی دارند که آسیبش را کارگران میبینند.»
این کارگر بابیان اینکه «آتشنشانی» جزو مشاغل سخت و زیانآور اعلام شد، گفت: «امسال وزارت کار و رفاه اجتماعی در نامهای به شهرداران اعلام کرد که افزایش حقوق و دستمزد به کارگران آتشنشانی تعلق میگیرد و حق مسلم آنها است، اما تا کنون افزایش حقوق نداشتیم و این غیرقانونی است. شهردار نمیخواهد حق ما را بدهد، چرا نمیدهد! این حق کارگران است. مسئولان برای احقاق حقوقمان به اینطرف و آنطرف پاس میدهند؛ حدود 35 آتشنشان برای افزایش حقوق و دستمزد به اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان شکایت کردهاند.»
خلیفهای ادامه میدهد: «مسئولان میگویند مشکلات کارگران را درک میکنیم و میفهمیم، اما هیچکدامشان قدمی برای کارگران برنداشتند. الآن اول مهرماه است و 4 ماه حقوق پرداختنشده؛ شهردارمان مجرد است دغدغهای ندارد و شاید هم برایش فرقی نداشته باشد؛ اما من 2 تا دختر دارم و برای هزینه مدرسه دخترانم به بنبست خوردهام. نتوانستم دخترم را به مدرسه بفرستم به خاطر اینکه نتوانستم لباس خریداری کنم و نتوانستهام لوازمالتحریر بخرم. منتظر هستم تا حقوقبگیرم و بعد دخترم را به مدرسه بفرستم.»
این کارگر با اشاره به لباس عملیاتی و خودروهای آتشنشانی ایستگاه 2 شهرداری گچساران، گفت: «لباس مخصوص آتشنشانی نداریم و باجان و دل در داخل آتش میرویم البته شغلم عشق است و با دنیا عوضش نمیکنم چون با شغلم ثواب میکنم و این خدمت به مردم است و برای دل خودمان درون آتش میرویم؛ اما امکاناتمان خیلی ضعیف است و ماشین آتشنشانی کاملاً فرسوده است؛ دیروز خودروی آتشنشانی را هل میدادیم تا روشن شود. البته یک خودرو آتشنشانی جدید خریداری شد اما تصادف کرد و دیگر از آن استفاده نمیشود. نماینده شهر گچساران هم قول داده بود که ماشین آتشنشانی تهیه کند اما تا کنون اقدامی صورت نگرفت.»
این کارگر ادامه میدهد: «شب گذشته یکی از کارگران خدماتی شهرداری با گریه میگفت که نتوانستم فرزندم را به مدرسه بفرستم. کارگران اگر از دردهای خودشان بگویند تعلیق یا اخراج میشوند. کارگر خدماتی شب و روز در شهرداری کار میکند و اگر پای درد و دل آنها بنشینید گریه میکنید به کارگران خیلی ظلم میکنند.»
یکی از کارگران خدماتی شهرداری گچساران در گفتوگو با کبنا میگوید که «وضعیت معیشت صفر است، پسرم دیابت دارد، دخترم با چه وضعیتی به مدرسه برود؟ چطور به فرزندم بگویم که حقوق ندارم. مدرسهای هم قبول نمیکند که فرزندم بدون لباس فرم و کتاب سر کلاس درس بنشیند. پسرم قند خون دارد و انسولین میزند، بیمه هم هزینه درمان را قبول نمیکند و آزاد پرداخت میکنم چون 24 سال سن دارد و به خاطر همین تأمین اجتماعی هزینه داروهایش را تقبل نمیکند. دانشگاه هم پول میخواهد و دیگر نمیتوانم هزینه دانشگاه پسرم را پرداخت کنم. »
این کارگر در ادامه افزود: «حدود یک سال هست که شهرداری قراردادی منعقد نکرده، الآن 60 سال سن دارم و قرارداد ندارم. چرا شهردار باید با من این کار رو بکند؟ هیچوقت مشکلاتی نداشتیم و فقط «ظفری» شهردار فعلی برای ما مشکلات ایجاد کرده است. شهردار هیچ مشکل مالی ندارد و هیچ احساس مسئولیتی در قبال کارگر و خانوادهی کارگران ندارد. به خداوند قسم یکی از کارگران شبها گریه میکند که پول نان ندارم، کارگر نان ندارد. یکی از کارگران خدماتی با فروش ضایعات پلاستیک زندگی میکند دستش را در هزار کثافت میکند و ضایعات جمع کند تا شب بتواند 5 هزار تومان پول برای خانواده دربیاورد کارگر حقوق ندارد تا بتواند به زن و بچهاش بدهد، آقای «ظفری» هیچ مشکلی ندارد ایشان حقوق دارد اما چرا حقوق کارگران را نمیدهد؟ چرا باید کارگران مشکلات داشته باشند. آقای شهردار حتی یکقدم برای کارگران برنداشته؛ تمام سازمانهای شهرداری کشور افزایش حقوق دارند بهجز شهرداری گچساران، همهی کارگران ایران حقوق اضافه گرفتهاند چرا کارگران گچساران نباید بگیرند؟ ما حقوحقوق نداریم؟ چرا حق کارگران را قیچی میکنید؟»
«دخترم به مدرسه برود کتاب و دفترش را چهکار کنم؟ تا پول ندهم که نمیتواند کتاب بخرد، این قانونی است و نمیتوانم کاری کنم؛ پسرم قند خون دارد به داروخانه میروم و میگویم که انسولین برای فرزندم میخواهم میگوید که پول دارو را بده! درد و دل ما لبریز شد تا کی صبر کنیم؟ آقای «زینلزاده» شهردار سابق چنین مشکلاتی برای ما ایجاد نکرد، اما چرا این شهردار باید چنین مشکلاتی را برای ما ایجاد کند؟! احساس مسئولیت در قبال آدمهای ضعیفتر از خودش را ندارد. میگویم آقای «ظفری» بچه دیابتی دارم میگوید خوب داشته باشی، پاسخش این است. ایشان با شورا و نماینده مشکل دارد. «تاجگردون» هم به شهردار گفت که «من دیگر در کار تو دخالت نمیکنم اما مشکلات مردم را برطرف کن.» اما اصلاً اهمیت نداده.»
