در جمع مردم، منهای تشریفات

کبنا ؛منصور مظفری در آفتاب یزد نوشت: «صبر کن مردم اذیت می‌شوند!» این همه همان چیزی است که این روزها عموم ملت خواهان آن هستند. کسی که معنا و مفهوم درد و اذیت شدن را حتی کوچک متوجه شود. سیدابراهیم رئیسی در جریان سفر اخیر خود به کهگیلویه و بویراحمد به راننده شخصی خود که قصد داشت در مقابل عده‌ای از مردم که به استقبال رئیس جمهور آمده بودند توقف نکند، تذکر جدی داده و گفته است: «صبر کن مردم اذیت می‌شوند! دفعه بعد خودم پشت فرمان می‌نشینم.» گفتگوی بدون واسطه با مردم، گوش دل شدن برای دردها، توجه به حرف و سخن و در حالت کلی توجه به هرصدا و سخن شاید همه آن چیزی نیست که مردم خواهان آن هستند اما قطعاً این حضور مردمی و بدون تشریفات اعتماد بیشتر مردم را به دنبال دارد و آنها را در همراهی مسئولان کشور برای رسیدن به اهداف انقلاب و کشور دلگرم خواهد کرد.
ساده زیستی یکی از شعارهای اصلی و اولیه انقلاب اسلامی بوده است. شعاری که در دل آن مردمی بودن قرار دارد. گویی سال‌ها گذشت از آن زمان که مسئولان بدون رعایت تشریفات بی‌واسطه با مردم حرف می‌زنند. مسئولان برای مردم افرادی دور دست و شدند که صدای آن‌ها اصلاً به گوششان نمی‌رسد. گمان بعیدی هم نیست، انتخاب سبک زندگی برخی افراد هیچ تشابهی به آرمان‌های انقلاب ندارد و همین باعث شده تصویری ناخوشایند از همه مسئولان در بین آحاد مردم ایجا شود. تصویری که لازمه آن عملکرد درست است. این در حالی است که ساده زیستی و حضور بدون تکلف و تشریفات مسئولان در کنار مردم موجب ایجاد اعتماد بیشتر مردم به نظام شده و آنها را در همراهی مسئولان کشور برای رسیدن به اهداف انقلاب و کشور دلگرم می‌کند.
انتقاد مردم چه بود؟
یکی از انتقادات جدی نسبت به دولت قبل این بود که در برخورد با مردم ضعیف است و هرگز در جمع مردم حاضر نمی‌شود. این انتقادات همزمان با شیوع بیماری کرونا شدت بیشتری هم گرفته بود. دوری رئیس جمهور اسبق از مردم، گویی از وی فرد بی‌تفاوتی نزد افکارعمومی ساخته بود. آیت الله رئیسی از همان ابتدا اثبات کرد برای حضور در جمع مردم حتی منتظر تشکیل کابینه و آغاز به کار وزرای جدید نمی‌ماند. بازدید سرزده از داروخانه 29 فروردین تنها کمی پس از تنفیذ و تحلیف و در اوج پیک پنجم بیماری منحوس کرونا حکایت از این داشت این شخص برای ارتباط نزدیک با مردم و تحقق شعار انتخاباتی تعلل نمی‌کند. رئیس جمهور در شرایطی در جمع مردم وارد گفتگوی چهره به چهره شد که قطعاً می‌دانست از جمع حاضر در داروخانه برخی افراد ممکن است مبتلا به کرونا باشند با این حال خود را برای شنیدن صدای مردم آماده کرد.
وی همان فردی است که در زمان ریاست دستگاه قضا و حتی قبل‌تر از آن تولیت آستان قدس رضوی در جمع مردم حاضر و گفتگوی چهره به چهره داشت، گویی واقعاً فردی از جنس مردم و در میان مردم است. بی‌شک می‌توان گفت تغییرات چشم گیر در نهاد قضائی کشور در دوران تحول و ریاست آیت الله رئیسی نتیجه همان حضور وی در میان مردم بود. عملکردی که تداوم دارد. وقتی شعار جهادی داده می‌شود، عملکرد متناسب با واژه را می‌طلبد. اولین و مهم‌ترین نقطه عمل گرایی در تعریف روحیه جهادی، حضور در میدان برای درک مشکلات از نزدیک و کمک به گرفتن تصمیم درست‌تر است. این حضور، از سویی پیامی روشن هم به مردم می‌دهد و آن اینکه مسئولان، وجود و درد مردم را فراموش نکردند یا از شنیدن حرف‌ها و خواسته‌ها و اعتراضات مردم از نزدیک، سر باز نمی‌زنند.
