تاریخ انتشار
چهارشنبه ۲۷ ارديبهشت ۱۴۰۲ ساعت ۱۸:۰۵
کد مطلب : ۴۶۲۳۹۵
کبنا گزارش می‌دهد؛
نشست هفتگی شاهنامه‌شناسی در یاسوج برگزار شد / فیروز حسنی: ما یک انجمن غیرسیاسی، غیردولتی و غیرانتفاعی هستیم
۱
کبنا ؛
نشست هفتگی شاهنامه شناسی یاسوج هر هفته دوشنبه‌ها ساعت 21 در تالار شورای شهر یاسوج برگزار می‌شود. این هفته روز دوشنبه ۲۵ اردیبهشت مصادف با روز بزرگداشت حکیم فردوسی با حضور دکتر فرهاد کرمی _نویسنده، شاعر و استاد دانشگاه_ شاهنامه‌خوانان و نقالان استانی برگزار شد.
دکتر رسم_ دبیر انجمن شاهنامه خوانان یاسوج_ در این نشست ضمن گرامی‌داشت 25اردیبهشت به عنوان روز پاس‌داشت و بزرگداشت فردوسی گفت: محمدحسین حسنین هیکل_نویسنده بزرگ مصری_ می‌گوید چرا باوحود اینکه مصری‌ها عرب نیستند به زبان عربی صحبت می‌کنند. و آتاتورک می‌گوید ایرانیان قدر بزرگان خود را نمی دانند و قدر شاهنامه و فردوسی را نمی دانند.
وی با اشاره با اهمیت زبان هر کشور در حفظ هویت و فرهنگ آن کشور افزود: فردوسی به کمک این عنصر توانست جامعه شکست خورده ایران را زیر یک پرچم جمع کند. فردوسی در جمعی می زیسته که شیوه‌های فکری فراوانی در آن می‌زیستند بنابراین داستان‌های ملی پیش از اسلام را با باورهای دینی گره زده و در شاهنامه بیان کرد تا با همه ادیان و افکار سازگار باشد و تا جایی که کسی نمی تواند یک نگاه دینی برای او انتخاب کند. البته دین فردوسی دین رستگاری است
شاعران فارسی زبان پس از فردوسی نیز راه وی را پیش گرفتند و خافظ می‌گوید" مباش در پی آزار و هرچه خواهی کن/ که در طریقت ما غیر از این گناهی نیست
رسم در ادامه گفت: فردوسی در عصری می‌زیسته که خلافت عباسی و ترکان به لحاظ نظامی و فکری بر ایران می تازند؛ اما از اقبال بلند ایرانیان دشمنان نمی‌دانستند با از بین بردن زبان؛ فرهنگ و هویت از بین می‌رود که اگر این چنین می‌بود فرهنگ ایرانی اکنون چنین آوازه‌ای نداشت. فردوسی با استفاده از ابزار زبان شاهنامه را به پیشگاه مردم جهان پیشکش می‌کند.
فیروز حسنی_کارشناس و مسوول امور فرهنگی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی_ در حاشیه این نشست به پرسش‌های خبرنگار کبنا چنین پاسخ داد.
کبنا: به نظر شما علت استقبال مردم از این برنامه چیست؟
فیروز حسنی: فرهنگ مکتوب ایران شاهنامه است چون فرهنگ آن چیزی است که در بین ماست و مردم بدون هیچ چشم داشت و هزینه‌ای از این محفل استقبال می‌کنند. زیرا مردم فرهنگ خود را می‌شناسند. اگر ما بخواهیم چیزی را جایگزین فرهنگ مردم بکنیم شکست خواهیم خورد، چون فرهنگ در طول هزاره‌ها کم کم وارد زندگی مردم می‌شود و پس از آن که مقبول افتاد اجرا می‌شود.
وی در ادامه گفت: کوشش ما این است آنچه مردم می‌خواهند را از طریق مالیات و بیت‌المال وارد زندگی مردم کنیم اگر غیر این باشد جز غم و اندوه نتیجه ای نخواهد داشت. زیرا ما یک انجمن غیرسیاسی، غیردولتی و غیرانتفاعی هستیم و مطابق اساس نامه کار می کنیم که مورد علاقه مردم است.
