تاریخ انتشار
شنبه ۴ اسفند ۱۴۰۳ ساعت ۱۳:۳۷
کد مطلب : ۴۹۶۲۷۵
نامه‌ای خداکرم فتحی به مدیر جدید آموزش و پرورش چاروسا؛
نامه یکی از فرهنگیان خطاب به مدیر جدید آموزش و پرورش چاروسا: شور و نشاط را به مدارس برگردانید/ دخترانی که دیده نشدند
۰
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛
انتصاب بیت‌الله شهیدی نیک سرپرست اداره آموزش‌وپرورش بخش چاروسا واکنش‌های متفاوت بسیاری در پی داشت. خداکرم فتحی فرهنگی و فعال اجتماعی با نگاشت نامه‌ای به مدیر جدید آموزش‌وپرورش چاروسا با ذکر نکاتی، از آمادگی جامعه فرهنگیان این بخش برای پیشبرد هرچه بهتر اهداف آموزش‌وپرورش خبر داد و تذکراتی جهت اصلاح رویه‌های غلط در دوره‌های پیشین را مطرح کرد.
به گزارش کبنا نیوز، خداکرم فتحی نامه خود را این‌گونه نگاشت:
هر کس به تفنگ قسم می‌خورد و من به قلم. ن وَالقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ
بهترین هدیه خداوند به انسان‌ها «سلام» است. سلام به جناب آقای شهید نیک و تمام مخاطبانی که چشمشان به خواندن این سطور خواهد افتاد.
جناب آقای شهید نیک، خیرمقدم عرض می‌کنم. اما در پایان دوره مدیریت نیز تبریک خواهم گفت، به‌شرط آنکه پیروز عرصه زیبای فرهنگ و ادب باشید و عملکردتان متمایز از ادوار پیشین باشد!
کمتر معارفه‌ای را دیده بودم - و بهتر بگویم، شاید اولین معارفه بود - که این‌چنین تأیید و تشویق و دست‌زدن به همراه داشت. حاضران می‌دانند که شما در نخستین روز کاری، با حضور در گلزار شهدای شهر قلعه رئیسی و متعاقب آن دیدار با امام‌جمعه منطقه، به‌صراحت بیان کردید: «برای حل مشکلات آموزش‌وپرورش نیازمند وحدت و همکاری هستم» و «مردم در آینده عملکردهای ما را قضاوت خواهند کرد. امیدوارم در این مسیر سربلند باشم.»
این صراحت و صداقت در کلامتان مرا واداشت که به کمک آیم و همه ما قیام کنیم تا سجده‌گاه ما، کتاب و قلم دانش‌آموزان باشد و آنان را پشت میز و نیمکت‌ها به نیکی نظاره کنیم. بی‌تردید، گشودن درهای پیشرفت و اعتلا، در گروِ قنوت خیر آنان است، ان‌شاءالله.
شما بنا به چند خصیصه بارز، شایسته این جایگاه هستید؛ از جمله: صبر و حوصله، سعه‌صدر، تفکر پیش از عمل، عطوفت قلبی، استواری در عقیده، ایمان به مشورت و خرد جمعی، و احترام در خانواده و طایفه که ویژگی بسیار ارزشمندی است.
در همین راستا، اینجانب، با افتخار به هنر فرهنگی خویش که سال‌ها از نزدیک رنج و مشقت دانش‌آموزان و فرهنگیان را دیده‌ام و نیز لبخندها و تبسم‌هایشان را، نکاتی چند را به عرض می‌رسانم. امیدوارم که مقبول حضرت‌عالی واقع گردد.
