تاریخ انتشار
پنجشنبه ۹ دی ۱۴۰۰ ساعت ۱۴:۱۵
کد مطلب : ۴۴۲۹۵۸
متن ارسالی؛
پاسخی به مطلب مدیریت گعده‌ای کاظمی جو در دهدشت
سیده فاطمه خطیبی
۴
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛بعد از انتشار مطلبی با عنوان «چند پرده از مدیریت گعده‌ای ایرج کاظمی جو در دهدشت» سیده فاطمه خطیبی،خبرنگار با انتشار مطلبی به آن پاسخی داده که از نظر خوانندگان می‌گذرد؛
به گزارش کبنا در این متن آمده است؛
به عقیده نویسنده بی نام و نشان، کاظمی جو گعده‌ای تشکیل میدهد که اعضایش از کف خیابان‌ها، کافه‌ها و چهار راه‌ها به ارشاد می‌آیند، بدون سابقه رسانه‌ای خبرنگار می‌شوند تا کارت 200 هزار تومانی خانه مطبوعات را صاحب شوند!
حال از شما می‌پرسیم، مگر جز این است که خبرنگاران باید از بطن جامعه، آمده باشند تا بتوانند درد مردم، سفره خالی و بیکاری جوانان سر چارراه را فریاد بزنند؟ اینکه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هیچ مرزی برای خبرنگار و ناخبرنگار ندارد، نه از خبرنگاران واقعی حمایت میکند و نه با خاطیان برخورد، مقصرش تنها مدیر فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان کهگیلویه است؟
جهت اطلاع شما به عنوان یک خبرنگار که از نزدیک «کاظمی جو» را دیده‌ام، پرده‌ای برایتان شرح می‌دهم تا متوجه شوید ایشان، علاوه بردورهمی در کبابی‌های حاشیه شهر دهدشت چگونه وقت می‌گذراند.!
کاظمی جو همان کسی است که در ساعات غیر اداری، ترتیب فراهم شدن نشست‌هایی با فرماندارن، خیرین، شهرداران و...برای حمایت از تیم فوتسال بانوان، باشگاه‌های ورزشی آقایان را میدهد تا حداقل نشاطی را در شهر محرومان رونق دهد.
فرمانداران و شورای اداری را برای شرکت در اجراهای نمایش‌ها، گالری‌های نقاشی و خوشنویسی جوانان با ذوق و بی حامی کهگیلویه دعوت میکند تا کمی از فاصله مسوولان بی مسوول با مشکلات جوانان بکاهد.
مکانی را که متعلق به انجمن خبرنگاران بیگانه با مسائل فرهنگی بود، در اختیار سازمان مردم نهادی می‌گذارد که هیچ ارتباطی با اداره فرهنگ و ارشاد ندارند و ککش هم از اعتراض بی جای خبرنگارن در این مورد نمی‌گزد، اگر مدیریت گعده‌ای واقعاً اینگونه است، مدیران گعده‌ایم آرزوست.!
اگر بتوان گفت، رسانه‌های کهگیلویه برای یکبار هم که شده است راه درست را رفته‌اند، همان حمایت از «ایرج کاظمی جو» برای مدیرکلی فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده است، چهره‌ای که با مدیریتش، دوره‌ی درخشان از لحاظ کاری اتفاق افتاد و حجم عظیمی برنامه‌ی فرهنگی و هنری در کهگیلویه برگزارشد.
اما چه افسوس که «موحد» و «هاشمی پور» را یارای مقابله با زیاده خواهی‌های تاجگردون نبود و غلامرضا، گزینه خود را تحمیل کرد تا چرخ اداره کل فرهنگ و ارشاد کهگیلویه و بویراحمد همچنان بلنگد.!
از سخن کاظمی جو در آیین تجلیل از خبرنگاران از سوی «عدل هاشمی پور» مشخص است که دل در گرو موحد یا هاشمی پور ندارد، کاظمی چو گفته بود که خوشحالم افرادی که از نظر فکری و گرایش سیاسی مخالفانم محسوب می‌شوند (موحد و هاشمی پور) بر روی من اتفاق نظر داشتند، ولی این را پیشتر در جشنواره مطبوعات در گفت و گو با کبنا عنوان کرده بودم؛ کسی مدیر کل می‌شود که گوش به فرمان نمایندگان و ...باشد و اما من چون این روحیه را ندارم قصدی برای مدیر کلی ندارم.
اینکه کاظمی جو رسانه‌ها را در بند اشخاص دانسته‌اند، امری است که متاسفانه در کل کشور مرسوم است، رسانه‌هایی که نه تنها در بند نمایندگان که در بند مدیران و مدیران کلی هستند که با باج دادن به خبرنگاران تیتر یک رسانه‌های دربندی می‌شوند.
