تاریخ انتشار
پنجشنبه ۲۴ مهر ۱۳۹۹ ساعت ۱۰:۵۱
کد مطلب : ۴۲۶۵۶۲
بررسی‌ها نشان می‌دهد
چرا پوتین می‌خواهد ترامپ رئیس‌جمهور بماند؟ / دلایل تمایل چین به پیروزی بایدن چیست؟ + عکس و فیلم
۰
کبنا ؛
نهادهای اطلاعاتی آمریکا به طور گسترده‌ای روسیه را به دخالت در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۱۶ این کشور [۱] در حمایت از دونالد ترامپ متهم کرده‌اند [۲] . بین ماه‌های می سال ۲۰۱۷ تا مارس سال ۲۰۱۹ پرونده‌ای قطور در این‌باره تشکیل شد [۳] که یکی از مهم‌ترین موضوعات آن ارتباط نزدیکان ترامپ با مقامات دولت روسیه و حتی شخص ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور این کشور، بود. اگرچه این پرونده اوایل سال ۲۰۱۹ عملاً با تبرئه‌ی ترامپ بسته شد، اما مقامات اطلاعاتی آمریکا تا امروز هم روسیه را به حمایت از ترامپ با هدف تضعیف آمریکا و اختلاف‌افکنی در فضای سیاسی این کشور متهم می‌کنند و حتی می‌گویند شخص پوتین دستور این عملیات را صادر کرده است [۴] . این اتهامات در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۲۰ آمریکا هم ادامه داشته و نهادهای اطلاعاتی آمریکا روسیه را به تلاش برای کمک به پیروزی مجدد ترامپ در انتخابات متهم کرده‌اند.
از سوی دیگر، همین نهادهای اطلاعاتی اکنون چین را هم به تلاش برای دخالت در انتخابات آمریکا متهم می‌کنند؛ البته این‌بار در حمایت از جو بایدن، نامزد دموکرات و رقیب اصلی ترامپ در انتخابات امسال. با توجه به این‌که چین یکی از نقاط تمرکز ترامپ در دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش بوده، نهادهای اطلاعاتی آمریکا می‌گویند «شی جینپینگ» رئیس‌جمهور چین، تمایلی به تمدید دوره ریاست‌جمهوری ترامپ ندارد، بلکه ترجیح می‌دهد بایدن به ریاست‌جمهوری برسد تا بلکه جنگ تجاری میان دو کشور و فشارها علیه پکن پایان یابد.
روسیه و چین از جانِ انتخابات آمریکا چه می‌خواهند؟
فارغ از این‌که ادعاهای نهادهای اطلاعاتی آمریکا علیه روسیه و چین صحت دارد یا نه، تحلیل‌های رسانه‌ای حاکی از آن است که روسیه واقعاً علاقه‌مند است ترامپ یک بار دیگر رئیس‌جمهور آمریکا بشود. با توجه به سیاست‌های ترامپ طی دوره اولی ریاست‌جمهوری‌اش، پوتین معنای شعار «آمریکا را دوباره عالی کنیمِ» ترامپ را به خوبی می‌داند و از اعماق وجود امیدوار است نامزد جمهوری‌خواهان در انتخابات امسال هم بتواند با شعار «آمریکا را عالی نگه داریم» رأی مردم را جلب کند. آن‌چه برای پوتین اهمیت دارد، تضعیف همه‌جانبه آمریکاست و به نظر نمی‌آید هیچ‌کس در انجام این کار حرفه‌ای‌تر از ترامپ باشد. با منزوی کردن آمریکا در جهان، تمرکز روی چین و ایران به جای روسیه، و سیاست‌های دیگری از این دست، ترامپ بهترین نامزد برای ریاست‌جمهوری آمریکا از نظر پوتین است.
«دونالد ترامپ» (راست) رئیس‌جمهور آمریکا، و «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور روسیه؛ نهادهای اطلاعاتی آمریکا می‌گویند روسیه هیچگاه دست از دخالت در سیاست‌های آمریکا برنداشته است (+)
از طرف دیگر، چین طی تقریباً چهار سال گذشته با چالش‌های کم‌سابقه‌ای مواجه شده است که همه آن‌ها کم‌وبیش زیر سرِ آمریکا بوده‌اند. ترامپ با وعده مقابله اقتصادی با چین روی کار آمد و به این وعده‌اش هم به نحو احسن عمل کرد. این‌که آیا سیاست‌های ضدچینی ترامپ برای آمریکایی‌ها پیامدهای مثبتی داشت یا نه، موضوع بحث دیگری است، اما شکی نیست که جنگ تجاری با آمریکا، تأثیر مخربی روی شتاب اقتصادی چین و آرمان‌هایی مثل «ساخت چین ۲۰۲۵ [۵] » داشت. در بحبوحه جنگ اقتصادی، بحران کرونا هم به فهرست مصائب چین اضافه شد و دستاویزی برای ترامپ شد تا فشار سیاسی علیه چین را هم تشدید کند. رئیس‌جمهور چین، دست‌کم به اندازه پوتین، اهمیتی به قدرت سیاسی یا نظامی آمریکا نمی‌دهد، مگر این‌که از این قدرت برای سرکوب قدرت چین استفاده شود؛ دقیقاً همان کاری که دونالد ترامپ انجام داد. بنابراین شی، با توجه به تمرکز مفرط ترامپ روی کشورش، ترجیح می‌دهد رئیس‌جمهوری مثل بایدن در آمریکا روی کار بیاید که سیاست «مسامحه» با چین را جایگزین سیاست «مقابله» با پکن بکند.
«جو بایدن» (چپ)، معاون اول رئیس‌جمهور سابق آمریکا، و «شی جینپینگ» رئیس‌جمهور چین؛ مقامات دولت ترامپ می‌گویند احتمال دخالت چین به نفع بایدن در انتخابات ریاست‌جمهوری امسال بسیار بیش‌تر از احتمال دخالت روسیه است
پایگاه اینترنتی شبکه خبری انگلیسی بی‌بی‌سی اخیراً طی گزارشی [۶] به بررسی نقش روسیه و چین (و البته تا اندازه کم‌تری ایران) در انتخابات پیش روی آمریکا، عمدتاً از دید نهادهای اطلاعاتی و مقامات آمریکا، پرداخته است [۷] . آن‌چه در ادامه می‌آید، برگرفته از گزارش بی‌بی‌سی است.
دیدگاه آمریکا چیست؟
آیا کرملین از شعار «آمریکا را عالی نگه داریم» حمایت می‌کند؟ آیا پکن طرفدار بایدن است؟ این‌ها سؤالاتی هستند که در آستانه انتخابات ماه نوامبر، ذهن جامعه اطلاعاتی آمریکا را به خود مشغول کرده‌اند. «ویلیام اِوانینا» مدیر «مرکز ملی ضداطلاعات و امنیت» و یکی از مسئولان عالی‌رتبه نهادهای اطلاعاتی آمریکا در بیانیه‌ای [۸] با اشاره به کشورهای روسیه، چین و ایران، نسبت به استفاده قدرت‌های خارجی از «اقدامات مخفیانه و آشکار» برای تأثیرگذاری روی رأی‌دهندگان آمریکایی هشدار داده است. البته این سه کشور را البته نباید کنار هم قرار داد، چون از نظر جامعه اطلاعاتی آمریکا، هر یک اهداف و توانایی‌های خاص خودشان را دارند.
