تاریخ انتشار
چهارشنبه ۱ اسفند ۱۴۰۳ ساعت ۱۰:۱۶
کد مطلب : ۴۹۶۱۶۴
یادداشت؛
چرا مشابه غریب پور در دولت چهاردهم تکرار نشد؟
۰
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛ یادداشت - دولت حسن روحانی نقطه ثقل و مهمی برای نیروی انسانی کهگیلویه و بویراحمد بود. در آن دولت بود که برای اولین‌بار نیروی انسانی کهگیلویه و بویراحمد موردتوجه قرار گرفت و چندین مدیر هم استانی در مناصب مهم ملی منصوب گردیدند.
سرپرستی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری به همراه چندین معاونت وزارت از دستاوردهای مدیریتی در دولت‌های یازدهم و دوازدهم بود. در آن دولت البته هم فرصت و هم زمینه و شایستگی برای وزارت نیروهای هم استانی در دسترس بود که لابی‌های قدرتمند منطقه‌ای و قومی و همچنین سیاسی مانع از این اتفاق شد.
البته در نهایت این مهم در دولت چهاردهم به وقوع پیوست و سید ستار هاشمی مدیر هم استانی در دولت چهاردهم به مقام وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات رسید.
در دولت چهاردهم در ابتدا بیشتر پیش‌بینی‌ها و تحلیل‌های استانی و کشوری متمرکز بر احتمالات و گمانه‌زنی حول وزارت خداداد غریب پور بود. طیف گسترده‌ای از گروه‌های سیاسی به همراه بخش‌های اقتصادی به‌ویژه در حوزه صنعت و معدن و همچنین بخش خصوصی بر معرفی خداداد غریب پور به‌عنوان وزیر صنعت، معدن و تجارت داشتند که البته در نهایت این مهم به دلیل برخی کم مهری‌ها به سرانجام نرسید و غریب پور در نهایت با حکم وزیر اقتصاد و دارایی به‌عنوان مدیرعامل صندوق بازنشستگی بانک‌ها منصوب شد.
یقیناً اعتبار و ظرفیت غریب پور از جایگاه فعلی بالاتر است. هر چند همین منصب نیز یک منصب مهم و تأثیرگذار بانکی و اقتصادی است که حکم مستقیم وزیر پشتوانه آن است. ولی توانمندی و ظرفیت غریب پور و انرژی و خلاقیت وی به حدی است که عدم بهره‌گیری از این ظرفیت‌ها می‌تواند یک نقطه‌ضعف برای دولت باشد.
از اولین مسئولیت غریب پور در دولت اول حسن روحانی و جایگاه‌های مهم مدیریتی بعد از آن تاکنون دفتر کار غریب پور یکی از پرمراجعه‌ترین مراکز مدیریتی در تهران و محل حضور و استمداد مردم، جوانان و مدیران بخش خصوصی و اقتصادی کشور بوده است.
همین خصیصه مهم و مردمی برای برخی‌ها سخت می‌نمود و غریب پور را به‌عنوان یک رقیب نگاه می‌کردند تا در نهایت در زمانی که غریب پور گزینه جدی وزارت صمت بود یک لابی قدرتمند وی را کنار بگذارد و کشور را از وجود یک سرمایه عظیم محروم نماید.
البته بسیاری‌ها غریب پور را با خصیصه حمایت از نیروی انسانی می‌شناسند که در واقعیت نیز همین‌گونه است و طیف وسیعی از مدیران جوان و شایسته استان و سایر استان‌ها توسط غریب پور شناسایی، حمایت و رشد داده شدند که برخی از این مدیران جوان هم اینک خود در مناصب مهم ملی حضور دارند.
اما ویژگی مهم‌تر غریب پور توانمندی بالای مدیریتی وی است. غریب پور و سوابق بالای مدیریتی وی صرفاً محصول توانمندی و موفقیت کاری است و ارزیابی راندمان کاری غریب پور در شرکت‌ها و مجموعه‌هایی که تاکنون حضور داشته است نشان می‌دهد آنچه نگهدارنده و ارتقادهنده غریب پور بوده است عملکرد مدیریتی وی و ضریب و نرخ بالای موفقیت سازمان تحت مدیریتش بوده است.
در دولت چهاردهم بر خلاف دولت سیزدهم یکبار دیگر توجه به نیروی انسانی استان جدی گرفته شد و تعداد زیادی از نیروهای هم استانی در مناصب مختلف و مسئولیت‌های ملی منصوب شدند؛ اما به نظر می‌رسد کماکان «غریب پور» یک مدیر ملی به‌سختی قابل‌تکرار باشد.
شاید از همین‌جا باشد که بسیاری‌ها از ابتدا بر معرفی یک نیروی فرااستانی و ملی همچون غریب پور تأکید داشتند و امیدوار بودند وی یک مسئولیت بزرگ‌تر بگیرد تا ضمن اثرگذاری در سطح ملی توجه ویژه‌ای به توسعه و حمایت از استان نیز داشته باشد.
غریب پور مدیری در تراز ملی نشان داده است و کم مهری و ناملایمات قبلی و بعدی در عزم و توان وی کوچک‌ترین خللی وارد نکرده است. او هم اینک نیز باانگیزه بالا در حال کار و مهم‌تر از آن انجام کارهای فراتر از وظایف خود است.