نصیحت‌گوش‌کن جانا که از جان‌دوست‌تر دارند
جوانان سعادتمند، پند پیر دانا را
۱- روح نشاط، شادی و بالندگی از مدارس رخت بربسته است. به قول آن بیداردل: «در شهر بی‌سامان ما، آواز مرغی هم نمی‌آید به گوش!» موسیقی، غذای روح بشر است؛ نه‌تنها در عالم انسان‌ها، بلکه بر درختان، گل‌ها و ریاحین نیز اثر دارد. زمانی که مدیریت دبیرستان و در برهه‌ای مدیریت شهری را بر عهده داشتم، زنگ‌تفریح را با پخش موسیقی همراه می‌کردم تا دانش‌آموزان خستگی را از تن بزدایند و بانشاط و روحی شاد به کلاس بازگردند. به الهام از سخن پیامبر اکرم (ص): «المؤمن بشره فی وجهه و حزنه فی قلبه» (مؤمن، شادی‌اش در چهره‌اش و اندوهش در قلبش است)، این ضرورت احساس می‌شود.
۲- رشته‌های علوم‌تجربی و ریاضی فیزیک مورد بی‌مهری قرار گرفته‌اند. جای گلایه نمانده که فریاد باید زد! خدا می‌داند چه استعدادهایی در این منطقه، به دلیل مشکلات مالی، نتوانستند در شهرهای دوردست تحصیل کنند و ناچار به رشته‌هایی روی آوردند که باعلاقه و استعدادشان همخوانی نداشت. در واقع، آن‌ها قربانی شرایط نامساعد شدند و اکنون زیر خاکستر غم‌بار نارضایتی‌اند.
ندیدم دادخواهی هر چه کردم شیون و زاری
ز ناچاری شدم خامُش، نگاه دست‌وپا کردم.
ملتمسانه می‌خواهیم که در دوران تصدی جنابعالی، تبسم شادی بر لبان خانواده‌های این دیار جاری شود.
۳- آزمایشگاه‌ها و کارگاه‌های مدارس و مقاطع تحصیلی، خصوصاً در رشته‌های تجربی و فنی، در ابتدایی‌ترین سطح امکانات قرار دارند و گاه تعطیل‌اند. بر اساس نظریات آزموده شده، آنچه با دیدن و کار عملی یاد گرفته می‌شود، سال‌ها با شنیدار و آموزش تئوری حاصل نخواهد شد:
آنچه یک دیدن کند ادراک آن
سال‌ها نتوان نمودن با بیان
۴- هنرستان شهدای چاروسا، در ابتدا باهدف جذب دختران روستاهای این بخش محروم کلنگ‌زنی شد تا آن‌ها هم بتوانند در رشته‌ها و فنون مختلف تحصیل کنند و از امکاناتی نظیر اسکان، غذا و خوابگاه بهره‌مند شوند. اما تغییر مسیر این پروژه، نگرانی‌هایی به همراه داشته است. دختران نجیب ایل، هرگز این مدرسه و خانه رؤیایی خود را ندیده و در آن وارد نشده‌اند.
۵- نهاد «شورای آموزش‌وپرورش» که متشکل از رؤسای ادارات منطقه، نمایندگان انجمن اولیاومربیان، بخشدار، امام‌جمعه و نمایندگان مقاطع تحصیلی است، باید جدی گرفته شود. خاطره تلخ من از جلسات اداری و آموزشی، همین بوده که در پایان جلسات، بدون تدوین مصوبات و صورت‌جلسه، تنها از اعضا امضا گرفته می‌شود. تاکنون خبری از مصوبات مکتوب ندارم. انتظار می‌رود که جنابعالی این سنت را تغییر دهید و دبیر و نویسنده‌ای برای جلسات شورای آموزش‌وپرورش تعیین کنید تا مصوبات را ثبت کند و نسخه‌ای از آن به اعضا تحویل داده شود.
۶- اردوها، تفریح و تفرج مدارس بیش‌ازپیش در برنامه مدیران گنجانده شود. چه زیباست که در چنین روزهایی، پدران و مادران نیز مهمان ما و فرزندانشان باشند تا روزی خاطره‌انگیز رقم بخورد.
۷- آموزگاران، دبیران، دانش‌آموزان، نیروهای آموزشی، تربیتی، ورزشی و هنری که حائز رتبه‌های برتر و افتخاراتی شده‌اند، باید به‌موقع تجلیل و تشویق شوند تا موجب افزایش راندمان شود؛ نه اینکه لوح تقدیر و هدایای یک ترم او به شش ماه بعد (هفته نکوداشت مقام معلم) یا حتی سال آینده موکول گردد.