«ویلیام اِوانینا» مدیر «مرکز ملی ضداطلاعات و امنیت» و عالی‌رتبه‌ترین مقام ضداطلاعاتی آمریکا، ادعا می‌کند روسیه، چین و تا حدی حتی ایران، به دنبال تأثیرگذاری روی نتیجه انتخابات آمریکا هستند
نکته قابل‌توجهْ این‌که حتی خودِ گزارش‌های نهادهای اطلاعاتی آمریکا هم تحت نظارت شدید هستند. «برایان مورفی» تحلیلگر اطلاعاتی وزارت امنیت داخلی آمریکا، اخیراً ادعا کرد [۹] او را تحت فشار گذاشته‌اند تا خطرِ دخالت احتمالی روسیه در انتخابات امسال را کم‌رنگ جلوه دهد، چون «وجهه رئیس‌جمهور را خدشه‌دار می‌کند [۱۰] .»
◄ روسیه
نهادهای اطلاعاتی آمریکا معتقدند روسیه تلاش کرده روی نتیجه انتخابات سال ۲۰۱۶ به نفع دونالد ترامپ تأثیر بگذارد؛ و در این زمینه به ملاقات‌های تیم ترامپ با مقامات روسیه، حمله سایبری علیه کمپین انتخاباتی هیلاری کلینتون و حزب دموکرات، هدف قرار گرفتن پایگاه‌های اطلاعاتی رأی‌گیری، و تلاش برای شیوع مطالب نادرست و جانب‌دارانه در اینترنت اشاره می‌کنند.
ماه گذشته میلادی (سپتامبر ۲۰۲۰)، یکی از کمیته‌های مجلس سنا (که اکثریت جمهوری‌خواه هم دارد) شواهد دیگری در دفاع از این دیدگاه ارائه داد که روسیه خواهان پیروزی ترامپ در انتخابات امسال است. اعضای این کمیته، کمپین انتخاباتی ترامپ را هدفی آسان برای نفوذ دولت‌های خارجی توصیف کردند، اما با این وجود، ترامپ را متهم به توطئه‌ی مجرمانه با روسیه نکردند.
برای پی بردن به نظر نهادهای اطلاعاتی آمریکا درباره انتخابات امسال، کافی است نام «جو بایدن» را به جای نام «هیلاری کلینتون» بگذارید. در گزارش اوانینا، که برای انتشار عمومی و اطلاع افکار عمومی در آمریکا نوشته شده، آمده که روسیه «طیفی از اقدامات را عمدتاً برای خدشه‌دار کردن اعتبار بایدن، معاون اول رئیس‌جمهور سابق آمریکا، انجام داده است.» «کریستوفر ری» مدیر اف‌بی‌آی، معتقد است روسیه هرگز دست از دخالت در سیاست‌های آمریکا برنداشته و تلاش‌های مسکو برای تأثیرگذاری بر انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره در سال ۲۰۱۸ «تمرینِ نهایی برای نمایش بزرگ سال ۲۰۲۰» بوده است.
مسکو مرتباً هرگونه دخالتی در انتخابات‌های خارجی را تکذیب کرده است. اوایل سال جاری میلادی، سخنگوی دولت روسیه این اتهامات را «بیانیه‌های توهم‌آلودی» دانست که «هیچ ارتباطی با واقعیت ندارند.»
نامزدهای انتخابات آمریکا هم مفصلاً درباره دخالت خارجی در انتخابات امسال موضع‌گیری کرده‌اند. جو بایدن اخیراً روسیه را «دشمن» آمریکا خطاب کرد و به مسکو هشدار داد بابت تداوم دخالت‌هایش در انتخابات آمریکا «هزینه اقتصادی» پرداخت خواهد کرد. بایدن صراحتاً گفت: «پوتین من را می‌شناسد. دلیل این‌که نمی‌خواهد من رئیس‌جمهور بشوم این است که من را می‌شناسد و می‌داند حرف‌هایم [درباره تحمیل هزینه به روسیه] جدی است [۱۱] .»
در طرف مقابل، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، در رویه‌ای که حتی با نظر کارشناسان اطلاعاتی دولت خودش هم در تضاد است، بارها اتهامات درباره مداخله روسیه در انتخابات آمریکا را کم‌اهمیت جلوه داده است. ترامپ بعد از نشستی با ولادیمیر پوتین در سال ۲۰۱۸، در پاسخ به این سؤال که درباره دخالت روسیه در انتخابات آمریکا، حرف پوتین را قبول دارد یا جامعه اطلاعاتی آمریکا را، گفت: «پرزیدنت پوتین می‌گوید [دخالت در انتخابات] کار روسیه نیست. من هم دلیلی نمی‌بینم [کار روسیه] باشد.» رئیس‌جمهور آمریکا وقتی با انتقادات شدید سیاسی و رسانه‌ای مواجه شد، اذعان کرد این حرفش درست نبوده است.
«دونالد ترامپ» (راست) رئیس‌جمهور آمریکا، سال ۲۰۱۸ صریحاً اعلام کرد حرف‌های «ولادیمیر پوتین» (چپ) رئیس‌جمهور روسیه، درباره دخالت احتمالی مسکو در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا را موثق‌تر از ارزیابی‌های جامعه اطلاعاتی آمریکا می‌داند
◄ چین
برخی مقامات برجسته در دولت ترامپ می‌گویند چین است که تهدید اصلی علیه انتخابات امسال به حساب می‌آید، نه روسیه. «ویلیام بار» دادستان کل آمریکا، در تأکید روی همین نکته می‌گوید: «من گزارش‌های اطلاعاتی را دیده‌ام و از آن‌ها به این نتیجه رسیده‌ام.» این در حالی است که «آدام شیف» رئیس دموکراتِ کمیته اطلاعات مجلس نمایندگان آمریکا، بار را به «دروغ در روز روشن» متهم کرده است.
حامیان ترامپ تلاش می‌کنند روابط «جو بایدن» (چپ) معاون اول رئیس‌جمهور سابق آمریکا، با «شی جینپینگ» (راست) رئیس‌جمهور چین، را خطرناک‌تر از حمایت‌های ادعایی روسیه از ترامپ جلوه بدهند
اوانینا در گزارش خود می‌گوید نهادهای اطلاعاتی آمریکا معتقدند: «چین ترجیح می‌دهد ترامپ (که از نظر چینی‌ها فردی غیرقابل‌پیش‌بینی است) دوباره در انتخابات پیروز نشود. پکن دارد تلاش‌های نفوذگرانه‌اش برای شکل‌دهی به فضای سیاست‌گذاری در آمریکا را گسترش می‌دهد، شخصیت‌های سیاسی‌ای را که به نظرش مخالفِ منافع چین هستند تحت فشار می‌گذارد، و با انتقادها علیه خودش مقابله می‌کند.»