صندوق بازنشستگی بانک‌ها هنوز نیز محل مراجعه مردم است و غریب پور در نقش یک مدیر اجرایی - مردمی و در قامت نماینده‌ای از سوی مردم پیگیر و کمک‌کننده به مردم و جوانان است. شاید بهتر آن است اگر مطالبه‌ای ملی در سطح توسعه نیروی انسانی در استان باید موردتوجه و حمایت قرار گیرد توجه ویژه‌تر به خداداد غریب پور است آن هم تا دولت در ابتدای کار خود است نه بعد ازدست‌رفتن فرصت‌ها.
سرپرستی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری به همراه چندین معاونت وزارت از دستاوردهای مدیریتی در دولت‌های یازدهم و دوازدهم بود. در آن دولت البته هم فرصت و هم زمینه و شایستگی برای وزارت نیروهای هم استانی در دسترس بود که لابی‌های قدرتمند منطقه‌ای و قومی و همچنین سیاسی مانع از این اتفاق شد.
البته در نهایت این مهم در دولت چهاردهم به وقوع پیوست و سید ستار هاشمی مدیر هم استانی در دولت چهاردهم به مقام وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات رسید.
در دولت چهاردهم در ابتدا بیشتر پیش‌بینی‌ها و تحلیل‌های استانی و کشوری متمرکز بر احتمالات و گمانه‌زنی حول وزارت خداداد غریب پور بود. طیف گسترده‌ای از گروه‌های سیاسی به همراه بخش‌های اقتصادی به‌ویژه در حوزه صنعت و معدن و همچنین بخش خصوصی بر معرفی خداداد غریب پور به‌عنوان وزیر صنعت، معدن و تجارت داشتند که البته در نهایت این مهم به دلیل برخی کم مهری‌ها به سرانجام نرسید و غریب پور در نهایت با حکم وزیر اقتصاد و دارایی به‌عنوان مدیرعامل صندوق بازنشستگی بانک‌ها منصوب شد.
یقیناً اعتبار و ظرفیت غریب پور از جایگاه فعلی بالاتر است. هر چند همین منصب نیز یک منصب مهم و تأثیرگذار بانکی و اقتصادی است که حکم مستقیم وزیر پشتوانه آن است. ولی توانمندی و ظرفیت غریب پور و انرژی و خلاقیت وی به حدی است که عدم بهره‌گیری از این ظرفیت‌ها می‌تواند یک نقطه‌ضعف برای دولت باشد.
از اولین مسئولیت غریب پور در دولت اول حسن روحانی و جایگاه‌های مهم مدیریتی بعد از آن تاکنون دفتر کار غریب پور یکی از پرمراجعه‌ترین مراکز مدیریتی در تهران و محل حضور و استمداد مردم، جوانان و مدیران بخش خصوصی و اقتصادی کشور بوده است.
همین خصیصه مهم و مردمی برای برخی‌ها سخت می‌نمود و غریب پور را به‌عنوان یک رقیب نگاه می‌کردند تا در نهایت در زمانی که غریب پور گزینه جدی وزارت صمت بود یک لابی قدرتمند وی را کنار بگذارد و کشور را از وجود یک سرمایه عظیم محروم نماید.
البته بسیاری‌ها غریب پور را با خصیصه حمایت از نیروی انسانی می‌شناسند که در واقعیت نیز همین‌گونه است و طیف وسیعی از مدیران جوان و شایسته استان و سایر استان‌ها توسط غریب پور شناسایی، حمایت و رشد داده شدند که برخی از این مدیران جوان هم اینک خود در مناصب مهم ملی حضور دارند.
اما ویژگی مهم‌تر غریب پور توانمندی بالای مدیریتی وی است. غریب پور و سوابق بالای مدیریتی وی صرفاً محصول توانمندی و موفقیت کاری است و ارزیابی راندمان کاری غریب پور در شرکت‌ها و مجموعه‌هایی که تاکنون حضور داشته است نشان می‌دهد آنچه نگهدارنده و ارتقادهنده غریب پور بوده است عملکرد مدیریتی وی و ضریب و نرخ بالای موفقیت سازمان تحت مدیریتش بوده است.
در دولت چهاردهم بر خلاف دولت سیزدهم یکبار دیگر توجه به نیروی انسانی استان جدی گرفته شد و تعداد زیادی از نیروهای هم استانی در مناصب مختلف و مسئولیت‌های ملی منصوب شدند؛ اما به نظر می‌رسد کماکان «غریب پور» یک مدیر ملی به‌سختی قابل‌تکرار باشد.
شاید از همین‌جا باشد که بسیاری‌ها از ابتدا بر معرفی یک نیروی فرااستانی و ملی همچون غریب پور تأکید داشتند و امیدوار بودند وی یک مسئولیت بزرگ‌تر بگیرد تا ضمن اثرگذاری در سطح ملی توجه ویژه‌ای به توسعه و حمایت از استان نیز داشته باشد.
غریب پور مدیری در تراز ملی نشان داده است و کم مهری و ناملایمات قبلی و بعدی در عزم و توان وی کوچک‌ترین خللی وارد نکرده است. او هم اینک نیز باانگیزه بالا در حال کار و مهم‌تر از آن انجام کارهای فراتر از وظایف خود است.
صندوق بازنشستگی بانک‌ها هنوز نیز محل مراجعه مردم است و غریب پور در نقش یک مدیر اجرایی - مردمی و در قامت نماینده‌ای از سوی مردم پیگیر و کمک‌کننده به مردم و جوانان است. شاید بهتر آن است اگر مطالبه‌ای ملی در سطح توسعه نیروی انسانی در استان باید موردتوجه و حمایت قرار گیرد توجه ویژه‌تر به خداداد غریب پور است آن هم تا دولت در ابتدای کار خود است نه بعد ازدست‌رفتن فرصت‌ها.