با آرزوی توفیق و سربلندی برای شما و جامعه فرهنگی کشور.
خداکرم فتحی
۳ اسفند ۱۴۰۳
انتصاب بیت‌الله شهیدی نیک سرپرست اداره آموزش‌وپرورش بخش چاروسا واکنش‌های متفاوت بسیاری در پی داشت. خداکرم فتحی فرهنگی و فعال اجتماعی با نگاشت نامه‌ای به مدیر جدید آموزش‌وپرورش چاروسا با ذکر نکاتی، از آمادگی جامعه فرهنگیان این بخش برای پیشبرد هرچه بهتر اهداف آموزش‌وپرورش خبر داد و تذکراتی جهت اصلاح رویه‌های غلط در دوره‌های پیشین را مطرح کرد. به گزارش کبنا نیوز، خداکرم فتحی نامه خود را این‌گونه نگاشت:
هر کس به تفنگ قسم می‌خورد و من به قلم. ن وَالقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ
بهترین هدیه خداوند به انسان‌ها «سلام» است. سلام به جناب آقای شهید نیک و تمام مخاطبانی که چشمشان به خواندن این سطور خواهد افتاد.
جناب آقای شهید نیک، خیرمقدم عرض می‌کنم. اما در پایان دوره مدیریت نیز تبریک خواهم گفت، به‌شرط آنکه پیروز عرصه زیبای فرهنگ و ادب باشید و عملکردتان متمایز از ادوار پیشین باشد!
کمتر معارفه‌ای را دیده بودم - و بهتر بگویم، شاید اولین معارفه بود - که این‌چنین تأیید و تشویق و دست‌زدن به همراه داشت. حاضران می‌دانند که شما در نخستین روز کاری، با حضور در گلزار شهدای شهر قلعه رئیسی و متعاقب آن دیدار با امام‌جمعه منطقه، به‌صراحت بیان کردید: «برای حل مشکلات آموزش‌وپرورش نیازمند وحدت و همکاری هستم» و «مردم در آینده عملکردهای ما را قضاوت خواهند کرد. امیدوارم در این مسیر سربلند باشم.»
این صراحت و صداقت در کلامتان مرا واداشت که به کمک آیم و همه ما قیام کنیم تا سجده‌گاه ما، کتاب و قلم دانش‌آموزان باشد و آنان را پشت میز و نیمکت‌ها به نیکی نظاره کنیم. بی‌تردید، گشودن درهای پیشرفت و اعتلا، در گروِ قنوت خیر آنان است، ان‌شاءالله.
شما بنا به چند خصیصه بارز، شایسته این جایگاه هستید؛ از جمله: صبر و حوصله، سعه‌صدر، تفکر پیش از عمل، عطوفت قلبی، استواری در عقیده، ایمان به مشورت و خرد جمعی، و احترام در خانواده و طایفه که ویژگی بسیار ارزشمندی است.
در همین راستا، اینجانب، با افتخار به هنر فرهنگی خویش که سال‌ها از نزدیک رنج و مشقت دانش‌آموزان و فرهنگیان را دیده‌ام و نیز لبخندها و تبسم‌هایشان را، نکاتی چند را به عرض می‌رسانم. امیدوارم که مقبول حضرت‌عالی واقع گردد.
نصیحت‌گوش‌کن جانا که از جان‌دوست‌تر دارند
جوانان سعادتمند، پند پیر دانا را
۱- روح نشاط، شادی و بالندگی از مدارس رخت بربسته است. به قول آن بیداردل: «در شهر بی‌سامان ما، آواز مرغی هم نمی‌آید به گوش!» موسیقی، غذای روح بشر است؛ نه‌تنها در عالم انسان‌ها، بلکه بر درختان، گل‌ها و ریاحین نیز اثر دارد. زمانی که مدیریت دبیرستان و در برهه‌ای مدیریت شهری را بر عهده داشتم، زنگ‌تفریح را با پخش موسیقی همراه می‌کردم تا دانش‌آموزان خستگی را از تن بزدایند و بانشاط و روحی شاد به کلاس بازگردند. به الهام از سخن پیامبر اکرم (ص): «المؤمن بشره فی وجهه و حزنه فی قلبه» (مؤمن، شادی‌اش در چهره‌اش و اندوهش در قلبش است)، این ضرورت احساس می‌شود.