استفاده از واژه «نفوذ» در این‌جا قابل‌توجه است. اگرچه چین روش‌های پیچیده‌ای برای نفوذ در افکار عمومی دارد (که طبق گزارش [۱۲] «رصدخانه اینترنتی» دانشگاه «استنفورد» شامل تأسیس «مزرعه‌ی محتوا [۱۳] » [وب‌سایت‌هایی مملو از محتوای انتخاب‌شده با هدف نمایش در ردیف‌های بالا در جست‌وجوهای اینترنتی]، به‌کارگیری نظرگذارهای [کامنت‌گذارهای] جعلی، و همچنین ایجاد حساب‌های کاربری و شخصیت‌های ساختگی در شبکه‌های اجتماعی می‌شود [۱۴] )، اما معلوم نیست این کشور واقعاً حاضر است تا کجا پیش برود. با این حال، اوانینا می‌گوید: «چین همچنان به ارزیابی هزینه‌ها و فایده‌های اقدام تهاجمی ادامه خواهد داد.»
ممکن است هدف چین از این اقدامات، بیش‌تر از تأثیرگذاری روی انتخابات آمریکا، ترویج جهان‌بینی خودش در دنیا باشد. فیس‌بوک اخیراً شبکه‌ای از حساب‌های کاربری وابسته به چین را بست که اکثراً از دولت این کشور حمایت می‌کردند؛ مثلاً از منافع پکن در منطقه موردمناقشه‌ی دریای چین جنوبی. دولت چین، به نوبه خود، مداخله در امور داخلی سایر کشورها را تکذیب می‌کند. سخنگوی وزارت خارجه این کشور اخیراً در پاسخ به سؤالی درباره اتهامات ویلیام بار به چین در خصوص دخالت در انتخابات آمریکا، گفت پکن «علاقه یا تمایلی به انجام این کار [۱۵] » ندارد، و در عوض؛ واشینگتن را به استفاده از «دیپلماسی دروغ‌گویی» متهم کرد.
پس از انتخاب مجدد «شی جینپینگ» رئیس‌جمهور چین، به عنوان دبیرکل حزب کمونیست این کشور در اواخر سال ۲۰۱۷، شماری از روزنامه‌های این کشور در اقدامی هماهنگ، اقدام به انتشار یک صفحه‌ی اولِ عیناً یکسان با خبر انتخاب مجدد شی و تبریک دونالد ترامپ به او (گوشه بالا سمت راست) کردند (+)
نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری امسال آمریکا هم صریحاً یک‌دیگر را به دریافت حمایت از کشورهای دیگر متهم کرده‌اند. ماه گذشته میلادی، ترامپ در تأییدِ گزارشی که در وب‌سایت راست‌گرای افراطی «برِیتبارت» با عنوان «گوردون چانگ: ظاهراً چین در انتخابات ریاست‌جمهوری «طرفدار جو بایدن» است [۱۶] » منتشر شده بود، آن را در حساب توئیتری خود بازنشر داد و توضیح داد: «معلوم است که بایدن را می‌خواهند. من میلیاردها دلار از چین گرفته‌ام و به کشاورزهایمان و وزارت خزانه‌داری آمریکا داده‌ام. اگر بایدن و «هانتِر» [پسرِ بایدن که در چین منافع اقتصادی دارد] روی کار بیایند، چین صاحبِ آمریکا خواهد شد [۱۷] .»
جو بایدن تلاش کرده مقابل اتهامات ترامپ درباره سهل‌انگاری او در قبال چین، از خودش دفاع کند؛ و وعده داده در برخورد با چین درباره حقوق بشر و مسائل دیگر «قاطع» و «محکم» خواهد بود [۱۸] . در عین حال، دموکرات‌ها معتقدند می‌گوید دست‌کم درباره انتخابات آمریکا، روسیه تهاجمی‌ترین رویکرد را نسبت به کشورهای دیگر دارد.
آیا ایران به دنبال دخالت در انتخابات آمریکاست؟
اگرچه بی‌بی‌سی در گزارش خود بخشی را هم به تلاش‌های ادعایی ایران برای دخالت در انتخابات آمریکا اختصاص داده، اما اذعان دارد که نه در گزارش‌های نهادهای اطلاعاتی آمریکا، و نه حتی در تبلیغات نامزدهای انتخابات امسال آمریکا علیه یک‌دیگر، خیلی اسمی از ایران به میان نمی‌آید. به عنوان نمونه، اوانینا می‌گوید ایران با انتخاب مجدد ترامپ مخالف است، چون اعتقاد دارد در این صورت «فشار آمریکا علیه ایران در تلاش برای تغییر رژیم» ادامه پیدا خواهد کرد، اما صرفاً ادعا می‌کند ایران به دنبال «نفوذ آنلاین، مثلاً با انتشار ضداطلاعات در شبکه‌های اجتماعی و بازنشر محتوای ضدآمریکایی» است. کمپانی آمریکایی مایکروسافت اخیراً در گزارشی ادعا کرد هکرهای وابسته به روسیه، چین و ایران به دنبال جاسوسی از مقامات مهم دخیل در انتخابات آمریکا هستند [۱۹] . این در حالی است که سعید خطیب‌زاده، سخنگوی وزارت خارجه ایران، گزارش مایکروسافت را «مضحک» توصیف کرده و می‌گوید: «برای تهران، اهمیتی ندارد چه شخصی در کاخ سفید ریاست می‌کند. بلکه آن چه مهم است پایبندی واشینگتن به حقوق، قواعد و نُرم‌های بینالمللی و دست برداشتن از دخالت در کشورهای دیگر و عمل به تعهدات خود است [۲۰] .»
اندیشکده شناخته‌شده و تأثیرگذار «شورای آتلانتیک» اوایل سال جاری میلادی (۲۰۲۰) در گزارشی مدعی تلاش ایران برای «نفوذ دیجیتال» شد و حتی این تلاش‌ها را «پخش برنامه‌ی چریکی در قرن بیست‌ویکم» توصیف کرد، اما اذعان داشت: «تا امروز، سندی وجود ندارد که نشان بدهد ایران به دنبال تأثیرگذاری روی یک انتخابات در آمریکا بوده است [۲۱] .» این اندیشکده آمریکایی می‌نویسد: «تقریباً تمامِ محتوایی که ایران در تلاش‌های خود برای نفوذ دیجیتال منتشر می‌کند، مستقیماً با [صدور] جهان‌بینی یا اهداف مشخص سیاست خارجی این کشور ارتباط دارد.»
بی‌بی‌سی همچنین اعتراف می‌کند که هر یک از نامزدهای انتخابات آمریکا هم، چنان‌که گفته شد، روسیه و چین را به حمایت از رقیب خود متهم کرده‌اند، اما درباره ایران، صرفاً به انتقاد از مواضع و سیاست‌های طرف مقابل در قبال تهران اکتفا کرده‌اند. ترامپ با خروج از برجام و ترور [شهید] سپهبد قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران، سیاست خصمانه‌ای علیه ایران اتخاذ کرده است. این در حالی است که بایدن می‌گوید سیاست ترامپ در قبال ایران شکست خورده و باید «راهِ هوشمندانه‌ای برای سخت‌گیری علیه ایران» جایگزین آن شود که از مسیر دیپلماسی عبور می‌کند.