البته در آخر میگویم در یک مورد با شما موافق هستم، بله ماشین پلاک قرمز کاظمی جو مستهلک است، چون شخصاً در آن ماشین نشستم و برای گرفتن گزارشی به توبگری محروم چرام رفتم، وقتی هیچ یک از مدیران کهگیلویه حاضر نشد وسیله‌ای به من بدهد.
به گزارش کبنا در این متن آمده است؛
به عقیده نویسنده بی نام و نشان، کاظمی جو گعده‌ای تشکیل میدهد که اعضایش از کف خیابان‌ها، کافه‌ها و چهار راه‌ها به ارشاد می‌آیند، بدون سابقه رسانه‌ای خبرنگار می‌شوند تا کارت 200 هزار تومانی خانه مطبوعات را صاحب شوند!
حال از شما می‌پرسیم، مگر جز این است که خبرنگاران باید از بطن جامعه، آمده باشند تا بتوانند درد مردم، سفره خالی و بیکاری جوانان سر چارراه را فریاد بزنند؟ اینکه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هیچ مرزی برای خبرنگار و ناخبرنگار ندارد، نه از خبرنگاران واقعی حمایت میکند و نه با خاطیان برخورد، مقصرش تنها مدیر فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان کهگیلویه است؟
جهت اطلاع شما به عنوان یک خبرنگار که از نزدیک «کاظمی جو» را دیده‌ام، پرده‌ای برایتان شرح می‌دهم تا متوجه شوید ایشان، علاوه بردورهمی در کبابی‌های حاشیه شهر دهدشت چگونه وقت می‌گذراند.!
کاظمی جو همان کسی است که در ساعات غیر اداری، ترتیب فراهم شدن نشست‌هایی با فرماندارن، خیرین، شهرداران و...برای حمایت از تیم فوتسال بانوان، باشگاه‌های ورزشی آقایان را میدهد تا حداقل نشاطی را در شهر محرومان رونق دهد.
فرمانداران و شورای اداری را برای شرکت در اجراهای نمایش‌ها، گالری‌های نقاشی و خوشنویسی جوانان با ذوق و بی حامی کهگیلویه دعوت میکند تا کمی از فاصله مسوولان بی مسوول با مشکلات جوانان بکاهد.
مکانی را که متعلق به انجمن خبرنگاران بیگانه با مسائل فرهنگی بود، در اختیار سازمان مردم نهادی می‌گذارد که هیچ ارتباطی با اداره فرهنگ و ارشاد ندارند و ککش هم از اعتراض بی جای خبرنگارن در این مورد نمی‌گزد، اگر مدیریت گعده‌ای واقعاً اینگونه است، مدیران گعده‌ایم آرزوست.!
اگر بتوان گفت، رسانه‌های کهگیلویه برای یکبار هم که شده است راه درست را رفته‌اند، همان حمایت از «ایرج کاظمی جو» برای مدیرکلی فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده است، چهره‌ای که با مدیریتش، دوره‌ی درخشان از لحاظ کاری اتفاق افتاد و حجم عظیمی برنامه‌ی فرهنگی و هنری در کهگیلویه برگزارشد.
اما چه افسوس که «موحد» و «هاشمی پور» را یارای مقابله با زیاده خواهی‌های تاجگردون نبود و غلامرضا، گزینه خود را تحمیل کرد تا چرخ اداره کل فرهنگ و ارشاد کهگیلویه و بویراحمد همچنان بلنگد.!
از سخن کاظمی جو در آیین تجلیل از خبرنگاران از سوی «عدل هاشمی پور» مشخص است که دل در گرو موحد یا هاشمی پور ندارد، کاظمی چو گفته بود که خوشحالم افرادی که از نظر فکری و گرایش سیاسی مخالفانم محسوب می‌شوند (موحد و هاشمی پور) بر روی من اتفاق نظر داشتند، ولی این را پیشتر در جشنواره مطبوعات در گفت و گو با کبنا عنوان کرده بودم؛ کسی مدیر کل می‌شود که گوش به فرمان نمایندگان و ...باشد و اما من چون این روحیه را ندارم قصدی برای مدیر کلی ندارم.
اینکه کاظمی جو رسانه‌ها را در بند اشخاص دانسته‌اند، امری است که متاسفانه در کل کشور مرسوم است، رسانه‌هایی که نه تنها در بند نمایندگان که در بند مدیران و مدیران کلی هستند که با باج دادن به خبرنگاران تیتر یک رسانه‌های دربندی می‌شوند.
البته در آخر میگویم در یک مورد با شما موافق هستم، بله ماشین پلاک قرمز کاظمی جو مستهلک است، چون شخصاً در آن ماشین نشستم و برای گرفتن گزارشی به توبگری محروم چرام رفتم، وقتی هیچ یک از مدیران کهگیلویه حاضر نشد وسیله‌ای به من بدهد.
بارها گفته ام و باز، دکتر ایرج کاظمی جو یکی از سرمایه های ارزشمند انسانی ماست که کاش و کاش درک کنیم و ارزشش بداریم .