کبنا: دستگاه‌های اجرایی و ادارات چگونه با این انجمن برخورد می‌کنند؟
حسنی: فعالیت این نشست کاملا داوطلبانه و همه چیز مردم نهاد است و تاکنون یاد ندارم اداره‌ای چیز قابل ذکری به این نشست اهدا کرده باشد. مردم شاهنامه و ایران را دوست دارند، شاهنامه محور تثبیت فرهنگی ایرانی است و خوی پهلوانی که در نهاد مردم وجود دارد در رستم و شاهنامه وجود دارد به همین دلیل هیچ چیزی نمی‌تواند جای شاهنامه و فرهنگ ایرانی را بگیرد. بنابراین با بینش و آگاهی به این موضوع ما باید بدانیم با این نوع انجمن‌ها چه برخوردی بکنیم. سیستم دولت و نهادهای بیرون باید این نگاه که مردم را قبول کنند و به آن عمل کنند نه اینکه بگویند مردم را قبول دارند و تقابل ایجاد کنند. اقوام و ادیان مختلف قرن هاست دور محفل شاهنامه جمع شدند بی آنکه ضری به کسی برسانند.
کبنا: فعالیت شما از کی شروع شد و چگونه و با چه هدفی فعالیت می‌کند؟
حسنی: اولین انجمن ثبتی شاهنامه را بیست سال پیش در لرستان، دومین انجمن در گچساران، سومی سیسخت، چهارمی باشت و پنجمی در یاسوج را به ثبت رساندیم.
برنامه ها و نشست‌های شاهنامه که یکی از وظایف انجمن است، اما این شیوه که از خردسال تا آدم هشتاد نود ساله در این برنامه بنشیند، اجرا کند و لذت ببرد سبک شخصی ماست. به طوری که میهمانان ما در این نشست می گویند؛ این برنامه تمام و کمال یک برنامه فرهنگی است که فاصله نسل‌ها را کم می‌کند و به تمام قد معنای یک برنامه فرهنگی را ادا می کند.
کبنا: به نظر شما اگر امکانات و فضای بزرگتری در اختیار شما قرار دهند، استقبال چگونه خواهد بود؟
حسنی: من ادعا می‌کنم هر کدام از سالن‌های این شهر را به من بدهند با شور و استقبال زیاد همراه خواهد بود و می‌تواند در کم شدن تبعات اجتماعی که جامعه به آن مبتلاست موثرباشد. در کمک به آرامش، رفاه، آداب دانی و بازگشت به روح فرهنگ ایرانی موثر خواهد بود.
ما به فضا نیاز داریم و این فضا هرچه بزرگتر باشد مخاطب خود را دارد و مردم استقبال خواهند کرد. اکنون که این سالن کوچک را دراختیار داریم مردم بسیار بیشتر از فضای سالن استقبال می کنند گاهی می‌آیند می‌بینند ظرفیت تکمیل است بر می‌گردند.
دکتر رسم_ دبیر انجمن شاهنامه خوانان یاسوج_ در این نشست ضمن گرامی‌داشت 25اردیبهشت به عنوان روز پاس‌داشت و بزرگداشت فردوسی گفت: محمدحسین حسنین هیکل_نویسنده بزرگ مصری_ می‌گوید چرا باوحود اینکه مصری‌ها عرب نیستند به زبان عربی صحبت می‌کنند. و آتاتورک می‌گوید ایرانیان قدر بزرگان خود را نمی دانند و قدر شاهنامه و فردوسی را نمی دانند.
وی با اشاره با اهمیت زبان هر کشور در حفظ هویت و فرهنگ آن کشور افزود: فردوسی به کمک این عنصر توانست جامعه شکست خورده ایران را زیر یک پرچم جمع کند. فردوسی در جمعی می زیسته که شیوه‌های فکری فراوانی در آن می‌زیستند بنابراین داستان‌های ملی پیش از اسلام را با باورهای دینی گره زده و در شاهنامه بیان کرد تا با همه ادیان و افکار سازگار باشد و تا جایی که کسی نمی تواند یک نگاه دینی برای او انتخاب کند. البته دین فردوسی دین رستگاری است
شاعران فارسی زبان پس از فردوسی نیز راه وی را پیش گرفتند و خافظ می‌گوید" مباش در پی آزار و هرچه خواهی کن/ که در طریقت ما غیر از این گناهی نیست
رسم در ادامه گفت: فردوسی در عصری می‌زیسته که خلافت عباسی و ترکان به لحاظ نظامی و فکری بر ایران می تازند؛ اما از اقبال بلند ایرانیان دشمنان نمی‌دانستند با از بین بردن زبان؛ فرهنگ و هویت از بین می‌رود که اگر این چنین می‌بود فرهنگ ایرانی اکنون چنین آوازه‌ای نداشت. فردوسی با استفاده از ابزار زبان شاهنامه را به پیشگاه مردم جهان پیشکش می‌کند.
