تاریخ انتشار
سه شنبه ۲۰ شهريور ۱۴۰۳ ساعت ۱۷:۵۵
کد مطلب : ۴۹۰۵۲۶
کبنا گزارش می‌دهد؛
ارائه طرح توسعه جنگل‌های «مانگرو» توسط محقق کهگیلویه و بویراحمدی
۵
کبنا ؛محقق و پژوهشگر کهگیلویه و بویراحمدی موفق به دستیابی روش استقرار، احیا و توسعه جنگل‌های مانگرو (حرا) در ایران و جهان شد.
به گزارش کبنا نیوز؛ دکتر «مصیب خلیل‌پور دیل» پس از پنج سال پژوهش، موفق به دستیابی روش استقرار، احیاء و توسعه جنگل‌های مانگرو (حرا) در ایران و جهان شد.
دکتر خلیل‌پور، پژوهشگر و محقق هم‌استانی پس از پنج سال تلاش میدانی و نرم‌افزاری، موفق به دستیابی تغییرات دما، شوری و همچنین تغییرات آشفتگی آب دریا در فصول مختلف سال، فصل مناسب کاشت و در نتیجه تولید نهال مقاوم گونه حرا با ضریب اطمینان ۹۸ درصد (احیاء و توسعه جنگل حرا به مساحت ۸ هکتار به روش بذرکاری و نهالکاری) در سواحل شهرستان دیلم استان بوشهر شد.
بخشدار مرکزی به نمایندگی از فرمانداری شهرستان دیلم، این اقدام مهم زیست‌محیطی را گام مهمی در جهت زیباسازی سواحل و افزایش سرانه فضای سبز در کشور و جهان دانست و از این پژوهشگر علمی تقدیر به عمل آورد.
بنا بر این گزارش، «مصیب خلیل‌پور» کارمند اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان دیلم و اهل روستای دیل از توابع شهرستان گچساران استان کهگیلویه و بویراحمد است.
«خلیل‌پور» کسب مقام در جشنواره ملی وجدان محیط‌زیست سال ۱۴۰۲ را در کارنامه خود دارد.
کبنا نیوز برای این پژوهشگر هم‌استانی و ثبت جهانی این ایده ارزشمند زیست‌محیطی آرزوی موفقیت دارد.
گفتنی است؛ جنگل‌های مانگرو، بوم سازگان حیاتی واقع در حد فاصل خشکی و دریا، مجموعه‌ای خدمات ارزشمند را ارائه می‌دهند که برای محیط‌زیست و جوامع انسانی ضروری هستند.
امروزه بیش از ۴۰ ارزش و خدمات این جنگل‌ها از قبیل: جلوگیری از فرسایش سواحل، افزایش تنوع زیستی (ماهی ها، میگو، سخت پوستان، نرم تنان و پرندگان)، ایجاد محیط غنی از مواد غذایی و حمایت از صنعت شیلات، افزایش درآمد و معیشت جوامع ساحلی، گردشگری، ترسیب کربن و کاهش گازهای گلخانه ای، تصفیه و افزایش کیفیت آب دریا، خمیر کاغذ، تیرهای چوبی، تانن، جلوگیری از سونامی و سیلاب (مهندسی سواحل) و غیره برای بشریت شناخته شده است.
علیرغم اهمیت بسیار زیاد زیست‌محیطی بوم‌سازگان‌های مانگرو، گستره جهانی این جنگل‌ها با کاهش قابل توجهی روبرو شده است. به عنوان مثال از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۶، به طور نگران کننده‌ای ۱۶ درصد از جنگل‌های مانگرو در سراسر جهان تسلیم فرآیندهای جنگل‌زدایی شده‌اند و از حیز انتفاع افتادند.