۲- رشته‌های علوم‌تجربی و ریاضی فیزیک مورد بی‌مهری قرار گرفته‌اند. جای گلایه نمانده که فریاد باید زد! خدا می‌داند چه استعدادهایی در این منطقه، به دلیل مشکلات مالی، نتوانستند در شهرهای دوردست تحصیل کنند و ناچار به رشته‌هایی روی آوردند که باعلاقه و استعدادشان همخوانی نداشت. در واقع، آن‌ها قربانی شرایط نامساعد شدند و اکنون زیر خاکستر غم‌بار نارضایتی‌اند.
ندیدم دادخواهی هر چه کردم شیون و زاری
ز ناچاری شدم خامُش، نگاه دست‌وپا کردم.
ملتمسانه می‌خواهیم که در دوران تصدی جنابعالی، تبسم شادی بر لبان خانواده‌های این دیار جاری شود.
۳- آزمایشگاه‌ها و کارگاه‌های مدارس و مقاطع تحصیلی، خصوصاً در رشته‌های تجربی و فنی، در ابتدایی‌ترین سطح امکانات قرار دارند و گاه تعطیل‌اند. بر اساس نظریات آزموده شده، آنچه با دیدن و کار عملی یاد گرفته می‌شود، سال‌ها با شنیدار و آموزش تئوری حاصل نخواهد شد:
آنچه یک دیدن کند ادراک آن
سال‌ها نتوان نمودن با بیان
۴- هنرستان شهدای چاروسا، در ابتدا باهدف جذب دختران روستاهای این بخش محروم کلنگ‌زنی شد تا آن‌ها هم بتوانند در رشته‌ها و فنون مختلف تحصیل کنند و از امکاناتی نظیر اسکان، غذا و خوابگاه بهره‌مند شوند. اما تغییر مسیر این پروژه، نگرانی‌هایی به همراه داشته است. دختران نجیب ایل، هرگز این مدرسه و خانه رؤیایی خود را ندیده و در آن وارد نشده‌اند.
۵- نهاد «شورای آموزش‌وپرورش» که متشکل از رؤسای ادارات منطقه، نمایندگان انجمن اولیاومربیان، بخشدار، امام‌جمعه و نمایندگان مقاطع تحصیلی است، باید جدی گرفته شود. خاطره تلخ من از جلسات اداری و آموزشی، همین بوده که در پایان جلسات، بدون تدوین مصوبات و صورت‌جلسه، تنها از اعضا امضا گرفته می‌شود. تاکنون خبری از مصوبات مکتوب ندارم. انتظار می‌رود که جنابعالی این سنت را تغییر دهید و دبیر و نویسنده‌ای برای جلسات شورای آموزش‌وپرورش تعیین کنید تا مصوبات را ثبت کند و نسخه‌ای از آن به اعضا تحویل داده شود.
۶- اردوها، تفریح و تفرج مدارس بیش‌ازپیش در برنامه مدیران گنجانده شود. چه زیباست که در چنین روزهایی، پدران و مادران نیز مهمان ما و فرزندانشان باشند تا روزی خاطره‌انگیز رقم بخورد.
۷- آموزگاران، دبیران، دانش‌آموزان، نیروهای آموزشی، تربیتی، ورزشی و هنری که حائز رتبه‌های برتر و افتخاراتی شده‌اند، باید به‌موقع تجلیل و تشویق شوند تا موجب افزایش راندمان شود؛ نه اینکه لوح تقدیر و هدایای یک ترم او به شش ماه بعد (هفته نکوداشت مقام معلم) یا حتی سال آینده موکول گردد.
با آرزوی توفیق و سربلندی برای شما و جامعه فرهنگی کشور.
خداکرم فتحی
۳ اسفند ۱۴۰۳