بازگشت بایدن به برجام و آینده صادرات نفت ایران/ خروج آمریکا از منطقه به نفع چین تمام خواهد شد
بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها نیز در گزارشی نوشت: نفوذ چین در منطقه خلیج فارس بطور چشمگیری رو به افزایش است. در ماه جولای ۲۰۲۰، رسانه‌های غربی خبر دادند که چین و جمهوری اسلامی ایران پیش‌نویس یک توافقنامه احتمالی را تهیه کرده‌اند که شراکت اقتصادی و امنیتی میان دو کشور را به نحو قابل توجهی تقویت خواهد کرد. در ضمن، در ماه آگوست، گزارشات حکایت از آن داشتند که عربستان به کمک چین یک کارخانه هسته‌ای افشا نشده جهت استخراج کیک زرد اورانیوم تأسیس کرده است.
مخاطبان گرامی، محتوا و ادعاهای مطرح‌شده در این گزارش، صرفاً جهت تحلیل و بررسی رویکردها و دیدگاه‌های اندیشکده‌های غربی منتشر شده است و ادعاها و القائات احتمالی این مطالب هرگز مورد تأیید مشرق نیست.
این اندیشکده می‌نویسد: اقدامات پکن با افزایش تجارت و سرمایه‌گذاری در دیگر کشورهای حوزه خلیج فارس، از جمله عربستان، همزمان شده است. در حقیقت، بررسی دقیق‌تر داده‌ها نشان می‌دهد که تجارت میان چین و متحدان واشنگتن در خلیج فارس، به ویژه در حوزه نفت، بسیار فراتر از تجارت میان چین و ایران است. پکن با تقویت نفوذ اقتصادی خود در خلیج فارس امیدوار است بر اعتبار و قدرت سیاسی خود بیفزاید و بدین طریق نقش رهبری جهانی آمریکا را کنار بزند.
پیش افتادن ارزش مبادلات تجاری چین از آمریکا
طی دهه‌های اخیر، تجارت میان چین و اکثر کشورهای حوزه خلیج فارس بطور چشمگیری رشد کرده و از سطح تجارت میان آمریکا و متحدانش در منطقه به مراتب فراتر رفته است. برای مثال، در سال ۲۰۱۸، ارزش تجارت میان آمریکا و امارات ۵/۲۴ میلیارد دلار بود، حال آنکه ارزش تجارت میان چین و امارات ۱/۴۶ میلیارد دلار بود. به همین منوال، در سال ۲۰۱۸، ارزش مبادلات تجاری میان آمریکا و عربستان ۷/۳۷ میلیارد دلار و میان چین و عربستان ۶۳ میلیارد دلار بود. برعکس، در سال ۲۰۰۳، ارزش مبادلات تجاری میان آمریکا و عربستان ۶/۲۲ میلیارد دلار و میان چین و عربستان ۳/۷ میلیارد دلار بود. به عبارت دیگر، بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۸، مبادلات تجاری میان آمریکا و عربستان ۶۶ درصد و میان چین و عربستان ۷۶۳ درصد رشد داشته است.
در چنین شرایطی، واردات نفت چین از منطقه یکی از مؤلفه‌های کلیدی روابط میان چین، آمریکا، و منطقه خلیج فارس به شمار می‌رود. آمریکا نقش حیاتی و مهمی در بازار انرژی ایفا می‌کند ــ این کشور اولین تولیدکننده نفت، دومین واردکننده بزرگ نفت، و یک صادرکننده مهم به شمار می‌رود. از سوی دیگر، چین یک واردکننده خالص نفت است و در سال ۲۰۱۹ واردات حدود یک چهارم کل نفت صادراتی در سطح دنیا را به خود اختصاص داد.
بازگشت بایدن به برجام و آینده صادرات نفت ایران
در ادامه این گزارش آمده است: طبق داده‌های نرم‌افزار موسوم به «راه‌حل یکپارچه تجارت جهانی» و همچنین اداره گمرکات چین، ارزش واردات نفت چین طی ۲۵ سال گذشته به صورت تصاعدی رشد کرده و از ۴/۳ میلیارد دلار در سال ۱۹۹۶ به ۴/۲۴۲ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۹ رسیده است. همزمان، واردات نفت چین از خلیج فارس نه تنها به لحاظ ارزش مطلق بلکه همچنین به لحاظ سهم واردات از خلیج فارس افزایش یافته است. در سال ۱۹۹۶، چین ۲/۱ میلیارد دلار نفت از خلیج فارس وارد کرد که برابر با ۶/۳۴ درصد مجموع واردات نفت این کشور بود. حدود ربع قرن بعد، یعنی در سال ۲۰۱۹، چین ۵/۱۰۶ میلیارد دلار نفت از خلیج فارس وارد کرد که ۹/۴۳ درصد مجموع واردات نفت این کشور را تشکیل می‌داد. بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹، کشورهای منطقه خلیج فارس بطور میانگین ۴۸ درصد نفت وارداتی چین را تأمین کردند.
در سال ۲۰۱۹، عربستان، عراق، و عمان سه صادرکننده برتر نفت به چین در منطقه بودند. برعکس، تهران که در سال ۲۰۱۲ دومین صادرکننده نفت به چین بود جایگاه خود را از دست داد و هیچگاه نتوانست این جایگاه را پس بگیرد. این امر به احتمال بسیار زیاد به دلیل تحریم‌های آمریکا قبل از حصول توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ و همچنین تحریم‌های وضع‌شده در پی خروج آمریکا از توافق در سال ۲۰۱۸ بود. حتی اگر دولت بایدن به توافق هسته‌ای موسوم به برنامه جامع اقدام مشترک بازگردد، احتمالاً سال‌ها طول خواهد کشید تا تهران بتواند سهم خود از بازار را بازپس گیرد.
چین به دنبال پر کردن خلأ ناشی از خروج آمریکا از منطقه
بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها در پایان گزارش خود نوشت: وابستگی چین به نفت خلیج فارس بدان معناست که اعمال نفوذ این کشور در منطقه یک مصلحت حیاتی قلمداد می‌شود. منطقه خلیج فارس طی یک دهه گذشته تقریباً نیمی از نفت مصرفی چین را تأمین کرده است. متحدان اصلی آمریکا در منطقه ــ عربستان، امارات، و کویت ــ یک چهارم نفت مورد نیاز چین را در سال ۲۰۱۹ تأمین کردند. با افزودن مبادلات نفتی با عمان، قطر، و عراق که میزبان پایگاه‌های نظامی آمریکا هستند، چین ۴۱ درصد نفت مورد نیاز خود را در سال ۲۰۱۹ از منطقه خلیج فارس وارد کرده است.
