انتخابات و مسأله انتخاب

نگرانی افراد، گروه ها و جریان های مختلف پیرامون انتخابات مجلس آینده متفاوت است. برخی نگران مشارکت پایین مردم در انتخابات می باشند و برخی دیگر شورای نگهبان و نظارت استصوابی را مانعی جهت فعالیت انتخاباتی می دانند. در یکی دو دهه ی اخیر نیز انتخابات(به ویژه انتخابات مجلس و شورای اسلامی) شکل و شمایل جدیدی به خود گرفته و افراد و گروه هایی با نگاهی صرفا ابزاری منافع و مقاصد خود را دنبال می کنند.
برای استان کهگیلویه و بویراحمد  که آینده و سرنوشت خود را تنها به این مسأله گره زده اند، نگرانی اصلی به این برمی گردد که انتخابات به عنوان یکی از خصیصه های دموکراسی تبدیل به عرصه ای برای کشاکش ها و رقابت های قومی تبدیل شده و گروه های مختلف، استفاده ابزاری از قومیت را تنها راه موفقیت خود در این عرصه می دانند.
هر چه به ایام انتخابات مجلس نزدیک تر می شویم این پدیده خود را بهتر نشان می دهد و حتی بسیاری از کنشگران سیاسی که در گذشته اهداف قومی خود را زیر احزاب نیم بند سیاسی پنهان می کردند، دیگر ابایی از تبلیغات قومی و طایفه ای ندارند. نکته قابل توجه آن جاست که برخی افراد دارای سلیقه های سیاسی متفاوت، امروزه برای پیروی هم تباران خود، به راحتی در کنار یکدیگر قرار می گیرند.
اساس و فلسفه انتخابات به این برمی گردد که شهروندان با مشارکت در انتخابات احساس مسئولیت پذیری و تعلق خود به جامعه را نشان دهند. این در حالی است که رای دهی بر مبنای تعلقات قومی تخریب سرمایه اجتماعی و روح جمعی را هدف می گیرد و جایی برای مناسبات عقلانی و شهروندی باقی نمی گذارد.
استانی که از نظر فرهنگ شهروندی و مناسبات همسو با زندگی جدید فاصله زیادی با وضعیت مطلوب دارد، قومی شدن انتخابات این پیام را به جامعه استان می دهد که برای فعالیت مدنی، کنشگری سیاسی و تصاحب مسئولیت ها نیازی به آگاهی، تخصص و برنامه نیست و تنها با قرار گرفتن در شبکه های روابط قومی می توان در عرصه های سیاسی و اجتماعی فعالیت کرد.
وارد شدن به حوزه سیاست و مدیریت از طریق مناسبات قومی در کنار ایجاد رقابت های مخرب اجتماعی و به تبع آن فرسایش سرمایه اجتماعی، نظام مدیریت و برنامه ریزی استان را فلج کرده است. ادامه این وضعیت بیش از پیش افراد نخبه و آگاه را از میدان سیاست و مدیریت استان بیرون می کند چرا که منش آن ها نسبتی با این شرایط ندارد.
بنابراین با نزدیک ترین شدن به ایام انتخابات وظیفه همه کنشگران سیاسی و اجتماعی اصیل است که در مقابل این نحوه از کنشگری سیاسی مقابله کنند، چرا که چنین شرایطی با توجه به رشد مدام آن، نتیجه ای جز بازگشت به ساختارهای سنتی و حاکم شدن  این مناسبات در استان نخواهد بود.