مطابق گزارش سازمان خوار و بار کشاورزی، تقریباً یک سوم از منطقه جهانی مانگرو از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۵ کاهش یافته‌اند و بیشترین کاهش سطح جنگل‌های مانگرو در آسیا رخ داده است. در طول ۵۰ سال گذشته به دلیل تغییرات و شرایط محیطی مؤثر بر زیستگاه مانگرو و فشارهای فیزیکی تقریباً ۳۵ درصد از سطح این جنگل‌ها در جهان از بین رفته است. از بین رفتن سطح جنگل‌های مانگرو پیامدهای منفی بسیاری دارد و در برخی از کشورها بر چرخه اقتصاد اثرگذار است؛ به عنوان مثال تحقیقات نشان داد که کاهش سطح این جنگل‌ها سبب کاهش بهره وری در آبزی پروی (ماهی، خرچنگ و میگو) در خلیج کالیفرنیا به ارزش تقریبی ۳۷۵۰۰ دلار در هکتار شده است. نتایج تحقیقات نشان داده است؛ با این روند تخریب، حداقل ۴۰ درصد گونه‌های جانوری وابسته به این جنگل‌ها در معرض خطر انقراض قرار دارند و به این ترتیب در ۱۰۰ سال آینده کلیه امکانات و خدماتی که این جنگل‌ها برای جوامع بومی ساحل‌نشین فراهم می‌کنند از دست خواهد رفت. در سال‌های اخیر آینده نگری و اهمیت حفاظت، احیاء و تحقیقات علمی جنگل‌های مانگرو مورد توجه قرار گرفته است. جوامع بین الملل، ارزش جنگل‌های مانگرو را در کاهش تغییرات آب و هوایی و ترسیب دی اکسید کربن به رسمیت شناخته است. ابتکاراتی مانند Blue Carbon Partnership که در سال ۲۰۲۰ راه اندازی شد، با هدف حفاظت و احیای اکوسیستم‌های ساحلی، از جمله مانگروها، برای افزایش ترسیب کربن و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در جهان پایه‌گذاری شد. جنگل‌های مانگرو ایران در سه استان سیستان و بلوچستان، هرمزگان و بوشهر پراکنش دارند و در سال ۱۹۷۲ به عنوان تنها اجتماع معرف اقلیم حیاتی پالئوتروپیک یا برخوردار از معیارهای برنامه انسان و زیست کره یونسکو MAB، به عنوان ذخیره گاه زیست کره برگزیده و در شبکه جهانی ذخیره گاه‌ها ثبت شده است.
حفاظت، احیاء و توسعه این جنگل‌ها به عنوان رویشگاه ویژه ساحلی در کنگره سوم پارک‌های ملی_دریایی اندونزی جهت احداث پارک ملی_دریایی مورد تأیید قرار گرفته است و تضمین حفاظت آن‌ها به عنوان زیستگاه‌های حساس ساحلی برای همه کشورها توصیه شده است.
به گزارش کبنا نیوز؛ دکتر «مصیب خلیل‌پور دیل» پس از پنج سال پژوهش، موفق به دستیابی روش استقرار، احیاء و توسعه جنگل‌های مانگرو (حرا) در ایران و جهان شد.
دکتر خلیل‌پور، پژوهشگر و محقق هم‌استانی پس از پنج سال تلاش میدانی و نرم‌افزاری، موفق به دستیابی تغییرات دما، شوری و همچنین تغییرات آشفتگی آب دریا در فصول مختلف سال، فصل مناسب کاشت و در نتیجه تولید نهال مقاوم گونه حرا با ضریب اطمینان ۹۸ درصد (احیاء و توسعه جنگل حرا به مساحت ۸ هکتار به روش بذرکاری و نهالکاری) در سواحل شهرستان دیلم استان بوشهر شد.
بخشدار مرکزی به نمایندگی از فرمانداری شهرستان دیلم، این اقدام مهم زیست‌محیطی را گام مهمی در جهت زیباسازی سواحل و افزایش سرانه فضای سبز در کشور و جهان دانست و از این پژوهشگر علمی تقدیر به عمل آورد.
بنا بر این گزارش، «مصیب خلیل‌پور» کارمند اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان دیلم و اهل روستای دیل از توابع شهرستان گچساران استان کهگیلویه و بویراحمد است.
«خلیل‌پور» کسب مقام در جشنواره ملی وجدان محیط‌زیست سال ۱۴۰۲ را در کارنامه خود دارد.
کبنا نیوز برای این پژوهشگر هم‌استانی و ثبت جهانی این ایده ارزشمند زیست‌محیطی آرزوی موفقیت دارد.