درخواست‌های فراحزبی جهت کاستن از حضور و تعهدات آمریکا در خلیج فارس اغلب از تمایل اعلام‌شده مبنی بر چرخش به سمت چین ناشی می‌شود. اما خروج آمریکا از منطقه عملاً به نفع چین تمام خواهد شد. با رشد مبادلات تجاری میان چین و متحدان آمریکا در منطقه، طرفین نسبت به تعمیق پیوندهای سیاسی و نظامی میان خود علاقمند شده‌اند. اگر واشنگتن از میزان تعهدات بلند مدت خود در قبال متحدانش در منطقه خلیج فارس بکاهد یا این تعهدات را کنار بگذارد، چین از ابزار و انگیزه لازم جهت پر کردن خلأ برخوردار خواهد شد.
ترامپ می‌گوید فقط در صورتی بازنده‌ی انتخابات خواهد بود که دموکرات‌ها انتخابات را دستکاری کرده باشند
از سوی دیگر، همین نهادهای اطلاعاتی اکنون چین را هم به تلاش برای دخالت در انتخابات آمریکا متهم می‌کنند؛ البته این‌بار در حمایت از جو بایدن، نامزد دموکرات و رقیب اصلی ترامپ در انتخابات امسال. با توجه به این‌که چین یکی از نقاط تمرکز ترامپ در دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش بوده، نهادهای اطلاعاتی آمریکا می‌گویند «شی جینپینگ» رئیس‌جمهور چین، تمایلی به تمدید دوره ریاست‌جمهوری ترامپ ندارد، بلکه ترجیح می‌دهد بایدن به ریاست‌جمهوری برسد تا بلکه جنگ تجاری میان دو کشور و فشارها علیه پکن پایان یابد.
روسیه و چین از جانِ انتخابات آمریکا چه می‌خواهند؟
فارغ از این‌که ادعاهای نهادهای اطلاعاتی آمریکا علیه روسیه و چین صحت دارد یا نه، تحلیل‌های رسانه‌ای حاکی از آن است که روسیه واقعاً علاقه‌مند است ترامپ یک بار دیگر رئیس‌جمهور آمریکا بشود. با توجه به سیاست‌های ترامپ طی دوره اولی ریاست‌جمهوری‌اش، پوتین معنای شعار «آمریکا را دوباره عالی کنیمِ» ترامپ را به خوبی می‌داند و از اعماق وجود امیدوار است نامزد جمهوری‌خواهان در انتخابات امسال هم بتواند با شعار «آمریکا را عالی نگه داریم» رأی مردم را جلب کند. آن‌چه برای پوتین اهمیت دارد، تضعیف همه‌جانبه آمریکاست و به نظر نمی‌آید هیچ‌کس در انجام این کار حرفه‌ای‌تر از ترامپ باشد. با منزوی کردن آمریکا در جهان، تمرکز روی چین و ایران به جای روسیه، و سیاست‌های دیگری از این دست، ترامپ بهترین نامزد برای ریاست‌جمهوری آمریکا از نظر پوتین است.
«دونالد ترامپ» (راست) رئیس‌جمهور آمریکا، و «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهور روسیه؛ نهادهای اطلاعاتی آمریکا می‌گویند روسیه هیچگاه دست از دخالت در سیاست‌های آمریکا برنداشته است (+)
از طرف دیگر، چین طی تقریباً چهار سال گذشته با چالش‌های کم‌سابقه‌ای مواجه شده است که همه آن‌ها کم‌وبیش زیر سرِ آمریکا بوده‌اند. ترامپ با وعده مقابله اقتصادی با چین روی کار آمد و به این وعده‌اش هم به نحو احسن عمل کرد. این‌که آیا سیاست‌های ضدچینی ترامپ برای آمریکایی‌ها پیامدهای مثبتی داشت یا نه، موضوع بحث دیگری است، اما شکی نیست که جنگ تجاری با آمریکا، تأثیر مخربی روی شتاب اقتصادی چین و آرمان‌هایی مثل «ساخت چین ۲۰۲۵ [۵] » داشت. در بحبوحه جنگ اقتصادی، بحران کرونا هم به فهرست مصائب چین اضافه شد و دستاویزی برای ترامپ شد تا فشار سیاسی علیه چین را هم تشدید کند. رئیس‌جمهور چین، دست‌کم به اندازه پوتین، اهمیتی به قدرت سیاسی یا نظامی آمریکا نمی‌دهد، مگر این‌که از این قدرت برای سرکوب قدرت چین استفاده شود؛ دقیقاً همان کاری که دونالد ترامپ انجام داد. بنابراین شی، با توجه به تمرکز مفرط ترامپ روی کشورش، ترجیح می‌دهد رئیس‌جمهوری مثل بایدن در آمریکا روی کار بیاید که سیاست «مسامحه» با چین را جایگزین سیاست «مقابله» با پکن بکند.
«جو بایدن» (چپ)، معاون اول رئیس‌جمهور سابق آمریکا، و «شی جینپینگ» رئیس‌جمهور چین؛ مقامات دولت ترامپ می‌گویند احتمال دخالت چین به نفع بایدن در انتخابات ریاست‌جمهوری امسال بسیار بیش‌تر از احتمال دخالت روسیه است
پایگاه اینترنتی شبکه خبری انگلیسی بی‌بی‌سی اخیراً طی گزارشی [۶] به بررسی نقش روسیه و چین (و البته تا اندازه کم‌تری ایران) در انتخابات پیش روی آمریکا، عمدتاً از دید نهادهای اطلاعاتی و مقامات آمریکا، پرداخته است [۷] . آن‌چه در ادامه می‌آید، برگرفته از گزارش بی‌بی‌سی است.
دیدگاه آمریکا چیست؟
آیا کرملین از شعار «آمریکا را عالی نگه داریم» حمایت می‌کند؟ آیا پکن طرفدار بایدن است؟ این‌ها سؤالاتی هستند که در آستانه انتخابات ماه نوامبر، ذهن جامعه اطلاعاتی آمریکا را به خود مشغول کرده‌اند. «ویلیام اِوانینا» مدیر «مرکز ملی ضداطلاعات و امنیت» و یکی از مسئولان عالی‌رتبه نهادهای اطلاعاتی آمریکا در بیانیه‌ای [۸] با اشاره به کشورهای روسیه، چین و ایران، نسبت به استفاده قدرت‌های خارجی از «اقدامات مخفیانه و آشکار» برای تأثیرگذاری روی رأی‌دهندگان آمریکایی هشدار داده است. البته این سه کشور را البته نباید کنار هم قرار داد، چون از نظر جامعه اطلاعاتی آمریکا، هر یک اهداف و توانایی‌های خاص خودشان را دارند.
«ویلیام اِوانینا» مدیر «مرکز ملی ضداطلاعات و امنیت» و عالی‌رتبه‌ترین مقام ضداطلاعاتی آمریکا، ادعا می‌کند روسیه، چین و تا حدی حتی ایران، به دنبال تأثیرگذاری روی نتیجه انتخابات آمریکا هستند
نکته قابل‌توجهْ این‌که حتی خودِ گزارش‌های نهادهای اطلاعاتی آمریکا هم تحت نظارت شدید هستند. «برایان مورفی» تحلیلگر اطلاعاتی وزارت امنیت داخلی آمریکا، اخیراً ادعا کرد [۹] او را تحت فشار گذاشته‌اند تا خطرِ دخالت احتمالی روسیه در انتخابات امسال را کم‌رنگ جلوه دهد، چون «وجهه رئیس‌جمهور را خدشه‌دار می‌کند [۱۰] .»
