در وصف شهید مدافع سلامت کهگیلویه و بویراحمدی

کبنا ؛امروز جامعه ی پزشکی در سوگ یکی از همسنگران خود زانوی غم در بغل گرفته است.
و من دکتر زارعی را ندیدم و دیگر او را نخواهم دید وقتی نام او را شنیدم و روزگارش را دیدم ،برایم روز غمگینی بودکه چشمانم بی اختیار خیس میشد و سایه ی این گرفتنی تمام روز با من بود .

تصورِ تصویری که خالی شده است و امروز همه این بودن ها به پایان رسیده است و انتظار به نامیدی گراییده ، اما پذیرش مرگش آسان نبود ولی بر جان ها نشست .
جوانی نخبه و نخبه ای متخصص ،متخصصی متعهد و اخلاق مدار که مردمداری اش را مردمان دیارش انگشت اشارت زده اند.
شهید زارعی متخصصی که تا آخرین لحظه، سنگر درمانِ بیماران کرونایی را ترک نکرد ،  تا در این سنگر  مبارزه با ویروس منحوس کرونا تا پای جان بجنگد .
ویروس منحوس کرونا وجود نازش را در محاصره ی خویش قرار داد ولی افسوس که دکتر محمد زارعی تاب نیاورد که همچنان روح جانساز ما باشد و من در اعماق قلبم ناشادم که در زمانه ی بودن او کمی بودم اما نبودم .
متخصصی که نَفَسِ جانش را در آخرین نَفَسهای سال کرونایی ۹۹ بر روی تخت بیمارستان امام سجاد (ع) به خدایش سپرد و جامعه ی پزشکی و مردمان استان کهگیلویه و بویراحمد را به سوگ عروجش نشاند.
از زبان مردم شنیدم ،شریف بود نادرالوجود بود، عمیق بود ،منصف بود و مهربان.
 حسرت من مثل خیلی از شماها واکنشی است عاطفی از فقدان او ، و باز اشک ها سوی پهنای گونه‌ها می دوند .
افسوس که اجل به او فرصت نداد تا ناگفته های دیگرِ اندیشه ی تیز بینش را برای جامعه علمی و فرهنگی ما باز گوید.
آری در روز مرگش هم اسپند دود کنید که شهید راه سلامت استان ما به شهدای اسفند ماه جنگ تحمیلی یعنی شهیدان باکری ها   خرازی،همت ،حاج امینی ، برونسی ،رحیمی و کریمی پیوست.
و فقط می دانم آنکس که فی سبیل الله بخواب و به خاک رفت و به آسمان پرکشید بی‌گمان خواهد رُست ، شاخه خواهد گستراند و سایبانش به روزگاران جاودان خواهد ماند.
زبانم در تسلی دادنِ خاطر غمگین و افسرده ی خانواده ی ارزشمند شهید محمد زارعی در این روزهای پایانی سال کوتاه است،
فقط دعا می‌کنم که پروردگارا به حرمت خُجستگی این روزها روان پاک شهید مدافع سلامت وطن و دیارم را شاد و از مقربان خاصه ی درگاهش گرداند.

علی عزت خواه