تاریخ انتشار
دوشنبه ۱۹ تير ۱۴۰۲ ساعت ۱۸:۲۷
کد مطلب : ۴۶۴۵۴۳
پیشنهادی به رئیس محترم جمهور، رئیس و نمایندگان مجلس شورای اسلامی
به بهانه تشکیل "وزارت خانواده"
سید عبدالمناف محسنی
۲
کبنا ؛
حضرت امام جعفر صادق( ع) می فرمایند: « وَ اللَّهِ لَقَضَاءُ حَاجَةِ الْمُؤْمِنِ خَیْرٌ مِنْ صِیَامِ شَهْرٍ وَ اعْتِکَافِه؛ به خدا قسم، برآوردن حاجت مؤمن بهتر از یک ماه روزه و یک ماه اعتکاف است»( بحارالانوار، ج 71، ص 285، ح 6). پیشنهادی به رئیس محترم جمهور، رئیس و نمایندگان مجلس شورای اسلامی به بهانه " تشکیل وزارت خانواده"
در عصر" فرامدرن" امروزی، کسب رضایت و مشروعیت مردمی؛ از مهمترین اهداف دولت ها به شمار می رود، همانطوری که می دانیم این امرِمهم جز با " خدمت" به مردم، به دست نمی آید و کشور عزیز ما ایران نیز، از این قاعده مستثنی نیست. بارها در سخنان رهبران نظام بر" خدمت بی منت" به مردم به عنوان ولی نعمتان انقلاب تأکید شد. امروزه بحث کوچک سازی و چابک سازی دولت ها، در کنار بحث دولت الکترونیک، نتایج درخشانی مانند؛" کاهش هزینه ها و تشریفات دستوپا گیر، به حدأقل رسیدن بروکراسی های خشک اداری و کاغذ بازی، حذف امضاهای طلایی، ارائه خدمات الکترونیکی، افزایش بهرهوری، شفافیت امور و کاهش رشوه خواری و تصمیم گیری سریع مبتنی بر اطلاعات" در خدمت حدأکثری به مردم و کسب رضایت آنها را به دنبال داشت. بررسیها نشان میدهد کشورهای سوئیس و هند به ترتیب با " هفت " و " سی و نه" وزارت خانه، دارای کمترین و بیشترین تعداد وزارت خانه ها هستند.
جالب است که بدانیم؛ میانگین تعداد"وزارت خانه ها" در کشورهای پیشرفته، بین" سیزده تا پانزده "می باشد. لازم به ذکر است که بیان کنم: از مهمترین دلایل و اهداف ادغام و یا ایجاد وزارتخانهها؛ کاهش هزینهها، ایجاد هماهنگیهای بیشتر، سرعت عمل در تصمیمگیری و کاهش بروکراسی اداری است. حال در شرایط فعلی که کشور، زیر شدیدترین" تحریم ها"ست و مردم زیر فشار اقتصادی به سختی امرار معاش می کنند، دولت باید هزینه های جاری خود را به حدأقل برساند، نه اینکه به فکر تشکیل وزارت خانه جدیدی باشد. "وزارت خانواده"، قرار است کدام مشکل را از دوش خانواده های ایرانی برداشته و حلال کدام مشکل یا مشکلات خواهد بود؟ آیا جز این است که ایجاد ساختار عریض و طویل وزارت خانه جدیدی که هنوز هیچ دستور کار معین و مشخصی برایش تدوین نشده، بکارگیری نیروهای جدید، ساختمان های جدید با هزینه های میلیاردی جهت راه اندازی از لحاظ سخت افزاری و نرم افزاری، پرداخت حقوق و مأموریت کارکنان، حق لباس، تلفن و مسکن نیروهای ستادی، معاونین و مدیر کل ها در استان ها و احیانا تشکیل صدها پرونده برای پیگیری شکایت های مردمی از وزارت خانه جدید، خود " قوز بالای قوز" خواهد شد و به جای اینکه " یار شاطر باشد بار خاطر" خواهد شد.