◄ روسیه
نهادهای اطلاعاتی آمریکا معتقدند روسیه تلاش کرده روی نتیجه انتخابات سال ۲۰۱۶ به نفع دونالد ترامپ تأثیر بگذارد؛ و در این زمینه به ملاقات‌های تیم ترامپ با مقامات روسیه، حمله سایبری علیه کمپین انتخاباتی هیلاری کلینتون و حزب دموکرات، هدف قرار گرفتن پایگاه‌های اطلاعاتی رأی‌گیری، و تلاش برای شیوع مطالب نادرست و جانب‌دارانه در اینترنت اشاره می‌کنند.
صحبت‌های «نیوت گینگریچ» رئیس سابق و جمهوری‌خواه مجلس نمایندگان آمریکا درباره اهمیت انتخابات ریاست‌جمهوری امسال و شانس ترامپ
ماه گذشته میلادی (سپتامبر ۲۰۲۰)، یکی از کمیته‌های مجلس سنا (که اکثریت جمهوری‌خواه هم دارد) شواهد دیگری در دفاع از این دیدگاه ارائه داد که روسیه خواهان پیروزی ترامپ در انتخابات امسال است. اعضای این کمیته، کمپین انتخاباتی ترامپ را هدفی آسان برای نفوذ دولت‌های خارجی توصیف کردند، اما با این وجود، ترامپ را متهم به توطئه‌ی مجرمانه با روسیه نکردند.
برای پی بردن به نظر نهادهای اطلاعاتی آمریکا درباره انتخابات امسال، کافی است نام «جو بایدن» را به جای نام «هیلاری کلینتون» بگذارید. در گزارش اوانینا، که برای انتشار عمومی و اطلاع افکار عمومی در آمریکا نوشته شده، آمده که روسیه «طیفی از اقدامات را عمدتاً برای خدشه‌دار کردن اعتبار بایدن، معاون اول رئیس‌جمهور سابق آمریکا، انجام داده است.» «کریستوفر ری» مدیر اف‌بی‌آی، معتقد است روسیه هرگز دست از دخالت در سیاست‌های آمریکا برنداشته و تلاش‌های مسکو برای تأثیرگذاری بر انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره در سال ۲۰۱۸ «تمرینِ نهایی برای نمایش بزرگ سال ۲۰۲۰» بوده است.
مسکو مرتباً هرگونه دخالتی در انتخابات‌های خارجی را تکذیب کرده است. اوایل سال جاری میلادی، سخنگوی دولت روسیه این اتهامات را «بیانیه‌های توهم‌آلودی» دانست که «هیچ ارتباطی با واقعیت ندارند.»
نامزدهای انتخابات آمریکا هم مفصلاً درباره دخالت خارجی در انتخابات امسال موضع‌گیری کرده‌اند. جو بایدن اخیراً روسیه را «دشمن» آمریکا خطاب کرد و به مسکو هشدار داد بابت تداوم دخالت‌هایش در انتخابات آمریکا «هزینه اقتصادی» پرداخت خواهد کرد. بایدن صراحتاً گفت: «پوتین من را می‌شناسد. دلیل این‌که نمی‌خواهد من رئیس‌جمهور بشوم این است که من را می‌شناسد و می‌داند حرف‌هایم [درباره تحمیل هزینه به روسیه] جدی است [۱۱] .»
در طرف مقابل، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، در رویه‌ای که حتی با نظر کارشناسان اطلاعاتی دولت خودش هم در تضاد است، بارها اتهامات درباره مداخله روسیه در انتخابات آمریکا را کم‌اهمیت جلوه داده است. ترامپ بعد از نشستی با ولادیمیر پوتین در سال ۲۰۱۸، در پاسخ به این سؤال که درباره دخالت روسیه در انتخابات آمریکا، حرف پوتین را قبول دارد یا جامعه اطلاعاتی آمریکا را، گفت: «پرزیدنت پوتین می‌گوید [دخالت در انتخابات] کار روسیه نیست. من هم دلیلی نمی‌بینم [کار روسیه] باشد.» رئیس‌جمهور آمریکا وقتی با انتقادات شدید سیاسی و رسانه‌ای مواجه شد، اذعان کرد این حرفش درست نبوده است.
«دونالد ترامپ» (راست) رئیس‌جمهور آمریکا، سال ۲۰۱۸ صریحاً اعلام کرد حرف‌های «ولادیمیر پوتین» (چپ) رئیس‌جمهور روسیه، درباره دخالت احتمالی مسکو در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا را موثق‌تر از ارزیابی‌های جامعه اطلاعاتی آمریکا می‌داند
◄ چین
برخی مقامات برجسته در دولت ترامپ می‌گویند چین است که تهدید اصلی علیه انتخابات امسال به حساب می‌آید، نه روسیه. «ویلیام بار» دادستان کل آمریکا، در تأکید روی همین نکته می‌گوید: «من گزارش‌های اطلاعاتی را دیده‌ام و از آن‌ها به این نتیجه رسیده‌ام.» این در حالی است که «آدام شیف» رئیس دموکراتِ کمیته اطلاعات مجلس نمایندگان آمریکا، بار را به «دروغ در روز روشن» متهم کرده است.
حامیان ترامپ تلاش می‌کنند روابط «جو بایدن» (چپ) معاون اول رئیس‌جمهور سابق آمریکا، با «شی جینپینگ» (راست) رئیس‌جمهور چین، را خطرناک‌تر از حمایت‌های ادعایی روسیه از ترامپ جلوه بدهند
اوانینا در گزارش خود می‌گوید نهادهای اطلاعاتی آمریکا معتقدند: «چین ترجیح می‌دهد ترامپ (که از نظر چینی‌ها فردی غیرقابل‌پیش‌بینی است) دوباره در انتخابات پیروز نشود. پکن دارد تلاش‌های نفوذگرانه‌اش برای شکل‌دهی به فضای سیاست‌گذاری در آمریکا را گسترش می‌دهد، شخصیت‌های سیاسی‌ای را که به نظرش مخالفِ منافع چین هستند تحت فشار می‌گذارد، و با انتقادها علیه خودش مقابله می‌کند.»
استفاده از واژه «نفوذ» در این‌جا قابل‌توجه است. اگرچه چین روش‌های پیچیده‌ای برای نفوذ در افکار عمومی دارد (که طبق گزارش [۱۲] «رصدخانه اینترنتی» دانشگاه «استنفورد» شامل تأسیس «مزرعه‌ی محتوا [۱۳] » [وب‌سایت‌هایی مملو از محتوای انتخاب‌شده با هدف نمایش در ردیف‌های بالا در جست‌وجوهای اینترنتی]، به‌کارگیری نظرگذارهای [کامنت‌گذارهای] جعلی، و همچنین ایجاد حساب‌های کاربری و شخصیت‌های ساختگی در شبکه‌های اجتماعی می‌شود [۱۴] )، اما معلوم نیست این کشور واقعاً حاضر است تا کجا پیش برود. با این حال، اوانینا می‌گوید: «چین همچنان به ارزیابی هزینه‌ها و فایده‌های اقدام تهاجمی ادامه خواهد داد.»