حاصل گفتگوی چهره به چهره
رئیس جمهور تاکنون 5 سفر استانی در این مدت کوتاه داشته است. خوزستان، سیستان و بلوچستان، خراسان جنوبی، ایلام و کهگیلویه و بویراحمد استان‌های هدف بودند که در هرکدام مستثنایی برای گفتگوی بی‌واسطه و چهره و به چهره با مردم وجود نداشته است. رئیس جمهوردر سفر خود به خوزستان با حضور در بیمارستان، روستا و گفتگوی چهره به چهره با مردم، به مشکلات این استان از جمله کمبود آب، کرونا و... رسیدگی کرد و دستوراتی را صادر کرد. وی در سفر به خراسان جنوبی بازدید از معدن طبس و گفتگو با کارگران معدن، حضور در جمع مردم محله کاظمیه بیرجند، دیدار با نخبگان استان و شرکت در شورای اداری استان را مد نظر قرار داد.
رئیس جمهور در همین سفر به استان کهگیلویه و بویراحمد در جمع گروهی از عشایر بویراحمدی در تنگه گرگو حضور یافت و بدون واسطه و رو در رو با آنان گفت‌وگو کرد. آیت الله رئیسی روز جمعه در بدو ورود به منطقه استقرار عشایر، مانع از اقدام یکی از خانواده‌های عشایر برای سربریدن گوسفند شد و با قدردانی از ابراز محبت آنان با حضور در چادر این خانواده پای سخنانشان نشست. او همچنین در چادر دیگری در جمع معتمدین و بزرگان عشایر بویراحمدی حضور یافت و درباره مشکلات و درخواست‌های آنان و راهکارهای
حل و فصل مشکلات مطرح شده با بزرگان عشایر به گفت‌وگو پرداخت.



خاطراتی در قلم خبرنگار
در خاطرات و حاشیه نگاری‌های خبرنگار همراه رئیس جمهور در سفر به خوزستان نوشته شده است: از آسمان آتش می‌بارد، گرمای داخل بالگرد بدتر از بیرون است و ۴۰ دقیقه پرواز. نزدیک روستا فرود می‌آییم. 5۰-4۰ نفر از شیوخ و جوانان منطقه جمع شده‌اند و منتظر فرمانده سپاه خوزستانند. گفته شده فرمانده برای افتتاح طرح آبرسانی می‌آید! اما ناباورانه برگرد رئیس جمهور حلقه می‌زنند و با مهمان نوازی همیشگی‌شان، اشعار زیبای عربی را می‌خوانند. گرمای ۴۵ درجه و حضور در حیاط حسینیه بدون سایه بان در کنار کثرت استفاده از تلفن باعث شده تا گوشی مدام هشدار بدهد که امکان فعالیت ندارد!
جوانان حاضر در برنامه که دل پری داشتند و گوش شنوایی یافته بودند، یکی پس از دیگری در آن آفتاب سوزان پشت میکروفون رفتند و بی‌پرده و بدون لکنت با رئیس جمهور حرف زدند. ما که در آنجا سایه‌ای گیر آورده بودیم و بطری خنک آب معدنی! اما آقای رئیس در صف اول روی صندلی زیر آفتاب. رئیس جمهور از برنامه‌های سفر ناراضی است و می‌گوید چرا اجازه حضور بیشتر میان مردم را نمی‌دهید؟ به فرودگاه شهید سلیمانی اهواز می‌رسیم اما خبری از آقای رئیسی نیست. مطلع می‌شویم که در مسیر به یکی از محلات محروم اهواز رفته تا نماز را در جمع مردم بخواند. با اصرار به یکی از راننده‌ها، پس از نماز، خود را به محله منبع آب می‌رسانیم. مردم در اطراف و داخل مسجد جمع شده‌اند، اگرچه محرومیت در منطقه مشهود است، اما مشهودتر از آن امید در چشمان مردمی است که رئیس جمهوری با انگیزه را میان خود دیده‌اند که از حل واقعی مشکلات سخن می‌گوید.