و به این هزینه های میلیاردی و سرسام آور؛ میزان مصرف برق، آب و گاز، تعمیر و بازسازی و نگهداری ساختمان ها، میزان مصرف سوخت بنزین و استهلاک ماشین های شاسی بلند مدیران و مسئولین وزارت خانه را اضافه کنیم و ببینیم در سال حق و حقوق کارکنان وزارت تازه تأسیس با هزینه های جانبی چقدر می شود ؟
آیا هدف از تشکیل وزارت " خانواده" جز خدمت به خانواده، چیز دیگری هست؟
پیشنهاد می دهم: با یک حساب سرانگشتی و دو دو تا چهار تا کردن؛ فقط "حقوق شش ماه" پرسنل این وزارت خانه را به تهیه و پرداخت"جهیزیه" به زوج های جوان اختصاص بدهید یا با پراخت مقرری ماهیانه برای زوج های بیکار ، آنها را به ادامه ی زندگی امیدوار کنید و حقوق شش ماه دیگر را به " زنان سرپرست" خانواده پرداخت کنید، تا کمک حدأقلی به آنها باشد جهت پرداخت "رهن و اجاره "، " دارو و درمان"، تهیه وسایل ضروری مدرسه فرزندانشان و مایجتاج زندگی آنها؛ که خیر دنیا و آخرت در این دو نکته اساسی و حیاتی است نه در تشکیل وزارت خانه ای جدید که فردا مسئولین آن، مدام در جلسه هستند و مصوبه می کنند که چگونه به اشتغال و ازدواج جوانان و به زنان سرپرست خانواده کمک کنند. فقط و فقط بخشنامه صادر می کنند، این بخشنامه و مصوبات حلال هیچ مشکلی از مشکلات خانواده ها نخواهند بود.
.....................................
والعاقبه للمتقین
سید عبدالمناف محسنی
فعال فرهنگی، سیاسی
در عصر" فرامدرن" امروزی، کسب رضایت و مشروعیت مردمی؛ از مهمترین اهداف دولت ها به شمار می رود، همانطوری که می دانیم این امرِمهم جز با " خدمت" به مردم، به دست نمی آید و کشور عزیز ما ایران نیز، از این قاعده مستثنی نیست. بارها در سخنان رهبران نظام بر" خدمت بی منت" به مردم به عنوان ولی نعمتان انقلاب تأکید شد. امروزه بحث کوچک سازی و چابک سازی دولت ها، در کنار بحث دولت الکترونیک، نتایج درخشانی مانند؛" کاهش هزینه ها و تشریفات دستوپا گیر، به حدأقل رسیدن بروکراسی های خشک اداری و کاغذ بازی، حذف امضاهای طلایی، ارائه خدمات الکترونیکی، افزایش بهرهوری، شفافیت امور و کاهش رشوه خواری و تصمیم گیری سریع مبتنی بر اطلاعات" در خدمت حدأکثری به مردم و کسب رضایت آنها را به دنبال داشت. بررسیها نشان میدهد کشورهای سوئیس و هند به ترتیب با " هفت " و " سی و نه" وزارت خانه، دارای کمترین و بیشترین تعداد وزارت خانه ها هستند.
جالب است که بدانیم؛ میانگین تعداد"وزارت خانه ها" در کشورهای پیشرفته، بین" سیزده تا پانزده "می باشد. لازم به ذکر است که بیان کنم: از مهمترین دلایل و اهداف ادغام و یا ایجاد وزارتخانهها؛ کاهش هزینهها، ایجاد هماهنگیهای بیشتر، سرعت عمل در تصمیمگیری و کاهش بروکراسی اداری است. حال در شرایط فعلی که کشور، زیر شدیدترین" تحریم ها"ست و مردم زیر فشار اقتصادی به سختی امرار معاش می کنند، دولت باید هزینه های جاری خود را به حدأقل برساند، نه اینکه به فکر تشکیل وزارت خانه جدیدی باشد. "وزارت خانواده"، قرار است کدام مشکل را از دوش خانواده های ایرانی برداشته و حلال کدام مشکل یا مشکلات خواهد بود؟ آیا جز این است که ایجاد ساختار عریض و طویل وزارت خانه جدیدی که هنوز هیچ دستور کار معین و مشخصی برایش تدوین نشده، بکارگیری نیروهای جدید، ساختمان های جدید با هزینه های میلیاردی جهت راه اندازی از لحاظ سخت افزاری و نرم افزاری، پرداخت حقوق و مأموریت کارکنان، حق لباس، تلفن و مسکن نیروهای ستادی، معاونین و مدیر کل ها در استان ها و احیانا تشکیل صدها پرونده برای پیگیری شکایت های مردمی از وزارت خانه جدید، خود " قوز بالای قوز" خواهد شد و به جای اینکه " یار شاطر باشد بار خاطر" خواهد شد.
