چپاول و اختلاس شکوه بلوط درک نشده است / زاگرس به خون «زارعی» رنگین گشته، اما گناه سهل‌انگاران نابخشودنی است / در بودجه سازمان جنگل‌ها و محیط زیست تجدید نظر شود

کبنا ؛نطق پیش از دستور فرزاد آذریان نماینده استان کهگیلویه و بویراحمد در شورای عالی استان‌های برگزار شد.
به گزارش کبنا، نطق پیش از دستور فرزاد آذریان نماینده استان کهگیلویه و بویراحمد در شورای عالی استان‌های امروز ( چهارشنبه 25 تیرماه 99) برگزار شد.
متن کامل نطق فرزاد آذریان، نماینده‌ی استان کهگیلویه و بویراحمد در صحن علنی شورای عالی استان‌ها به شرح زیر است؛
 به نام آفریدگار هستی خداوندگار طبیعت، خالق درخت، این زیباترین جلوه‌ی آفرینش و این پاره‌ی تن زمین و حس تازه‌ی هوا.
  سلام و درود و سپاسم ارزانی همه‌ی همکاران عزیز و بزرگوار.
 عرض خیر مقدم دارم خدمت جناب دکتر امیری معاون پارلمانی رئیس جمهور و سپاس از اصحاب رسانه و تشکر از هیئت رئیسه محترم که این وقت را در اختیار این حقیر قرار دادند.
  
فیلم) نطق آذریان عضو شورای شهر دهدشت در صحن علنی شورای عالی استان‌ها

  سروران عزیز و بزرگوار؛ نیک آگاهید که رشته کوه زاگرس با طبیعت منحصر بفرد و دامنه‌های سرشار از منابع زیر زمینیِ خدادادی‌اش یکی از حیاتی‌ترین و ارزشمندترین سرمایه‌های کشور به حساب می‌آید. بطوری که از آغاز، این سرزمین همچون میراثی نو بر جای مانده است و بنای تمدن ما از کنار همین موهبت الهی پا به عرصه‌ی ظهور گذاشت.
 از خاک زَر خیزش ایران متمدن آن روز شکل گرفت و ارزش‌های بی بدیلش بر هیچ فرزند ایران زمین پوشیده و پنهان نمی‌باشد.
  اما استان کهگیلویه و بویراحمد در جنوب غربی این رشته کوه به سان نگینی سبز در قلب آن جای گرفته است. استانی سرشار از گنجینه‌های فراوان و غنی‌ترین زیستگاه‌های حیات وحش کشور.
 آنچه که امروز حقیر را وادار نمود تا در محضر شما عزیزان خاصه مهمان محترم و اصحاب رسانه مطالبی را بصورت مختصر بیان بدارم امیدهای به تاراج رفته و آرزوهای خشکیده‌ی مردم محروم استانم از عواید و منافع این سرمایه‌ها نمی‌باشد. بلکه به عنوان کسی که تازه از میان کوه خائیز به خاکستر نشسته و از نزدیکی کوه خامی که به خون البرز زارعی رنگین شده آمده‌ام تا روایت گر گوشه‌ای از فاجعه‌ی مرگ طبیعت ستون‌های زاگرس، کوه‌های خائیز و خامی و آنچه که از جفای روزگار و بی تدبیری مسئولان بر آنهاگذشت باشم.
  کوه‌هایی که در این روزگار که بوی غارت و چپاول و اختلاس از هر سو به گوش می‌رسد پایدارترین و مطمئن‌ترین سرمایه‌های ملی شمرده می‌شوند.


البرز زارعی جوان گچسارانی که در حین مهار آتش جنگل‌های کهگیلویه و بویراحمد سوخت و فوت کرد.

