تا دیرتر نشده...!

کبنا ؛یادداشتی از حجت الاسلام و المسلمین سید عنایت صادقیان؛
باز هم انتخابات و باز هم شعارهای رنگ وارنگ و موضع گیری‌های غلاظ و شداد و بازهم انگ زدن به این و آن، و باز هم قول و قرارهای پر از اما و اگر،...
ولی چرا انتخابات؟، تا کی انتخابات؟ راه دیگری نیست؟ انتخاباتمان تا الان چه نتیجه‌ای داشته؟ چرا از انتخابمان و منتخبین‌مان راضی نیستیم؟ منتخبین چکارکنندتاماراضی باشیم؟ ماازچه ناراضی هستیم...؟
 اصلی‌ترین وظیفه مجلس شورای اسلامی، قانونگذاری است! و بعد هم منتخبین به نمایندگی ازمردم بر تمامی امور کشور نظارت کنند و چشم بینا وزبان گویای موکلین خودباشند. از قدیم هم گفته‌اند که حرمت امامزاده را متولی‌اش نگه می‌دارد! حال سؤال این است که در باشت و گچساران چه خبراست؟ بزرگوارانی که قصد ورود به رقابت انتخاباتی را دارند و می‌خواهند برای میاندوره ای ثبتنام کنند و یا الان بعنوان نامزد انتخابات مجلس شورای اسلامی اعلان آمادگی کرده‌اند بایستی به این سؤال جواب دهند، که قرار است شما بروید مجلس چکار کنید؟ مگر نه قرار بر این است که نماینده و وکیل همه مردم شهرستان‌های باشت و گچساران و همه ملت باشید؟ نه فقط نماینده کسانی که به شما رأی داده‌اند! و به نمایندگی و به وکالت از طرف مردم قانونگذاری یا سیاستگذاری کنید. جهت اداره‌ی بهتر کشور و برای حل مشکلات کشور؟
هم مجلس و هم همه کسانی که مسئولیتی در جامعه می‌پذیرند قرار هست یار شاطری برای جامعه باشند نه بار خاطر.
بقول بابا طاهر؛
تو که باری زه دوشم بر نداری
میان بار سربارم چرایی؟
بزرگواران! برخی چیزهایی که برخی از شماها می‌گویید و یا می‌نویسید یا برخی از طرفدارانتان می‌گویند و یا می‌نویسند یا در انتخابات‌های گذشته برخی بزرگواران دیگر انجام می‌دادند، هر نامی هم شما و طرفداران و رسانه‌هایتان می‌خواهند رویش بگذارند یا می‌گذاشتند یا می‌خواهند بگذارند! گاهی خلاف قانون، اخلاق، اسلام و انسانیت است، و نه تنها در شأن یک نماینده که درشان یک انسان نیست!
باتوجه به جایگاه مجلس در کشور و با توجه به شرایط کنونی کشور، نیازهست که جهت پاسداشت خون شهیدان و زحمات و هزینه‌ها و محرومیت‌های ملت ایران در راه انقلاب درطی سالهای قبل وبعدازانقلاب، یک مجلس طرازانقلاب اسلامی ازتمام گرایش‌ها و سلایق سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و... داشته باشیم.
لذا نامزدهای نمایندگی میاندوره‌ای مجلس شورای اسلامی در شهرستان‌های باشت و گچساران و همه دلسوزانی که خود را منسوب به هر جریانی چه اصولگرا و چه اصلاح‌طلب می‌دانند، تلاش کنند برخی رویه‌های نادرست موجود در انتخابات را تغییر دهند.
وقتی که پای صحبت برخی از بزرگان منسوب به جریان‌های سیاسی می‌نشینیم و لطف می‌کنند از خاطرات اول انقلاب و تلاش‌های خود و دوستانشان می‌گویند، چقدرانسان دلش برای آن وحدت و صمیمیت‌ها و برادری‌ها تنگ می‌شود، ولی بخاطر منافع ناچیز خود یا دیگران و یا مسائل ناچیز دیگری، دو دستگی و شکاف بوجود آمد و به عقده گشایی و کشمکش‌های ظاهراً سیاسی وعقیدتی کشیده شد، و متاسفانه در بحبوحه انتخابات دوباره سرباز می‌کند و به اوج می‌رسد و در اذهان می‌ماند و به جامعه سرریز می‌شود، و تخم کینه و دشمنی می‌گردد و انسجام و اعتماد اجتماعی را به باد می‌دهد، و ناگهان چشم باز می‌کنیم که بخاطر ندانم کاری‌ها از دوستان و اقوام جدا شده‌ایم، و زمانی بخود می‌آییم که دیگر دیر شده و مجبوریم، در تشییع جنازه و ختم دوستان دیرین تسلیت بگوییم، آیا شرط انسانی و اسلامی هست، تا به بیمارستان و قبرستان ختم نشود دست بردار نیستیم و سراغ هم نمی‌آییم؟! نکنیم، خدا را خوش نمی‌آید!
انتخاب شدن و انتخاب کردن به هر قیمتی چیزی جز خسارت نیست، جالب هست که برخی بخاطر دنیای دیگران دنیا و آخرتشان را نیز خراب می‌کنند. به خود مان رحم کنیم.
یکی از مشکلات آزار دهنده امروز ما، تبعیض هست، آن هم تبعیض ناروا، مشکل دیگر که از آن رنجیده خاطریم، شعارهای تو خالی یا همان قول‌های دروغ است، یا قول‌هایی که بدون مطالعه، تخصص، اطلاع و عدم اختیار بیان کردند، گفتند، فلان کار را انجام می‌دهیم، بدون هیچ برنامه‌ای آمدند، و رفتند، و ما ماندیم و بعضی مسائل و مشکلات قدیم و جدید، البته تا حدودی ما هم مقصریم، بایستی درست انتخاب کنیم، گول شعار را نخوریم، احساسی انتخاب نکنیم، جوزده نشویم، در انتخاب مقلد این و آن نباشیم، بایستی برنامه مدون و کارشناسی شده و با قابلیت اجرا بخواهیم! بایستی توقع بیجا که در توان و اختیار نماینده یا مسئولی نیست نداشته باشیم، ماها هم مقصریم!