تاریخ انتشار
شنبه ۲۴ آذر ۱۴۰۳ ساعت ۱۲:۵۲
کد مطلب : ۴۹۳۸۳۵
یکپارچگی شهری در یاسوج: آیا الحاق مناطق حاشیه‌ای راه‌حلی پایدار است؟
جمعیت بیش از 100 هزار نفری حاشیه یاسوج: چالش‌ها و فرصت‌ها / مخالفان الحاقیه یاسوج: تصمیمی غیرکارشناسی و ناقص! / آیا یاسوج با الحاق مناطق حاشیه‌ای، به خودکشی شهری نزدیک می‌شود؟
۱
کبنا ؛الحاق مناطق حاشیه‌ای به شهر یاسوج، موضوعی است که به دلیل تأثیرات اجتماعی، اقتصادی و زیرساختی‌اش، توجهات زیادی را به خود جلب کرده است. این تصمیم، در شرایطی اتخاذ شده که یاسوج به عنوان مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد، با افزایش جمعیت و نیاز به خدمات شهری مواجه است. از یک سو، موافقان این طرح بر این باورند که الحاق این مناطق به یاسوج می‌تواند به یکپارچگی مدیریت شهری، افزایش اعتبار و منابع مالی و بهبود خدمات‌رسانی به ساکنان این مناطق منجر شود. با توجه به جمعیت بالای این مناطق، ادغام آنها می‌تواند به بهبود زیرساخت‌ها و خدمات عمومی مانند آموزش، بهداشت و فضای سبز کمک کند. همچنین، با ملحق شدن این روستاها، می‌توان از خرده‌فروشی زمین و ساخت و سازهای غیرمجاز جلوگیری کرد. از سوی دیگر، مخالفان این طرح به نواقص آن اشاره می‌کنند. آنها معتقدند که این الحاقیه بدون کارشناسی دقیق و بررسی نیازهای واقعی ساکنان این مناطق انجام شده است. همچنین، نگرانی‌هایی درباره زیرساخت‌های موجود و توانایی شهرداری یاسوج در ارائه خدمات به این جمعیت جدید وجود دارد. به ویژه، شهردار پیشین یاسوج به عدم وجود زیرساخت‌های لازم در این مناطق و ظرفیت پایین برخی روستاها برای اتصال به شهر اشاره کرده است. الحاق مناطق حاشیه‌ای به یاسوج می‌تواند فرصتی برای توسعه و بهبود وضعیت شهری باشد، اما نیازمند برنامه‌ریزی دقیق، کارشناسی و توجه به نیازهای واقعی ساکنان است. برای موفقیت این طرح، همکاری بین سازمانهای مختلف و تأمین منابع مالی و زیرساخت‌های لازم ضروری است. در غیر این صورت، این الحاقیه می‌تواند به چالش‌های جدیدی منجر شود که نه تنها به نفع ساکنان نخواهد بود، بلکه ممکن است به معضلات شهری نیز دامن بزند. بنابراین، توجه به نظرات مختلف و ایجاد یک برنامه جامع و پایدار برای مدیریت این تغییرات، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
به گزارش کبنا، سید حسن جوادی‌زاده روزنامه‌نگار برجسته کهگیلویه و بویراحمدی در گزارشی به این موضوع پرداخته است. به‌موجب مصوبه هیئت وزیران، برخی از مناطق حاشیه‌ای یاسوج به این شهر ملحق می‌شوند. این مصوبه در نیمه اول اردیبهشت‌ماه سال 1402 به پیشنهاد وزارت کشور و به استناد ماده 13 قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری، به تصویب رسید. بر اساس این مصوبه، روستاهای “تل خسرو”، “سرآبتاوه”، “سروک”، “مادوان”، “مهریان”، “بلهزار” و شهر “مادوان” به شهر یاسوج ادغام خواهند شد.
مخالفان این الحاقیه، آن را غیرکارشناسی، غیرتخصصی و ناقص می‌دانند. در مقابل، موافقان این طرح، یکپارچگی مدیریت واحد، قرار گرفتن یاسوج در زمره کلان‌شهرها و افزایش اعتبار و منابع شهری را از دلایل مناسب بودن این طرح عنوان می‌کنند.