 رویشگاه جنگل‌های بلوط و بادم و انجیر، زالزالک، بنه و صدها گونه گیاهی و درختی بی مانند نظیر گون، آویشن، اسپند، شیرین بیان و چویل.
 پناهگاه پرندگان نادر و حیوانات نجیبی همچون آهو، کل، بز کوهی و جانواران کمیاب و در معرض انقراضی مثل پلنگ و خرس.
 در این میان عظمت درخت بلوط این مایه افتخار طبیعت زاگرس شکوهی وصف ناپذیر در خود دارد.
 این درختان استوار و صبوری که فصل نمی‌شناسند در دل این رشته کوه زاده شدند و قامت برافراشتند زییا ترین و چشم نواز ترین صحنه‌ی زندگی را عرضه می‌نمایند.
  شاید نگاه‌های بی تفاوت و غرق در جاه و مقام مدیران کشوری شکوه و عظمتش را درک نکرده باشند. اما برای آنهایی که قرن‌ها در کنارش پرورش یافتند و در روزگاران قحطی قوط لایموتشان بوده و از میوه‌اش ارتزاق کردند، از سایه‌اش آرامش گرفتند، از چوبش پناه گاه ساخته‌اند و استواری و صبوری را از آنها به وام گرفتند میراث گرانبهایی می‌باشند که نابودیشان ضایه ای است بس اسفناک و غیر قابل باور است.
 با تأسف باید اذعان کرد که در یکی دوسال اخیر برای چندمین بار بخش عظیمی از این جنگل‌ها و موجودات بی دفاع آن طعمه آتش سوزی‌های پی در پی گردید و هزاران گونه گیاهی و جانوری در کام مرگ فرو کشانیده شد.
  نکته تأمل برانگیز و تأسف بار در زمان چنین بحران‌هایی این بوده که مردم با دستان خالی به مصاف آتش می‌رفتند. بطوری که مهمترین ابزار برای خاموشی آتش شاخه‌های تر درختان بلوط و بادام بود.
 کمبود نیروهای محیط بان، نبود بودجه و تجهیزات اطفای حریق، دشواری مسیر عبور و نبود بالگرد برای حمل نیردهای داوطلب باعث تشدید آتش می‌شد. و در پایان ویرانی طبیعت و خاموش کردنش به بهای جان جوانانی همچون البرز زارعی می‌انجامید.


آتش سوزی جنگل‌های کهگیلویه و بویراحمد

 بحق باید گفت نفس‌های قلب زاگرس، طبیعت بکر خائیز و خامی به شماره افتاد و آتش سکوت سازمان محیط زیست کشوری و سازمان جنگل‌ها آنها را به ورطه نابودی کشاند.
 حفظ جنگل‌ها و محیط زیست از اساسی‌ترین و ضروری‌ترین وظایف دولت‌هاست و کوتاهی در انجام چنین رسالتی خطیر گناهی نابخشودنی و غیر قابل جبران می‌باشد. روشن است که در چند دهه‌ی اخیر دولت‌ها با بی مهری و بی توجهی هر چه تمام‌تر طبیعت را رها نمودند و مسبب اصلی این فجایع بزرگ زیست محیطی خواهند بود.
 جهت تنویر ذهن افراد و همکاران محترم و اصحاب رسانه عرض نمایم که بودجه‌ی هر دو سازمان محیط زیست و سازمان جنگل‌ها در سال ۹۹ نزدیک به ۹۰۰ میلیارد تومان بوده که بالای ۹۰ درصد آن صرف هزینه‌های جاری سازمان و کارکنان می‌باشد و فقط ده درصد آن برای حفاظت از میراث طبیعی با این گستردگی منظور گردیده است، که این خود عمق فاجعه رابیشتر نمایان می‌سازد.

کمبود تجهیزات برای مهار آتش جنگل‌های زاگرس

 همین جا به نمایندگی از جامعه‌ی شورایی کشور از دولت، خاصه رئیس جمهور و مجلس شورای اسلامی ملتمسانه درخولست می‌نمایم که در بودجه این دوسازمان تجدید نظر نموده و در قالب طرح ملی با استخدام نیروهای بیشترِ محیط بان و اورژانس اطفای حریق بودجه‌ای در خورشان اختصاص دهند و به فکر نجات دوباره طبیعت و پیشگیری از چنین حوادث زیان باری باشند.
 

والاسلام علیکم