فیروز حسنی_کارشناس و مسوول امور فرهنگی اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی_ در حاشیه این نشست به پرسش‌های خبرنگار کبنا چنین پاسخ داد.
کبنا: به نظر شما علت استقبال مردم از این برنامه چیست؟
فیروز حسنی: فرهنگ مکتوب ایران شاهنامه است چون فرهنگ آن چیزی است که در بین ماست و مردم بدون هیچ چشم داشت و هزینه‌ای از این محفل استقبال می‌کنند. زیرا مردم فرهنگ خود را می‌شناسند. اگر ما بخواهیم چیزی را جایگزین فرهنگ مردم بکنیم شکست خواهیم خورد، چون فرهنگ در طول هزاره‌ها کم کم وارد زندگی مردم می‌شود و پس از آن که مقبول افتاد اجرا می‌شود.
وی در ادامه گفت: کوشش ما این است آنچه مردم می‌خواهند را از طریق مالیات و بیت‌المال وارد زندگی مردم کنیم اگر غیر این باشد جز غم و اندوه نتیجه ای نخواهد داشت. زیرا ما یک انجمن غیرسیاسی، غیردولتی و غیرانتفاعی هستیم و مطابق اساس نامه کار می کنیم که مورد علاقه مردم است.
کبنا: دستگاه‌های اجرایی و ادارات چگونه با این انجمن برخورد می‌کنند؟
حسنی: فعالیت این نشست کاملا داوطلبانه و همه چیز مردم نهاد است و تاکنون یاد ندارم اداره‌ای چیز قابل ذکری به این نشست اهدا کرده باشد. مردم شاهنامه و ایران را دوست دارند، شاهنامه محور تثبیت فرهنگی ایرانی است و خوی پهلوانی که در نهاد مردم وجود دارد در رستم و شاهنامه وجود دارد به همین دلیل هیچ چیزی نمی‌تواند جای شاهنامه و فرهنگ ایرانی را بگیرد. بنابراین با بینش و آگاهی به این موضوع ما باید بدانیم با این نوع انجمن‌ها چه برخوردی بکنیم. سیستم دولت و نهادهای بیرون باید این نگاه که مردم را قبول کنند و به آن عمل کنند نه اینکه بگویند مردم را قبول دارند و تقابل ایجاد کنند. اقوام و ادیان مختلف قرن هاست دور محفل شاهنامه جمع شدند بی آنکه ضری به کسی برسانند.
کبنا: فعالیت شما از کی شروع شد و چگونه و با چه هدفی فعالیت می‌کند؟
حسنی: اولین انجمن ثبتی شاهنامه را بیست سال پیش در لرستان، دومین انجمن در گچساران، سومی سیسخت، چهارمی باشت و پنجمی در یاسوج را به ثبت رساندیم.
برنامه ها و نشست‌های شاهنامه که یکی از وظایف انجمن است، اما این شیوه که از خردسال تا آدم هشتاد نود ساله در این برنامه بنشیند، اجرا کند و لذت ببرد سبک شخصی ماست. به طوری که میهمانان ما در این نشست می گویند؛ این برنامه تمام و کمال یک برنامه فرهنگی است که فاصله نسل‌ها را کم می‌کند و به تمام قد معنای یک برنامه فرهنگی را ادا می کند.
کبنا: به نظر شما اگر امکانات و فضای بزرگتری در اختیار شما قرار دهند، استقبال چگونه خواهد بود؟
حسنی: من ادعا می‌کنم هر کدام از سالن‌های این شهر را به من بدهند با شور و استقبال زیاد همراه خواهد بود و می‌تواند در کم شدن تبعات اجتماعی که جامعه به آن مبتلاست موثرباشد. در کمک به آرامش، رفاه، آداب دانی و بازگشت به روح فرهنگ ایرانی موثر خواهد بود.
ما به فضا نیاز داریم و این فضا هرچه بزرگتر باشد مخاطب خود را دارد و مردم استقبال خواهند کرد. اکنون که این سالن کوچک را دراختیار داریم مردم بسیار بیشتر از فضای سالن استقبال می کنند گاهی می‌آیند می‌بینند ظرفیت تکمیل است بر می‌گردند.
فقط به عنوان یک پیشنهاد، بهتره شاهنامه خوانی به صورت حماسی اجرا شود با صدای بلند و گیرا نه با صدای غمگین و ناله.