کبنا ؛
شهرستان نفتخیز گچساران در جنوب استان کهگیلویه و بویراحمد نیمه دوم سال ۱۳۵۷ با سه اعتصاب گسترده معلمان، بازاریان،صنعتگران و قیام خونین نوزدهم آبان ماه ۱۴۲ روز ناآرام را پشت سر گذاشت.
مهرماه سال ۱۳۵۷ شمار زیادی از معلمان مدارس این شهرستان در حرکتی منسجم بر سر کلاس درس حاضر نشدند تا عملا مدرسه ها تعطیل شوند،معلمان مدارس گچساران به رهبری یکی از چهره های شاخص سیاسی این شهرستان به نام حاج بهرام تاجگردون کلاس های درس را تحریم کردند تا فرهنگیان و دانش آموزان گام های نخست را برای مشارکت درفعالیت های انقلابی بردارند.
بازاریان شهر دوگنبدان مرکز شهرستان گچساران نیز هم از دیگر اقشاری هستند که سال ۱۳۵۷ برای شرکت در فعالیت های انقلابی پیش قدم شدند آنان که بیشتر از اقوام بهبهانی و اصفهانی مقیم این شهرستان بودند با تعطیلی مداوم بازار نارضایتی خود به حاکمیت رژیم پهلوی را نشان دادند.
یکی از کاسبان فعال در بازار آن روز گچساران با جاسازی اعلامیه ها در طاقه های پارچه و توزیع میان شهروندان برای آگاهی بخشی و تشویق عموم شهروندان به مشارکت در فعالیت های انقلابی تلاش می کرد.
.jpg)
اما اوج فعالیت های انقلاب اسلامی در این شهرستان روز تاریخی و خونین نوزدهم آبان بود که با شهادت جوانانی چون سید نجف بلادیان از طبقه بازاریان، امیرحسین کیامرثی و شهید غریب پرویزی از طبقه کارگر، شهید سید مذکور پارسی دانشجو، شهید محمد فراشبندی دانش آموز و شهید حسین امینی همراه شد.
بزرگ مردانی که نام آنان اکنون زینت بخش خیابان های اصلی شهر دوگنبدان است و آرامگاه آنان در گلزار شهدای شهر دوگنبدان زیارتگاه عاشقان است.
روایت یک شاهد عینی از نوزدهم آبان
با تلاش شخصیت‌های برجسته انقلابی این شهرستان نظیر بهرام تاجگردون، محمد زید بهبهانی، ابراهیم شریعتی، نصریان، مختاری و رمضان اسماعیلی تجمع مردمی جلوی مسجد شهیدان در روز نوزدهم آبان ماه سال ۱۳۵۷ شکل گرفت و مردم به بیانیه‌های ضد رژیم گوش فرا می‌دادند.
یدالله مرادی از شاهدان عینی وقایع روز نوزدهم آبان گچساران می گوید: در حالی که ساعت ۱۵ این روز تاریخی جمع زیادی از شهروندان در خیابان شیر و خورشید آن روز و هلال احمر امروز در میدان خاکی جلوی مسجد جامع شهر نشسته بودند و به سخنرانی گوش می دادند یک خودرو حامل نظامیان در محل ایستاد و ماموران پیاده شدند .
یدالله مرادی که در آن روزگار دانش آموز سال سوم دبیرستان بود تاکید کرد: مردم حاضر در این برنامه با شعارهایی خواستار سقوط رژیم پهلوی شدند اما هیچ حرکت خشونت بار یا توهین آمیزی از سوی آنان صورت نگرفت.
وی بیان کرد که با این حال ماموران ساواک به سوی شهروندان تیراندازی کردند و در ابتدا یکی از آنان که در میدان ساعت امروز کفش فروشی داشت با صدای بلند گفت: تیراندازی هوایی است ولی در آن همان لحظه ماموران به سوی مردم شلیک کردند و سید نجف بلادیان زخمی و در خودرو حین انتقال به بیمارستان شهید شد.
مرادی عنوان کرد: مردم در واکنش به این اقدام شروع به شکستن مغازه های مشروب فروشی، آتش زدن سینما کردند و چند تن از جوانان در خیابان پهلوی آن روز که پس از این واقعه خیابان شهید بشارت نام گرفت به شهادت رسیدند.