ممکن است هدف چین از این اقدامات، بیش‌تر از تأثیرگذاری روی انتخابات آمریکا، ترویج جهان‌بینی خودش در دنیا باشد. فیس‌بوک اخیراً شبکه‌ای از حساب‌های کاربری وابسته به چین را بست که اکثراً از دولت این کشور حمایت می‌کردند؛ مثلاً از منافع پکن در منطقه موردمناقشه‌ی دریای چین جنوبی. دولت چین، به نوبه خود، مداخله در امور داخلی سایر کشورها را تکذیب می‌کند. سخنگوی وزارت خارجه این کشور اخیراً در پاسخ به سؤالی درباره اتهامات ویلیام بار به چین در خصوص دخالت در انتخابات آمریکا، گفت پکن «علاقه یا تمایلی به انجام این کار [۱۵] » ندارد، و در عوض؛ واشینگتن را به استفاده از «دیپلماسی دروغ‌گویی» متهم کرد.
پس از انتخاب مجدد «شی جینپینگ» رئیس‌جمهور چین، به عنوان دبیرکل حزب کمونیست این کشور در اواخر سال ۲۰۱۷، شماری از روزنامه‌های این کشور در اقدامی هماهنگ، اقدام به انتشار یک صفحه‌ی اولِ عیناً یکسان با خبر انتخاب مجدد شی و تبریک دونالد ترامپ به او (گوشه بالا سمت راست) کردند (+)
نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری امسال آمریکا هم صریحاً یک‌دیگر را به دریافت حمایت از کشورهای دیگر متهم کرده‌اند. ماه گذشته میلادی، ترامپ در تأییدِ گزارشی که در وب‌سایت راست‌گرای افراطی «برِیتبارت» با عنوان «گوردون چانگ: ظاهراً چین در انتخابات ریاست‌جمهوری «طرفدار جو بایدن» است [۱۶] » منتشر شده بود، آن را در حساب توئیتری خود بازنشر داد و توضیح داد: «معلوم است که بایدن را می‌خواهند. من میلیاردها دلار از چین گرفته‌ام و به کشاورزهایمان و وزارت خزانه‌داری آمریکا داده‌ام. اگر بایدن و «هانتِر» [پسرِ بایدن که در چین منافع اقتصادی دارد] روی کار بیایند، چین صاحبِ آمریکا خواهد شد [۱۷] .»
جو بایدن تلاش کرده مقابل اتهامات ترامپ درباره سهل‌انگاری او در قبال چین، از خودش دفاع کند؛ و وعده داده در برخورد با چین درباره حقوق بشر و مسائل دیگر «قاطع» و «محکم» خواهد بود [۱۸] . در عین حال، دموکرات‌ها معتقدند می‌گوید دست‌کم درباره انتخابات آمریکا، روسیه تهاجمی‌ترین رویکرد را نسبت به کشورهای دیگر دارد.
آیا ایران به دنبال دخالت در انتخابات آمریکاست؟
اگرچه بی‌بی‌سی در گزارش خود بخشی را هم به تلاش‌های ادعایی ایران برای دخالت در انتخابات آمریکا اختصاص داده، اما اذعان دارد که نه در گزارش‌های نهادهای اطلاعاتی آمریکا، و نه حتی در تبلیغات نامزدهای انتخابات امسال آمریکا علیه یک‌دیگر، خیلی اسمی از ایران به میان نمی‌آید. به عنوان نمونه، اوانینا می‌گوید ایران با انتخاب مجدد ترامپ مخالف است، چون اعتقاد دارد در این صورت «فشار آمریکا علیه ایران در تلاش برای تغییر رژیم» ادامه پیدا خواهد کرد، اما صرفاً ادعا می‌کند ایران به دنبال «نفوذ آنلاین، مثلاً با انتشار ضداطلاعات در شبکه‌های اجتماعی و بازنشر محتوای ضدآمریکایی» است. کمپانی آمریکایی مایکروسافت اخیراً در گزارشی ادعا کرد هکرهای وابسته به روسیه، چین و ایران به دنبال جاسوسی از مقامات مهم دخیل در انتخابات آمریکا هستند [۱۹] . این در حالی است که سعید خطیب‌زاده، سخنگوی وزارت خارجه ایران، گزارش مایکروسافت را «مضحک» توصیف کرده و می‌گوید: «برای تهران، اهمیتی ندارد چه شخصی در کاخ سفید ریاست می‌کند. بلکه آن چه مهم است پایبندی واشینگتن به حقوق، قواعد و نُرم‌های بینالمللی و دست برداشتن از دخالت در کشورهای دیگر و عمل به تعهدات خود است [۲۰] .»
اندیشکده شناخته‌شده و تأثیرگذار «شورای آتلانتیک» اوایل سال جاری میلادی (۲۰۲۰) در گزارشی مدعی تلاش ایران برای «نفوذ دیجیتال» شد و حتی این تلاش‌ها را «پخش برنامه‌ی چریکی در قرن بیست‌ویکم» توصیف کرد، اما اذعان داشت: «تا امروز، سندی وجود ندارد که نشان بدهد ایران به دنبال تأثیرگذاری روی یک انتخابات در آمریکا بوده است [۲۱] .» این اندیشکده آمریکایی می‌نویسد: «تقریباً تمامِ محتوایی که ایران در تلاش‌های خود برای نفوذ دیجیتال منتشر می‌کند، مستقیماً با [صدور] جهان‌بینی یا اهداف مشخص سیاست خارجی این کشور ارتباط دارد.»
بی‌بی‌سی همچنین اعتراف می‌کند که هر یک از نامزدهای انتخابات آمریکا هم، چنان‌که گفته شد، روسیه و چین را به حمایت از رقیب خود متهم کرده‌اند، اما درباره ایران، صرفاً به انتقاد از مواضع و سیاست‌های طرف مقابل در قبال تهران اکتفا کرده‌اند. ترامپ با خروج از برجام و ترور [شهید] سپهبد قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران، سیاست خصمانه‌ای علیه ایران اتخاذ کرده است. این در حالی است که بایدن می‌گوید سیاست ترامپ در قبال ایران شکست خورده و باید «راهِ هوشمندانه‌ای برای سخت‌گیری علیه ایران» جایگزین آن شود که از مسیر دیپلماسی عبور می‌کند.
بازگشت بایدن به برجام و آینده صادرات نفت ایران/ خروج آمریکا از منطقه به نفع چین تمام خواهد شد
بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها نیز در گزارشی نوشت: نفوذ چین در منطقه خلیج فارس بطور چشمگیری رو به افزایش است. در ماه جولای ۲۰۲۰، رسانه‌های غربی خبر دادند که چین و جمهوری اسلامی ایران پیش‌نویس یک توافقنامه احتمالی را تهیه کرده‌اند که شراکت اقتصادی و امنیتی میان دو کشور را به نحو قابل توجهی تقویت خواهد کرد. در ضمن، در ماه آگوست، گزارشات حکایت از آن داشتند که عربستان به کمک چین یک کارخانه هسته‌ای افشا نشده جهت استخراج کیک زرد اورانیوم تأسیس کرده است.