بخشدار بخش مرکزی شهرستان بویراحمد، علی‌اکبری تبار، در این باره اظهار کرد: بر اساس سرشماری نفوس و مسکن سال 1395، روستاهای اطراف یاسوج بیش از 100 هزار نفر جمعیت دارند که با جمعیت شهر یاسوج برابری می‌کند. وی افزود: روستای “سرآبتاوه” با 15 هزار نفر، بیشترین جمعیت روستایی حاشیه یاسوج را دارد. سایر روستاها شامل “مهریان” با 10 هزار نفر، “گوشه” با 10 هزار نفر، “تل خسرو” با 10 هزار نفر، “بلهزار” با 8 هزار نفر و “سروک” با 8 هزار نفر جمعیت دارند. همچنین، شهر “مادوان” با جمعیتی بالای 30 هزار نفر در این مناطق قرار دارد که سرجمع در این مناطق بیش از 100 هزار نفر جمعیت ساکن هستند.
اکبری تبار با وجود موافقت خود با الحاق مناطق حاشیه‌ای به یاسوج، بر نواقص این طرح تأکید کرد و گفت: کارشناسی دقیقی بر روی این الحاقیه صورت نگرفته و لازم بود همه روستاهای اطراف یاسوج به آن ملحق شوند تا خدمات به‌صورت یکپارچه ارائه شود.
وی همچنین به وضعیت جغرافیایی جزیره‌ای یاسوج اشاره کرد و افزود: در این الحاقیه مقرر شده با عبور از روستاهای “علی‌آباد”، “کرد لاغری”، “خلف آباد” و “بازرنگ” و کنار گذاشتن آنها، دو روستای “تل خسرو” و “سرآبتاوه” در طرح الحاقیه در نظر گرفته شده است، در حالی که چهار روستای برشمرده نزدیک‌تر به یاسوج هستند.
اکبری تبار دلیل دیگری برای موافقت خود با این الحاقیه را جلوگیری از خرده‌فروشی زمین‌های اطراف یاسوج عنوان کرد و گفت: با ملحق شدن این روستاها، مالکین ملزم به در نظر گرفتن سرانه‌های لازم برای خدمات شهری خواهند بود. وی همچنین پیشنهاد کرد که تکلیف این الحاقیه تا قبل از پایان سال مشخص و سامانه‌ای برای مدیریت املاک راه‌اندازی شود.
در مقابل، محمدعلی جاوید، شهردار پیشین یاسوج، این طرح را “بدترین ظلم” به یاسوج دانست و گفت: این الحاقیه زیرساخت‌ها و منابع لازم را در نظر نگرفته و به ضرر شهر یاسوج تمام خواهد شد. وی تأکید کرد که بسیاری از روستاهای الحاقی ظرفیت اتصال به شهر را ندارند و رودخانه “مهریان” به عنوان یک مرز جغرافیایی، مانع از این الحاق است. جاوید همچنین محدوده فعلی خدمات شهرداری یاسوج را حدود 2000 هکتار دانست و ادامه داد: این مساحت از شعاع مرکزی تا مقطعی از شهر از زیرساخت‌های لازم برخوردار است و مابقی شهر یاسوج در همین محدوده از خدمات لازم محروم است.
شهرام ارجمند، معاون فنی و عمرانی شهردار یاسوج، ضمن موافقت با این طرح، افزایش سطح شهر یاسوج را به عنوان یک فرصت برای افزایش اعتبارات شهری برشمرد و گفت: وقتی سطح شهر از وضعیت فعلی افزایش یابد، یاسوج در مرتبه شهرهای بزرگ قرار می‌گیرد و به تبع آن اعتبارات شهر نیز افزایش می‌یابد. وی خدمات‌دهی کافی به شهروندان شهر یاسوج را نیازمند همکاری همه سازمان‌ها به‌خصوص استانداری و برنامه‌وبودجه استان برشمرد و گفت: در توان شهرداری یاسوج نیست که بخواهد معضلات این شهر را حل کند، بنابراین نیازمند هماهنگی استانداری، شهرداری و برنامه‌وبودجه است که بتوانیم معضلات شهر را حل کنیم.