و به این هزینه های میلیاردی و سرسام آور؛ میزان مصرف برق، آب و گاز، تعمیر و بازسازی و نگهداری ساختمان ها، میزان مصرف سوخت بنزین و استهلاک ماشین های شاسی بلند مدیران و مسئولین وزارت خانه را اضافه کنیم و ببینیم در سال حق و حقوق کارکنان وزارت تازه تأسیس با هزینه های جانبی چقدر می شود ؟
آیا هدف از تشکیل وزارت " خانواده" جز خدمت به خانواده، چیز دیگری هست؟
پیشنهاد می دهم: با یک حساب سرانگشتی و دو دو تا چهار تا کردن؛ فقط "حقوق شش ماه" پرسنل این وزارت خانه را به تهیه و پرداخت"جهیزیه" به زوج های جوان اختصاص بدهید یا با پراخت مقرری ماهیانه برای زوج های بیکار ، آنها را به ادامه ی زندگی امیدوار کنید و حقوق شش ماه دیگر را به " زنان سرپرست" خانواده پرداخت کنید، تا کمک حدأقلی به آنها باشد جهت پرداخت "رهن و اجاره "، " دارو و درمان"، تهیه وسایل ضروری مدرسه فرزندانشان و مایجتاج زندگی آنها؛ که خیر دنیا و آخرت در این دو نکته اساسی و حیاتی است نه در تشکیل وزارت خانه ای جدید که فردا مسئولین آن، مدام در جلسه هستند و مصوبه می کنند که چگونه به اشتغال و ازدواج جوانان و به زنان سرپرست خانواده کمک کنند. فقط و فقط بخشنامه صادر می کنند، این بخشنامه و مصوبات حلال هیچ مشکلی از مشکلات خانواده ها نخواهند بود.
.....................................
والعاقبه للمتقین
سید عبدالمناف محسنی
فعال فرهنگی، سیاسی
در حقیقت نویسنده محترم، با بکار گیری آمارهایی نسجیده و غیر کارشناسی، نوعی مغالطه را در صحبت هایشان تکرار می کنند که با القای این گزاره های نادرست، سعی در اقناع مخاطب در خصوص تأسیس وزارت خانواده است.
ضمن احترام به نوشته ایشان، اگر تاریخچه انقلاب اسلامی را مورد بازنگری قرار دهیم خواهیم دید تلفیق دو وزارتخانه نه تنها موجبات تسهیل فرآیند خدمت رسانی (اصطلاحا بروکراسی اداری) در حوزه وظیفه خود را فراهم نکرد بلکه بعلت انباشتگی کاری، اختصاص بودجه پایین نسبت به سابق و هزاران مشکل دیگر باعث کم توجهی نسبت به بخش دیگر تلفیق شده شده و کارکرد اصلی خود را در ارائه خدمت تعیین شده خود را از دست داده است. بعنوان مثال با تلفیق سازمان جوانان با وزارت ورزش موجب کم توجهی به آن سازمان توسط مسئولین وزارت شد تا جایی که در عرف مردمی، وظیفه این وزارتخانه، مسائل مربوط به حوزه ورزش و باشگاه های ورزشی مطرح و بیان می شود. یا موارد مشابه؛ تلفیق سازمان جهاد سازندگی با وزارت کشاورزی بعضا موجبات انقطاع اقدامات جهادی به معنای اسبق را در حوزه زیرساختهای روستایی فراهم ساخت.
...