باز بودن درب خانه‌های شهروندان ساکن خانه های اطراف محل درگیری برای پناه دادن جوانان گریخته از دست مأموران ساواک در روز نوزدهم آبان حکایت از همدلی آحاد مردم برای ایستادگی در برابر طاغوتیان مستبد بود.
در این حادثه ده‌ها نفر از مردم انقلابی گچساران زخمی و ۶ جوان به نام های دانش آموز به شهادت رسیدند.
این استاد دانشگاه رشته تاریخ معاصر می گوید: درگیری بین مردم و ماموران تا ساعت ۲۰ آن شب ادامه یافت و آن سپس در گچساران حکومت نظامی اعلام شد.
روایتی از ۱۴۲ روز ناآرام در گچساران در سال ۱۳۵۷
او ادامه می دهد فردای آن روز در حالی که خیابان شهر دوگنبدان کاملا تعطیل و خلوت بود یکی از دوستانم گفت که جسدی در ساختمان نیمه کاره سیاحان (بسیج خواهران امروزی) رها شده من و دوستم به بهانه بردن آب برای کارگران ساختمان در حالی که ظرف آبی در دست داشتم پشت ساختمان رفتیم و جسد رها شده را مشاهده کردیم.
مرادی تاکید کرد: پس از واکاوی متوجه شدم این جسد مربوط به حسین امینی از همکلاسان پرانرژی خودم بوده است.
وی در پاسخ به داستان این موضوع گفت: در همان شب نوزدهم شهید حسین امینی و شماری از بچه های انقلابی جلوی فرمانداری که روبه روی ساختمان سیاحان بود حاضر می شوند که با تیراندازی ماموران این جوان زخمی و به ساختمان مذکور فرار می کنند و در آنجا به شهادت رسید.
این شاهد عینی روز نوزدهم آبان در گچساران با اشاره به اینکه شهیدان این حادثه از اقوام مختلف لر، ترک و بهبهانی و از صنف های متنوع از جمله معلم،دانش آموز،دانشجو و کارگر بودند تاکید کرد که نوزدهم آبان آیینه مشارکت همه گروه های مردمی در فعالیت های انقلابی بوده است.
مرادی در پاسخ به سوالی درباره اعتصاب مدارس با توجه به اینکه ایشان در آن زمان دانش آموز بود گفت: در آن سال مدارس بیشتر روزها تعطیل بود و شمار قابل توجهی از معلمان کلاس ها را تعطیل کرده بودند.
مهرماه سال ۱۳۵۷ شمار زیادی از معلمان مدارس این شهرستان در حرکتی منسجم بر سر کلاس درس حاضر نشدند تا عملا مدرسه ها تعطیل شوند،معلمان مدارس گچساران به رهبری یکی از چهره های شاخص سیاسی این شهرستان به نام حاج بهرام تاجگردون کلاس های درس را تحریم کردند تا فرهنگیان و دانش آموزان گام های نخست را برای مشارکت درفعالیت های انقلابی بردارند.
بازاریان شهر دوگنبدان مرکز شهرستان گچساران نیز هم از دیگر اقشاری هستند که سال ۱۳۵۷ برای شرکت در فعالیت های انقلابی پیش قدم شدند آنان که بیشتر از اقوام بهبهانی و اصفهانی مقیم این شهرستان بودند با تعطیلی مداوم بازار نارضایتی خود به حاکمیت رژیم پهلوی را نشان دادند.
یکی از کاسبان فعال در بازار آن روز گچساران با جاسازی اعلامیه ها در طاقه های پارچه و توزیع میان شهروندان برای آگاهی بخشی و تشویق عموم شهروندان به مشارکت در فعالیت های انقلابی تلاش می کرد.
اما اوج فعالیت های انقلاب اسلامی در این شهرستان روز تاریخی و خونین نوزدهم آبان بود که با شهادت جوانانی چون سید نجف بلادیان از طبقه بازاریان، امیرحسین کیامرثی و شهید غریب پرویزی از طبقه کارگر، شهید سید مذکور پارسی دانشجو، شهید محمد فراشبندی دانش آموز و شهید حسین امینی همراه شد.
بزرگ مردانی که نام آنان اکنون زینت بخش خیابان های اصلی شهر دوگنبدان است و آرامگاه آنان در گلزار شهدای شهر دوگنبدان زیارتگاه عاشقان است.