عیسی شهامت، سرپرست معاونت عمرانی استانداری کهگیلویه و بویراحمد، وضعیت این طرح را تمام شده دانست و گفت: این مصوبه ابلاغ شده و تمامی مراحل اداری آن انجام شده است و تنها نقشه‌های آن باقی مانده که به ما ابلاغ شود. وی این طرح را مناسب دانست و اظهار کرد: ماهیت کلی طرح، کار خوبی است چرا که یک مدیریت واحدی برای شهر یاسوج و توابع آن مشخص می‌شود.
شهر یاسوج به عنوان مرکز استان، به دلیل آب‌وهوای مناسب، در 10 سال اخیر به طور معناداری جمعیت خود را افزایش داده است. طبق سرشماری سال 95، جمعیت یاسوج حدود 130 هزار نفر بود و بر اساس برخی آمارها، هم‌اکنون از مرز 250 هزار نفر گذشته است. اغلب جمعیت شهر یاسوج در مناطق حاشیه‌ای این شهر مانند مادوان، بلهزار، اکبرآباد، سرآبتاوه، خلف آباد و نجف‌آباد سکنی گزیده‌اند و هیئت وزیران در جلسه 13 اردیبهشت 1402 طرح الحاق این مناطق را به شهر یاسوج تصویب کرد.
به گزارش کبنا، سید حسن جوادی‌زاده روزنامه‌نگار برجسته کهگیلویه و بویراحمدی در گزارشی به این موضوع پرداخته است. به‌موجب مصوبه هیئت وزیران، برخی از مناطق حاشیه‌ای یاسوج به این شهر ملحق می‌شوند. این مصوبه در نیمه اول اردیبهشت‌ماه سال 1402 به پیشنهاد وزارت کشور و به استناد ماده 13 قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری، به تصویب رسید. بر اساس این مصوبه، روستاهای “تل خسرو”، “سرآبتاوه”، “سروک”، “مادوان”، “مهریان”، “بلهزار” و شهر “مادوان” به شهر یاسوج ادغام خواهند شد.
مخالفان این الحاقیه، آن را غیرکارشناسی، غیرتخصصی و ناقص می‌دانند. در مقابل، موافقان این طرح، یکپارچگی مدیریت واحد، قرار گرفتن یاسوج در زمره کلان‌شهرها و افزایش اعتبار و منابع شهری را از دلایل مناسب بودن این طرح عنوان می‌کنند.
بخشدار بخش مرکزی شهرستان بویراحمد، علی‌اکبری تبار، در این باره اظهار کرد: بر اساس سرشماری نفوس و مسکن سال 1395، روستاهای اطراف یاسوج بیش از 100 هزار نفر جمعیت دارند که با جمعیت شهر یاسوج برابری می‌کند. وی افزود: روستای “سرآبتاوه” با 15 هزار نفر، بیشترین جمعیت روستایی حاشیه یاسوج را دارد. سایر روستاها شامل “مهریان” با 10 هزار نفر، “گوشه” با 10 هزار نفر، “تل خسرو” با 10 هزار نفر، “بلهزار” با 8 هزار نفر و “سروک” با 8 هزار نفر جمعیت دارند. همچنین، شهر “مادوان” با جمعیتی بالای 30 هزار نفر در این مناطق قرار دارد که سرجمع در این مناطق بیش از 100 هزار نفر جمعیت ساکن هستند.
اکبری تبار با وجود موافقت خود با الحاق مناطق حاشیه‌ای به یاسوج، بر نواقص این طرح تأکید کرد و گفت: کارشناسی دقیقی بر روی این الحاقیه صورت نگرفته و لازم بود همه روستاهای اطراف یاسوج به آن ملحق شوند تا خدمات به‌صورت یکپارچه ارائه شود.
