سید ضیاء هاشمی: رابطه‌گرایی سهم مهلک مدیریت است / حاکم کردن ناشایستگان به دلیل روابط عین ظلم است / کسی چندچهره‌ای از آیت‌الله ملک‌حسینی (ره) ندید، یکرنگ و یک‌رو بود

کبنا ؛سید ضیاء هاشمی معاون محمدرضا عارف معاون اول رئیس‌جمهور در دومین اجلاسیه علمی جهان فکری و سلوک حضرت آیت‌الله سید کرامت الله ملک‌حسینی (ره) در یاسوج مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد که با حضور حضرت آیت‌الله سید نصیر حسینی نماینده ولی و امام‌جمعه یاسوج، آیت‌الله سید شرف‌الدین ملک‌حسینی نماینده مردم استان در مجلس خبرگان رهبری، معاون سیاسی استانداری و فرماندار بویراحمد و جمعی از مسئولان کشوری و استانی برگزار شد به سخنرانی پرداخت و گفت: حضرت آیت‌الله سید کرامت الله ملک‌حسینی (ره) به‌عنوان یک‌عالم برجسته، سیاستمدار، شخصیت شناخته شده و شهید، در جایگاه‌های والای علم، شهرت و قدرت، چقدر خاکسار، متواضع و در شبهات بیرونی متهم به دنیادوستی و دنیاپرستی نشد که همه اینها به دلیل بزرگی آن بزرگ‌مرد بود.
هاشمی در ادامه گفت: آیت‌الله ملک‌حسینی (ره) جزء افتخارات ما، منطقه و  کشور ما بود. براین‌اساس چنین بزرگانی، برای جامعه الگو و مرجع هستند و به تعبیر جامعه‌شناسان رفرنس گروه و محل رجوع مردم هستند نه فقط در عرصه دینی بلکه به‌عنوان اسوه، مردم به آنها نگاه می‌کنند و از او درس می‌گیرند.
معاون معاون اول رئیس‌جمهور بیان کرد: سلامت و ساده‌زیستی از ویژگی‌های عالمان دینی و ربانی است. آن عالمی که از سلامت برخوردار نباشد دیگر رفرنس گروه و مرجع نخواهد بود. حضرت آیت ملک‌حسینی (ره) تا پایان عمر سلامت و ساده‌زیستی را حفظ کرد. صداقت و یکرنگی از دیگر ویژگی‌های علما است، کسی چندچهره‌ای از چنین بزرگانی ندید، یکرنگ و یک‌رو بود. بزرگانی که چنین ویژگی‌ها را ندارند، نمی‌تواند رفرنس گروه یا مرجع مردم باشند.
هاشمی در ادامه با بیان اینکه هر سرمایه اجتماعی یک آفت دارد، افزود: این الگوها به ما می‌آموزند که مراقب باشیم.
عضو هیئت‌علمی دانشگاه تهران در ادامه گفت: در عرصه مدیریت و سیاست، سیاستمداران در معرض 2 آسیب بزرگ قرار دارند. اول، ممکن است که امثال من فکر کنیم، ما مبنای حق و باطل هستیم. نباید این‌گونه باشد که فکر کنیم سلیقه ما مبنای حق و باطل است. حق باید تشخیص داده شود و بر اساس آن حق و باطل مشخص شود. 
هاشمی اضافه کرد: اگر سیاستمداری و مدیری بر اساس خود حق پنداری تصور کند  که من حق هستم و هر کس با من باشد، حق است و هر کس با من نباشد، حق نیست، این اول انحراف است.  علمای ما از این انحراف مبرا بودند، دوم، حاکمیت رابطه به‌جای ضابطه، رابطه‌گرایی سهم مهلک مدیریت است. ضابطه گرایی شرط ضروری موفقیت مدیریت است، شایسته‌سالاری عین عدالت است و حاکم کردن ناشایستگان به دلیل روابط عین ظلم است.