مخاطبان گرامی، محتوا و ادعاهای مطرح‌شده در این گزارش، صرفاً جهت تحلیل و بررسی رویکردها و دیدگاه‌های اندیشکده‌های غربی منتشر شده است و ادعاها و القائات احتمالی این مطالب هرگز مورد تأیید مشرق نیست.
این اندیشکده می‌نویسد: اقدامات پکن با افزایش تجارت و سرمایه‌گذاری در دیگر کشورهای حوزه خلیج فارس، از جمله عربستان، همزمان شده است. در حقیقت، بررسی دقیق‌تر داده‌ها نشان می‌دهد که تجارت میان چین و متحدان واشنگتن در خلیج فارس، به ویژه در حوزه نفت، بسیار فراتر از تجارت میان چین و ایران است. پکن با تقویت نفوذ اقتصادی خود در خلیج فارس امیدوار است بر اعتبار و قدرت سیاسی خود بیفزاید و بدین طریق نقش رهبری جهانی آمریکا را کنار بزند.
پیش افتادن ارزش مبادلات تجاری چین از آمریکا
طی دهه‌های اخیر، تجارت میان چین و اکثر کشورهای حوزه خلیج فارس بطور چشمگیری رشد کرده و از سطح تجارت میان آمریکا و متحدانش در منطقه به مراتب فراتر رفته است. برای مثال، در سال ۲۰۱۸، ارزش تجارت میان آمریکا و امارات ۵/۲۴ میلیارد دلار بود، حال آنکه ارزش تجارت میان چین و امارات ۱/۴۶ میلیارد دلار بود. به همین منوال، در سال ۲۰۱۸، ارزش مبادلات تجاری میان آمریکا و عربستان ۷/۳۷ میلیارد دلار و میان چین و عربستان ۶۳ میلیارد دلار بود. برعکس، در سال ۲۰۰۳، ارزش مبادلات تجاری میان آمریکا و عربستان ۶/۲۲ میلیارد دلار و میان چین و عربستان ۳/۷ میلیارد دلار بود. به عبارت دیگر، بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۸، مبادلات تجاری میان آمریکا و عربستان ۶۶ درصد و میان چین و عربستان ۷۶۳ درصد رشد داشته است.
در چنین شرایطی، واردات نفت چین از منطقه یکی از مؤلفه‌های کلیدی روابط میان چین، آمریکا، و منطقه خلیج فارس به شمار می‌رود. آمریکا نقش حیاتی و مهمی در بازار انرژی ایفا می‌کند ــ این کشور اولین تولیدکننده نفت، دومین واردکننده بزرگ نفت، و یک صادرکننده مهم به شمار می‌رود. از سوی دیگر، چین یک واردکننده خالص نفت است و در سال ۲۰۱۹ واردات حدود یک چهارم کل نفت صادراتی در سطح دنیا را به خود اختصاص داد.
بازگشت بایدن به برجام و آینده صادرات نفت ایران
در ادامه این گزارش آمده است: طبق داده‌های نرم‌افزار موسوم به «راه‌حل یکپارچه تجارت جهانی» و همچنین اداره گمرکات چین، ارزش واردات نفت چین طی ۲۵ سال گذشته به صورت تصاعدی رشد کرده و از ۴/۳ میلیارد دلار در سال ۱۹۹۶ به ۴/۲۴۲ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۹ رسیده است. همزمان، واردات نفت چین از خلیج فارس نه تنها به لحاظ ارزش مطلق بلکه همچنین به لحاظ سهم واردات از خلیج فارس افزایش یافته است. در سال ۱۹۹۶، چین ۲/۱ میلیارد دلار نفت از خلیج فارس وارد کرد که برابر با ۶/۳۴ درصد مجموع واردات نفت این کشور بود. حدود ربع قرن بعد، یعنی در سال ۲۰۱۹، چین ۵/۱۰۶ میلیارد دلار نفت از خلیج فارس وارد کرد که ۹/۴۳ درصد مجموع واردات نفت این کشور را تشکیل می‌داد. بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹، کشورهای منطقه خلیج فارس بطور میانگین ۴۸ درصد نفت وارداتی چین را تأمین کردند.
در سال ۲۰۱۹، عربستان، عراق، و عمان سه صادرکننده برتر نفت به چین در منطقه بودند. برعکس، تهران که در سال ۲۰۱۲ دومین صادرکننده نفت به چین بود جایگاه خود را از دست داد و هیچگاه نتوانست این جایگاه را پس بگیرد. این امر به احتمال بسیار زیاد به دلیل تحریم‌های آمریکا قبل از حصول توافق هسته‌ای سال ۲۰۱۵ و همچنین تحریم‌های وضع‌شده در پی خروج آمریکا از توافق در سال ۲۰۱۸ بود. حتی اگر دولت بایدن به توافق هسته‌ای موسوم به برنامه جامع اقدام مشترک بازگردد، احتمالاً سال‌ها طول خواهد کشید تا تهران بتواند سهم خود از بازار را بازپس گیرد.
چین به دنبال پر کردن خلأ ناشی از خروج آمریکا از منطقه
بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها در پایان گزارش خود نوشت: وابستگی چین به نفت خلیج فارس بدان معناست که اعمال نفوذ این کشور در منطقه یک مصلحت حیاتی قلمداد می‌شود. منطقه خلیج فارس طی یک دهه گذشته تقریباً نیمی از نفت مصرفی چین را تأمین کرده است. متحدان اصلی آمریکا در منطقه ــ عربستان، امارات، و کویت ــ یک چهارم نفت مورد نیاز چین را در سال ۲۰۱۹ تأمین کردند. با افزودن مبادلات نفتی با عمان، قطر، و عراق که میزبان پایگاه‌های نظامی آمریکا هستند، چین ۴۱ درصد نفت مورد نیاز خود را در سال ۲۰۱۹ از منطقه خلیج فارس وارد کرده است.
درخواست‌های فراحزبی جهت کاستن از حضور و تعهدات آمریکا در خلیج فارس اغلب از تمایل اعلام‌شده مبنی بر چرخش به سمت چین ناشی می‌شود. اما خروج آمریکا از منطقه عملاً به نفع چین تمام خواهد شد. با رشد مبادلات تجاری میان چین و متحدان آمریکا در منطقه، طرفین نسبت به تعمیق پیوندهای سیاسی و نظامی میان خود علاقمند شده‌اند. اگر واشنگتن از میزان تعهدات بلند مدت خود در قبال متحدانش در منطقه خلیج فارس بکاهد یا این تعهدات را کنار بگذارد، چین از ابزار و انگیزه لازم جهت پر کردن خلأ برخوردار خواهد شد.
[۱۵] Foreign Ministry Spokesperson Hua Chunying's Regular Press Conference on September ۴, ۲۰۲۰ Link
[۱۷] Of course they want Biden. I have taken $Billions from China and given it to our Farmers and U.S. Treasury... Link