علی فرخنژاد کارگر خدماتی شهرداری گچساران در گفتوگو با کبنا گفت: «ضایعات جمع میکنم، هر چیزی گیرم بیاید کارتن، پلاستیک جمع میکنم و میفروشم و از این ضایعات که شبی 10 هزار تومان میشود نان و یک کیلو گوجه میخرم چهکار کنم! مجبوریم که بسازیم. 2 فرزند دانشجو و یک کودک معلول دارم؛ چه بگویم؟ هر چه بگویم درد هست. مشکلاتم زیاد است اما چهکاری از دست ما برمیآید؛ کارگر هستیم و هیچ کاری نمیتوانیم انجام دهیم. شهردار هم برای حقوقمان امروز و فردا میکند و منتظر هستیم تا ببینیم حقوق میدهند یا خیر! »
================
خبرنگار مرضیه حسنپور
مزد کارگر را قبل از خشک شدن عرقش بپردازید
مهدی خلیفهای، یکی از کارگران آتشنشانی گچساران (سهشنبه 2 مهرماه) در گفتوگو با خبرنگار کبنا گفت: «حدود 3 ماه حقوق نگرفتهام و تا کنون افزایش حقوق و دستمزد هم پرداختنشده، سال گذشته در محل کار دچار حادثه شدم و 14 میلیون تومان هزینه درمانم شد اما بیمه یک ریال کمک نکرد و حتی مرخصی درمان هم نداشتم.»
خلیفهای با اشاره به تجمع کارگران شهرداری گچساران مقابل درب فرمانداری شهرستان، افزود: «نماینده مردم گچساران و باشت نامهای در دفاع از کارگران به شهردار نوشت و مقرر شد که حقوق معوق کارگران پرداخت شود اما شهردار با نماینده لجبازی میکند و بحث سیاسی دارند که آسیبش را کارگران میبینند.»
این کارگر بابیان اینکه «آتشنشانی» جزو مشاغل سخت و زیانآور اعلام شد، گفت: «امسال وزارت کار و رفاه اجتماعی در نامهای به شهرداران اعلام کرد که افزایش حقوق و دستمزد به کارگران آتشنشانی تعلق میگیرد و حق مسلم آنها است، اما تا کنون افزایش حقوق نداشتیم و این غیرقانونی است. شهردار نمیخواهد حق ما را بدهد، چرا نمیدهد! این حق کارگران است. مسئولان برای احقاق حقوقمان به اینطرف و آنطرف پاس میدهند؛ حدود 35 آتشنشان برای افزایش حقوق و دستمزد به اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی استان شکایت کردهاند.»
خلیفهای ادامه میدهد: «مسئولان میگویند مشکلات کارگران را درک میکنیم و میفهمیم، اما هیچکدامشان قدمی برای کارگران برنداشتند. الآن اول مهرماه است و 4 ماه حقوق پرداختنشده؛ شهردارمان مجرد است دغدغهای ندارد و شاید هم برایش فرقی نداشته باشد؛ اما من 2 تا دختر دارم و برای هزینه مدرسه دخترانم به بنبست خوردهام. نتوانستم دخترم را به مدرسه بفرستم به خاطر اینکه نتوانستم لباس خریداری کنم و نتوانستهام لوازمالتحریر بخرم. منتظر هستم تا حقوقبگیرم و بعد دخترم را به مدرسه بفرستم.»
این کارگر با اشاره به لباس عملیاتی و خودروهای آتشنشانی ایستگاه 2 شهرداری گچساران، گفت: «لباس مخصوص آتشنشانی نداریم و باجان و دل در داخل آتش میرویم البته شغلم عشق است و با دنیا عوضش نمیکنم چون با شغلم ثواب میکنم و این خدمت به مردم است و برای دل خودمان درون آتش میرویم؛ اما امکاناتمان خیلی ضعیف است و ماشین آتشنشانی کاملاً فرسوده است؛ دیروز خودروی آتشنشانی را هل میدادیم تا روشن شود. البته یک خودرو آتشنشانی جدید خریداری شد اما تصادف کرد و دیگر از آن استفاده نمیشود. نماینده شهر گچساران هم قول داده بود که ماشین آتشنشانی تهیه کند اما تا کنون اقدامی صورت نگرفت.»