تذکر به وزرا
این در حالی است که پیش از این بارها و بارها مردم انتقاد کردند که کاش در میان این همه گرانی و مشکلات کسی بود تا از نزدیک صدای آنها را می‌شنید و پای درد ودلشان می‌نشست. هنوز یادگاری روسایی که از داخل خودروی خود به دیدار کارگران و مردم می‌رفتند بر پیشانی فضای مجازی نشسته است و با یک جستجوی ساده زنده خواهد شد. کم نبود بلایای طبیعی نظیر سیل و زلزله خبری که از حضور اولیه رئیس جمهور در عرصه نبود، در حالی که مردم، نوروز خود را در وضعیت دشوار سیل سپری می‌کردند. مسئولانی که در اوج گرفتاری مردم اصلاً پای میز کار خود حاضر نبودند و در خارج از کشور به سر می‌بردند.
در نقطه مقابل ما شاهد هستیم این میدان داری برای مردم داری در حد شخص رئیس دولت به سایر وزرا هم تسری پیدا کرده است. همزمان با نزدیک شدن به اربعین حسینی، شاهد تذکر رئیسی به وزرا هستیم که مباد حال و هوای سفر به سر شما بزند «به کارتان بچسبید، سفر اربعین باشد برای بعد.»
نگاهی گذرا به اقدامات
حاصل چنین رویکردی در عمل نیز به منصه بروز رسیده است. در همین مدت کوتاه اقداماتی انجام شده است که پیش‌تر منوط به لغو تحریم‌ها و تصویب FATF شده بود. مدیریت بحران کرونا، تأمین میلیون‌ها دوز واکسن و رساندن تزریق روزانه به نزدیک دو میلیون نفر از جمله این موارد است. چندی پیش حتی ایران به رتبه نخست جهان در تزریق واکسن
رسید.
کاهش قیمت سیمان بیش از 50 درصد و کاهش قیمت آهن و فولاد تا ده درصد، حذف دلار از برخی مبادلات تجاری (این اقدام منجر به کم اثر شدن برخی تحریم‌ها در این مبادلات شد)، عضویت دائم ایران در سازمان همکاری شانگهای و ایجاد ظرفیت‌های اقتصادی در تجارت جهانی، بازدید از مناطق محروم و ارتباط مستقیم با مردم و ابلاغ دستورات کاربردی برای مبارزه با فساد و پیشگیری از وقوع آن در دستگاه‌های دولتی از جمله اقدامات مهم رئیس جمهور در همین مدت کوتاه بوده است.
انتقال 2 پیام
حالا این عملکرد دولت است که نشان می‌دهد می‌توان در کنار مردم ایستاد. رئیسی در حال مخابره 2 پیام مهم است. ابتدا اینکه فرمان اداره کشور از نگاه به خارج و چشم انتظار گذاشتن مردم به توافق‌های خارجی، به سمت مردم در حال چرخیدن است. دوم اینکه به جای مدیریت پشت میز و نظرسنجی از داخل خودرو، می‌توان از راه همنشینی با مردم به مشکلات رسیدگی کرد و در حداقل‌ترین نتیجه التیامی بر زخم‌های آنان بود.

گویی دیگر فرقی ندارد، ماشین شاسی باشد یا خیر، ضدگلوله باشد یا نباشد و حتی کرونا و پیک‌های مختلف میان مردم خطر آفرین باشد. سفر استان به استان و آشنایی با مشکلات و واقعیت‌ها از نزدیک حل آنها را ساده‌تر و چه بسا جدی‌تر می‌کند.
برگردیم به حرف اصلی که بهانه نگارش این گزارش شد. سیدابراهیم رئیسی در جریان سفر اخیر خود به کهگیلویه و بویراحمد به راننده شخصی خود که قصد داشت در مقابل عده‌ای از مردم که به استقبال رئیس جمهور آمده بودند توقف نکند، تذکر جدی داده و گفته است: «صبر کن مردم اذیت می‌شوند! دفعه بعد خودم پشت فرمان می‌نشینم.». فیلم کوتاهی که عمدتاً در شبکه‌های اجتماعی همه آن را دیدند و مطابق همیشه عده‌ای موافق و عده‌ای دیگر مخالف هستند اما شاید باید کمی واقع‌بینانه به آن پرداخت. واقعیت این است که گوش دادن به درد دیگران به خصوص در اوج عصبانیت یا دلخوری و ناراحتی، گاهی همه تلاشی است که برای التیام یک زخم می‌توان انجام داد.
کمترین و حداقل‌ترین اثر چنین برخوردهایی گوش دل بودن برای دردهای مردمی است که این روزها حال و روزگار خوشی ندارند و زیر بار مشکلات اقتصادی کمر خم کردند.