اصولگرایان گچساران؛ در برزخ شکست و پیروزی

کبنا ؛هنوز نشست اصولگرایان موسوم به وحدت منتج به نتیجه نشده است و مشخص نیست آن نشست ابتدایی به ابتکار سرهنگ بیعت اصل به کجا رسید که ایشان نشست دوم را نه‌تنها تحریم کردند که اصلاً به رسمیت نشناخته و در بیانیه دو هفته پیش خود همچنان مسر به ادامه مسیر از طریق کانال نشست اول بودند.
هرچند این اتفاق دیر به وقوع پیوست ولی نشست این افراد به‌خودی‌خود می‌تواند رافع مشکلات و خیلی از سو تفاهمات این جریان باشد.
 افرادی که در این نشست حضور دارند هرکدام هدف و نیت و نهایتاً امیدی به این جریان دارند و خود را نیازمند نتایج این وحدت می‌دانند اما تنها فردی که میزان آرا انتخاباتی‌اش ارتباطی به حضور یا عدم حضور در این نشست‌ها ندارد مهندس زینل زاده است.
کسی که آرا خود را نه سیاسی که تنها از حاصل عملکردش در دوران مدیریتش جست‌وجو می‌کند و می‌داند آن‌قدر عادلانه در برخورد با قومیت‌ها و جنسیت‌ها عمل کرده است و اهل رانت و تبعیض نبوده است که افراد ایشان را صرفاً برای خودش می‌خواهند نه خط و ربط سیاسی‌اش، نشان به آن نشان که در سبد ایشان از بویراحمد که تقریباً قاطعانه پشت فرزندشان ایستاده‌اند وجود دارد تا قشقایی که همواره زینل زاده را فراقومی دیده و عملکردش را در قبال خودشان پسندیده‌اند. از اصلاح‌طلبانی که خسته از تاجگردونیسم به دنبال راه فراری می‌گردند تا باوی های خسته از دعواهای حیدری، نعمتی، تاجگردون و حسینی.
اما چرا زینل زاده باوجود اطلاع از این موضوع در نشست اصولگرایان حاضر می‌شود شاید تنها نشأت‌گرفته از حس قدرشناسی‌اش باشد که در دولت اصولگرا توانایی‌اش دیده شد و مدیریت‌های مختلف و مهمی را به ایشان سپردند، یا شاید هم طبق عادت معمول از موضع قدرت وارد این نشست شد تا نشان دهد از چلنج با هیچ‌کسی ترس ندارد و بازهم نشان به آن نشان که رؤیایی‌ترین شب تاجگردون را که در جمع هوادارانش غرورآمیز از موضع بالا با رقبا صحبت کرده بود را خراب کرد و وی را به مبارزه‌ای سخت در رینگی پر از تماشاگر دعوت کرد، مبارزه‌ای که تاجگردون هیچ‌گاه نپذیرفت.
تاجگردون که یک‌بار در زمان استعفای هدفمند زینل زاده از شهرداری آچمز شده و قافیه را به آقای شهردار باخته بود این بار نمی‌خواست برابر زینل زاده دومین شکست را هم پیش از انتخابات متحمل شود و با زانوی خونی به دو اسفند برسد.
تفاوت زینل زاده و برخی از رقبای اصولگرایش دقیقاً همین نکته است.
آنان به انتخابات بدون تاجگردون فکر می‌کنند و اصلاً بدشان نمی‌آید نه تاجگردون باشد نه زینل زاده اما زینل زاده می‌خواهد پیروزی‌اش را در شکست تاجگردون تجلی بخشد.
شاید اگر بگوییم سید قدرت و جعفری در حضور تاجگردون، رفتار ۹۴ خودشان را تکرار می‌کنند به‌گزاف نگفته‌ایم.
شاید آنانی که همواره دنبال حذف تاجگردون بوده‌اند این روزها با دو پوشه به شورای نگهبان رفت‌وآمد می‌کنند پوشه‌ای به نام تاجگردون و پوشه‌ای یواشکی به نام زینل زاده، اما می‌دانند هر پوشه‌ای به نتیجه نرسد باید در خانه خود بنشینند و ایام انتخابات را به‌اتفاق نوه‌هایشان در پارک‌ها سیر کنند و روز انتخابات در شهرهای خود به لیست‌های سیاسی رأی بدهند.
شورای حکمیت اصولگرایان به هر نتیجه‌ای برسد فرقی برای آقای شهردار ندارد چراکه نه او و نه تیمش و نه هوادارانش اصلاً برایشان مهر و اسفند فرقی ندارد، رقبا آمده‌اند برای خودشان نه برای مردم و پیروزی از آن‌کسی است که در عمل بین مردم بوده است نه‌فقط چهار سالی یک انتخابات...