روایت یک شاهد عینی از نوزدهم آبان
با تلاش شخصیت‌های برجسته انقلابی این شهرستان نظیر بهرام تاجگردون، محمد زید بهبهانی، ابراهیم شریعتی، نصریان، مختاری و رمضان اسماعیلی تجمع مردمی جلوی مسجد شهیدان در روز نوزدهم آبان ماه سال ۱۳۵۷ شکل گرفت و مردم به بیانیه‌های ضد رژیم گوش فرا می‌دادند.
یدالله مرادی از شاهدان عینی وقایع روز نوزدهم آبان گچساران می گوید: در حالی که ساعت ۱۵ این روز تاریخی جمع زیادی از شهروندان در خیابان شیر و خورشید آن روز و هلال احمر امروز در میدان خاکی جلوی مسجد جامع شهر نشسته بودند و به سخنرانی گوش می دادند یک خودرو حامل نظامیان در محل ایستاد و ماموران پیاده شدند .
یدالله مرادی که در آن روزگار دانش آموز سال سوم دبیرستان بود تاکید کرد: مردم حاضر در این برنامه با شعارهایی خواستار سقوط رژیم پهلوی شدند اما هیچ حرکت خشونت بار یا توهین آمیزی از سوی آنان صورت نگرفت.
وی بیان کرد که با این حال ماموران ساواک به سوی شهروندان تیراندازی کردند و در ابتدا یکی از آنان که در میدان ساعت امروز کفش فروشی داشت با صدای بلند گفت: تیراندازی هوایی است ولی در آن همان لحظه ماموران به سوی مردم شلیک کردند و سید نجف بلادیان زخمی و در خودرو حین انتقال به بیمارستان شهید شد.
مرادی عنوان کرد: مردم در واکنش به این اقدام شروع به شکستن مغازه های مشروب فروشی، آتش زدن سینما کردند و چند تن از جوانان در خیابان پهلوی آن روز که پس از این واقعه خیابان شهید بشارت نام گرفت به شهادت رسیدند.
باز بودن درب خانه‌های شهروندان ساکن خانه های اطراف محل درگیری برای پناه دادن جوانان گریخته از دست مأموران ساواک در روز نوزدهم آبان حکایت از همدلی آحاد مردم برای ایستادگی در برابر طاغوتیان مستبد بود.
در این حادثه ده‌ها نفر از مردم انقلابی گچساران زخمی و ۶ جوان به نام های دانش آموز به شهادت رسیدند.
این استاد دانشگاه رشته تاریخ معاصر می گوید: درگیری بین مردم و ماموران تا ساعت ۲۰ آن شب ادامه یافت و آن سپس در گچساران حکومت نظامی اعلام شد.
روایتی از ۱۴۲ روز ناآرام در گچساران در سال ۱۳۵۷
او ادامه می دهد فردای آن روز در حالی که خیابان شهر دوگنبدان کاملا تعطیل و خلوت بود یکی از دوستانم گفت که جسدی در ساختمان نیمه کاره سیاحان (بسیج خواهران امروزی) رها شده من و دوستم به بهانه بردن آب برای کارگران ساختمان در حالی که ظرف آبی در دست داشتم پشت ساختمان رفتیم و جسد رها شده را مشاهده کردیم.
مرادی تاکید کرد: پس از واکاوی متوجه شدم این جسد مربوط به حسین امینی از همکلاسان پرانرژی خودم بوده است.
وی در پاسخ به داستان این موضوع گفت: در همان شب نوزدهم شهید حسین امینی و شماری از بچه های انقلابی جلوی فرمانداری که روبه روی ساختمان سیاحان بود حاضر می شوند که با تیراندازی ماموران این جوان زخمی و به ساختمان مذکور فرار می کنند و در آنجا به شهادت رسید.
این شاهد عینی روز نوزدهم آبان در گچساران با اشاره به اینکه شهیدان این حادثه از اقوام مختلف لر، ترک و بهبهانی و از صنف های متنوع از جمله معلم،دانش آموز،دانشجو و کارگر بودند تاکید کرد که نوزدهم آبان آیینه مشارکت همه گروه های مردمی در فعالیت های انقلابی بوده است.
مرادی در پاسخ به سوالی درباره اعتصاب مدارس با توجه به اینکه ایشان در آن زمان دانش آموز بود گفت: در آن سال مدارس بیشتر روزها تعطیل بود و شمار قابل توجهی از معلمان کلاس ها را تعطیل کرده بودند.