این کارگر ادامه میدهد: «شب گذشته یکی از کارگران خدماتی شهرداری با گریه میگفت که نتوانستم فرزندم را به مدرسه بفرستم. کارگران اگر از دردهای خودشان بگویند تعلیق یا اخراج میشوند. کارگر خدماتی شب و روز در شهرداری کار میکند و اگر پای درد و دل آنها بنشینید گریه میکنید به کارگران خیلی ظلم میکنند.»
یکی از کارگران خدماتی شهرداری گچساران در گفتوگو با کبنا میگوید که «وضعیت معیشت صفر است، پسرم دیابت دارد، دخترم با چه وضعیتی به مدرسه برود؟ چطور به فرزندم بگویم که حقوق ندارم. مدرسهای هم قبول نمیکند که فرزندم بدون لباس فرم و کتاب سر کلاس درس بنشیند. پسرم قند خون دارد و انسولین میزند، بیمه هم هزینه درمان را قبول نمیکند و آزاد پرداخت میکنم چون 24 سال سن دارد و به خاطر همین تأمین اجتماعی هزینه داروهایش را تقبل نمیکند. دانشگاه هم پول میخواهد و دیگر نمیتوانم هزینه دانشگاه پسرم را پرداخت کنم. »
این کارگر در ادامه افزود: «حدود یک سال هست که شهرداری قراردادی منعقد نکرده، الآن 60 سال سن دارم و قرارداد ندارم. چرا شهردار باید با من این کار رو بکند؟ هیچوقت مشکلاتی نداشتیم و فقط «ظفری» شهردار فعلی برای ما مشکلات ایجاد کرده است. شهردار هیچ مشکل مالی ندارد و هیچ احساس مسئولیتی در قبال کارگر و خانوادهی کارگران ندارد. به خداوند قسم یکی از کارگران شبها گریه میکند که پول نان ندارم، کارگر نان ندارد. یکی از کارگران خدماتی با فروش ضایعات پلاستیک زندگی میکند دستش را در هزار کثافت میکند و ضایعات جمع کند تا شب بتواند 5 هزار تومان پول برای خانواده دربیاورد کارگر حقوق ندارد تا بتواند به زن و بچهاش بدهد، آقای «ظفری» هیچ مشکلی ندارد ایشان حقوق دارد اما چرا حقوق کارگران را نمیدهد؟ چرا باید کارگران مشکلات داشته باشند. آقای شهردار حتی یکقدم برای کارگران برنداشته؛ تمام سازمانهای شهرداری کشور افزایش حقوق دارند بهجز شهرداری گچساران، همهی کارگران ایران حقوق اضافه گرفتهاند چرا کارگران گچساران نباید بگیرند؟ ما حقوحقوق نداریم؟ چرا حق کارگران را قیچی میکنید؟»
«دخترم به مدرسه برود کتاب و دفترش را چهکار کنم؟ تا پول ندهم که نمیتواند کتاب بخرد، این قانونی است و نمیتوانم کاری کنم؛ پسرم قند خون دارد به داروخانه میروم و میگویم که انسولین برای فرزندم میخواهم میگوید که پول دارو را بده! درد و دل ما لبریز شد تا کی صبر کنیم؟ آقای «زینلزاده» شهردار سابق چنین مشکلاتی برای ما ایجاد نکرد، اما چرا این شهردار باید چنین مشکلاتی را برای ما ایجاد کند؟! احساس مسئولیت در قبال آدمهای ضعیفتر از خودش را ندارد. میگویم آقای «ظفری» بچه دیابتی دارم میگوید خوب داشته باشی، پاسخش این است. ایشان با شورا و نماینده مشکل دارد. «تاجگردون» هم به شهردار گفت که «من دیگر در کار تو دخالت نمیکنم اما مشکلات مردم را برطرف کن.» اما اصلاً اهمیت نداده.»
علی فرخنژاد کارگر خدماتی شهرداری گچساران در گفتوگو با کبنا گفت: «ضایعات جمع میکنم، هر چیزی گیرم بیاید کارتن، پلاستیک جمع میکنم و میفروشم و از این ضایعات که شبی 10 هزار تومان میشود نان و یک کیلو گوجه میخرم چهکار کنم! مجبوریم که بسازیم. 2 فرزند دانشجو و یک کودک معلول دارم؛ چه بگویم؟ هر چه بگویم درد هست. مشکلاتم زیاد است اما چهکاری از دست ما برمیآید؛ کارگر هستیم و هیچ کاری نمیتوانیم انجام دهیم. شهردار هم برای حقوقمان امروز و فردا میکند و منتظر هستیم تا ببینیم حقوق میدهند یا خیر! »
================
خبرنگار مرضیه حسنپور