گفتنی است؛ جنگل‌های مانگرو، بوم سازگان حیاتی واقع در حد فاصل خشکی و دریا، مجموعه‌ای خدمات ارزشمند را ارائه می‌دهند که برای محیط‌زیست و جوامع انسانی ضروری هستند.
امروزه بیش از ۴۰ ارزش و خدمات این جنگل‌ها از قبیل: جلوگیری از فرسایش سواحل، افزایش تنوع زیستی (ماهی ها، میگو، سخت پوستان، نرم تنان و پرندگان)، ایجاد محیط غنی از مواد غذایی و حمایت از صنعت شیلات، افزایش درآمد و معیشت جوامع ساحلی، گردشگری، ترسیب کربن و کاهش گازهای گلخانه ای، تصفیه و افزایش کیفیت آب دریا، خمیر کاغذ، تیرهای چوبی، تانن، جلوگیری از سونامی و سیلاب (مهندسی سواحل) و غیره برای بشریت شناخته شده است.
علیرغم اهمیت بسیار زیاد زیست‌محیطی بوم‌سازگان‌های مانگرو، گستره جهانی این جنگل‌ها با کاهش قابل توجهی روبرو شده است. به عنوان مثال از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۶، به طور نگران کننده‌ای ۱۶ درصد از جنگل‌های مانگرو در سراسر جهان تسلیم فرآیندهای جنگل‌زدایی شده‌اند و از حیز انتفاع افتادند.
مطابق گزارش سازمان خوار و بار کشاورزی، تقریباً یک سوم از منطقه جهانی مانگرو از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۵ کاهش یافته‌اند و بیشترین کاهش سطح جنگل‌های مانگرو در آسیا رخ داده است. در طول ۵۰ سال گذشته به دلیل تغییرات و شرایط محیطی مؤثر بر زیستگاه مانگرو و فشارهای فیزیکی تقریباً ۳۵ درصد از سطح این جنگل‌ها در جهان از بین رفته است. از بین رفتن سطح جنگل‌های مانگرو پیامدهای منفی بسیاری دارد و در برخی از کشورها بر چرخه اقتصاد اثرگذار است؛ به عنوان مثال تحقیقات نشان داد که کاهش سطح این جنگل‌ها سبب کاهش بهره وری در آبزی پروی (ماهی، خرچنگ و میگو) در خلیج کالیفرنیا به ارزش تقریبی ۳۷۵۰۰ دلار در هکتار شده است. نتایج تحقیقات نشان داده است؛ با این روند تخریب، حداقل ۴۰ درصد گونه‌های جانوری وابسته به این جنگل‌ها در معرض خطر انقراض قرار دارند و به این ترتیب در ۱۰۰ سال آینده کلیه امکانات و خدماتی که این جنگل‌ها برای جوامع بومی ساحل‌نشین فراهم می‌کنند از دست خواهد رفت. در سال‌های اخیر آینده نگری و اهمیت حفاظت، احیاء و تحقیقات علمی جنگل‌های مانگرو مورد توجه قرار گرفته است. جوامع بین الملل، ارزش جنگل‌های مانگرو را در کاهش تغییرات آب و هوایی و ترسیب دی اکسید کربن به رسمیت شناخته است. ابتکاراتی مانند Blue Carbon Partnership که در سال ۲۰۲۰ راه اندازی شد، با هدف حفاظت و احیای اکوسیستم‌های ساحلی، از جمله مانگروها، برای افزایش ترسیب کربن و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در جهان پایه‌گذاری شد. جنگل‌های مانگرو ایران در سه استان سیستان و بلوچستان، هرمزگان و بوشهر پراکنش دارند و در سال ۱۹۷۲ به عنوان تنها اجتماع معرف اقلیم حیاتی پالئوتروپیک یا برخوردار از معیارهای برنامه انسان و زیست کره یونسکو MAB، به عنوان ذخیره گاه زیست کره برگزیده و در شبکه جهانی ذخیره گاه‌ها ثبت شده است.
حفاظت، احیاء و توسعه این جنگل‌ها به عنوان رویشگاه ویژه ساحلی در کنگره سوم پارک‌های ملی_دریایی اندونزی جهت احداث پارک ملی_دریایی مورد تأیید قرار گرفته است و تضمین حفاظت آن‌ها به عنوان زیستگاه‌های حساس ساحلی برای همه کشورها توصیه شده است.