وی همچنین به وضعیت جغرافیایی جزیره‌ای یاسوج اشاره کرد و افزود: در این الحاقیه مقرر شده با عبور از روستاهای “علی‌آباد”، “کرد لاغری”، “خلف آباد” و “بازرنگ” و کنار گذاشتن آنها، دو روستای “تل خسرو” و “سرآبتاوه” در طرح الحاقیه در نظر گرفته شده است، در حالی که چهار روستای برشمرده نزدیک‌تر به یاسوج هستند.
اکبری تبار دلیل دیگری برای موافقت خود با این الحاقیه را جلوگیری از خرده‌فروشی زمین‌های اطراف یاسوج عنوان کرد و گفت: با ملحق شدن این روستاها، مالکین ملزم به در نظر گرفتن سرانه‌های لازم برای خدمات شهری خواهند بود. وی همچنین پیشنهاد کرد که تکلیف این الحاقیه تا قبل از پایان سال مشخص و سامانه‌ای برای مدیریت املاک راه‌اندازی شود.
در مقابل، محمدعلی جاوید، شهردار پیشین یاسوج، این طرح را “بدترین ظلم” به یاسوج دانست و گفت: این الحاقیه زیرساخت‌ها و منابع لازم را در نظر نگرفته و به ضرر شهر یاسوج تمام خواهد شد. وی تأکید کرد که بسیاری از روستاهای الحاقی ظرفیت اتصال به شهر را ندارند و رودخانه “مهریان” به عنوان یک مرز جغرافیایی، مانع از این الحاق است. جاوید همچنین محدوده فعلی خدمات شهرداری یاسوج را حدود 2000 هکتار دانست و ادامه داد: این مساحت از شعاع مرکزی تا مقطعی از شهر از زیرساخت‌های لازم برخوردار است و مابقی شهر یاسوج در همین محدوده از خدمات لازم محروم است.
شهرام ارجمند، معاون فنی و عمرانی شهردار یاسوج، ضمن موافقت با این طرح، افزایش سطح شهر یاسوج را به عنوان یک فرصت برای افزایش اعتبارات شهری برشمرد و گفت: وقتی سطح شهر از وضعیت فعلی افزایش یابد، یاسوج در مرتبه شهرهای بزرگ قرار می‌گیرد و به تبع آن اعتبارات شهر نیز افزایش می‌یابد. وی خدمات‌دهی کافی به شهروندان شهر یاسوج را نیازمند همکاری همه سازمان‌ها به‌خصوص استانداری و برنامه‌وبودجه استان برشمرد و گفت: در توان شهرداری یاسوج نیست که بخواهد معضلات این شهر را حل کند، بنابراین نیازمند هماهنگی استانداری، شهرداری و برنامه‌وبودجه است که بتوانیم معضلات شهر را حل کنیم.
عیسی شهامت، سرپرست معاونت عمرانی استانداری کهگیلویه و بویراحمد، وضعیت این طرح را تمام شده دانست و گفت: این مصوبه ابلاغ شده و تمامی مراحل اداری آن انجام شده است و تنها نقشه‌های آن باقی مانده که به ما ابلاغ شود. وی این طرح را مناسب دانست و اظهار کرد: ماهیت کلی طرح، کار خوبی است چرا که یک مدیریت واحدی برای شهر یاسوج و توابع آن مشخص می‌شود.
شهر یاسوج به عنوان مرکز استان، به دلیل آب‌وهوای مناسب، در 10 سال اخیر به طور معناداری جمعیت خود را افزایش داده است. طبق سرشماری سال 95، جمعیت یاسوج حدود 130 هزار نفر بود و بر اساس برخی آمارها، هم‌اکنون از مرز 250 هزار نفر گذشته است. اغلب جمعیت شهر یاسوج در مناطق حاشیه‌ای این شهر مانند مادوان، بلهزار، اکبرآباد، سرآبتاوه، خلف آباد و نجف‌آباد سکنی گزیده‌اند و هیئت وزیران در جلسه 13 اردیبهشت 1402 طرح الحاق این مناطق را به شهر یاسوج تصویب کرد.
