جنگ «آمیر احمد تقوی» با آیت الله

کبنا ؛چرا آیت‌الله آمیر احمد تقوی از کلمه آیت الله جلوی نام خود دوری می‌کرد و افراد، مدیران و سایر مسئولان و حتی نزدیکان به او از گفتن کلمه آیت‌الله در ابتدای نامش پرهیز می‌کردند.
فارس نوشت: «آمیراحمد تقوی از علمای برجسته جنوب کشور و مؤسس حوزه علمیه ولی عصر(عج) دهدشت به عنوان نخستین حوزه علمیه استان کهگیلویه و بویراحمد بود که صبح روز پنج‌شنبه 24 مرداد ماه در بیمارستان امام خمینی(ره) دهدشت دار فانی را وداع گفت.
از جمله ویژگی‌های آ میر احمد تقوی که به خوبی برای مرتبطان با وی آشناست، قاطعیت ایشان در ممانعت از دست‌بوسی توسط مراجعین و ارادتمندان و بی اعتنایی به صدر نشینی در مجالس و بیزاری از تملق و همچنین عدم هرگونه تکلف و تشریفات در ارتباط با مردم می‌باشد که همواره در سیره زندگی ایشان متبلور بوده است.
یکی دیگر از جلوه‌های اخلاقی زندگی ایشان که خصوصا در این روزگار میتواند بسیار آموزنده باشد، بی‌علاقگی ایشان به عناوین و القاب و اجتناب از چنین اموری بوده است.
آمیراحمد تقوی به رغم شایستگی عناوین مرسوم علما، به شدّت از چنین عناوینی دوری می‌جست؛ بارها مشاهده شده است که وقتی شخصی ایشان را با عنوان آیت الله خطاب می‌کردند و یا در مجلسی حضور داشتند و واعظی بر فراز منبر با ذکر چنین عنوانی از حضور وی در مجلس تقدیر می‌کرد با عتاب او را از بیان چنین القابی نهی می‌کردند. لذا افراد سعی می‌کردند در حضور ایشان چنین عناوینی را نسبت به وی بکار نبرند.

حتی پاکت نامه‌هایی را که به ایشان نوشته نوشته می‌شد و معمولاً ایشان را با عنوان آیت‌الله خطاب می‌کردند، قبل از اینکه نامه را بگشایند ابتدا بر روی این واژه خط می‌کشیدند و سپس نامه را می‌خواندند.

وبگاه رسمی آمیر احمد تقوی نیز می‌نویسد؛ «عمر من بیچاره نامه سیاه رفت و آئینه زنگ خورده قلبم از قابلیت پذیرش صیقلی افتاده است زیرا زمینۀ علمی از اول هم نداشته و خود را در لباس روحانی نگه داشته و تعارفات عامیانه محلی را که ما را آقا خطاب می‌نمودند باور می‌نمودم و در بعضی از نامه‌ها که عنوان آیت‌الله می‌نوشتند ما هم می‌گفتیم شاید درست باشد ولی به واسطه رمقی که از وجدان باقی بود [به آن] مراجعه می‌نمودم اجازه نمی‌داد که باور نمایم لذا آن جمله را خط می‌کشیدم سپس نامه را مطالعه می‌نمودم…»
این عبارات، بریده‌ای از یادداشت‌های منتشر نشدۀ آ میر احمد تقوی است که گویای جزئیاتی از شخصیت و ویژگی‌های اخلاقی او و بیانگر منشأ ارتباط خاص و متواضعانه ایشان با مردم است.
از جمله ویژگی‌های آ میر احمد تقوی که به خوبی برای مرتبطان با وی آشناست، قاطعیت ایشان در ممانعت از دست‌بوسی توسط مراجعین و ارادتمندان و بی اعتنایی به صدر نشینی در مجالس و بیزاری از تملق و همچنین عدم هرگونه تکلف و تشریفات در ارتباط با مردم می‌باشد که همواره در سیره زندگی ایشان متبلور بوده است.
یکی دیگر از جلوه‌های اخلاقی زندگی ایشان که خصوصا در این روزگار میتواند بسیار آموزنده باشد، بی‌علاقگی ایشان به عناوین و القاب و اجتناب از چنین اموری است.
آ میر احمد تقوی به رغم شایستگی عناوین مرسوم علما، به شدّت از چنین عناوینی دوری می‌جویند. بارها مشاهده شده است که وقتی شخصی ایشان را با عنوان آیت الله خطاب می‌کند و یا در مجلسی حضور دارند و واعظی بر فراز منبر با ذکر چنین عنوانی از حضور وی در مجلس تقدیر می‌کند، با عتاب او را از بیان چنین القابی نهی می‌کنند. لذا افراد سعی می‌کنند در حضور ایشان چنین عناوینی را نسبت به وی بکار نبرند.
یکی از این موارد را نیز در اینجا ملاحظه می‌کنید: مرحوم آیت الله العظمی حاج سید محمود هاشمی شاهرودی، رئیس فقید مجمع تشخیص مصلحت نظام، در سال ۱۳۸۹ آخرین اثر علمی خود تحت عنوان رسالۀ «منهاج الصالحین» را که تازه انتشار یافته بود برای آ میر احمد تقوی فرستادند و در صفحۀ اول کتاب خطاب به ایشان چنین مرقوم داشتند:
«بسمه تعالی
جناب آیت الله حاج سید احمد تقوی دامت برکاته
إن شاء ا… این فقیر را از ادعیه زاکیه خود محروم نخواهید گذاشت.
۱۵ شهر رمضان المبارک ۱۴۳۱ [۳ شهریور ۱۳۸۹]»همانطور که می‌بینیم، آ میر احمد تقوی طبق رویۀ معمول خود، روی عنوان «آیت الله» خط کشیده‌اند.

اما نکته دیگری که هم در اینجا می‌توان متصور شد، مقام علمی آمیر احمد تقوی است که آیت‌الله شاهرودی (ره) نظر علمی آیت اله تقوی را در باره آخرین اثر علمی خود، به نوعی خواستار شد.
آیت الله آمیر احمد تقوی که عمر گرانبهایش را در حوزه علیمه کهگیلویه صرف تربیت شاگردانی کرد که هر کدام از آنها توانستند در تبلیغ فرهنگ مکتب ناب اسلام محمدی در سطح جامعه بدرخشند. او غول نفس را زیر پاهای استوار علم و دیانت خود له کرده بود و از پذیرفتن هر مسئولیت رسمی خودداری کرد.