تاریخ انتشار
يکشنبه ۱۶ دی ۱۴۰۳ ساعت ۱۳:۱۱
کد مطلب : ۴۹۴۵۰۱
کبنا گزارش می‌دهد
تعمیر پل کوهبرد: انعکاسی از کمکاری دستگاه‌های متولی (راهداری و راه و شهرسازی) / چرا اهالی کوهبرد به‌جای دولت پل می‌سازند؟
۳
کبنا ؛تخریب پل ورودی روستای کوهبرد سادات در شهرستان کهگیلویه که تنها راه ارتباطی اهالی با دنیای پیرامون بود، تنها یک حادثه محلی نیست؛ بلکه نمونه‌ای گویا از وضعیت نابسامان مدیریت زیرساخت‌ها در استان ماست. در شرایطی که انتظار می‌رفت دستگاه‌های متولی مثل ( اداره راهداری و اداره راه و شهرسازی دهدشت و اداره کل راهداری و راه و شهرسازی استان کهگیلویه و بویراحمد) مسئولیت خود را در قبال این حادثه جدی بگیرند و اقدامات فوری و مؤثر انجام دهند، ما شاهد انفعال کامل و بی‌توجهی مسئولین بوده‌ایم.
این عدم اقدام نه‌تنها موجب رنجش اهالی بلکه منجر به آن شده که مردم روستا، با کمترین امکانات و با هزینه شخصی، آستین بالا زده و خود به تعمیر این پل بپردازند. تصاویری که از این تلاش‌های بی‌وقفه منتشر شده‌اند، خود گویای داستانی تلخ هستند: مردمانی که با دست‌های خالی، سنگ و ماسه را از دل کوه فراهم می‌کنند، سیمان را قرضی می‌خرند و با گاری به محل کار می‌آورند. آیا این تصاویر باید افتخارآمیز باشند یا سندی بر بی‌مهری یک سیستم مدیریتی راه و شهرسازی استان؟
برخی از اهالی این روستا، برای مهیاکردن لودر جهت جاده دسترسی به زیر پل تلاش کرده‌اند. اما آیا چنین تلاش‌هایی باید از سوی مردم عادی انجام شود؟ آیا وظیفه این دستگاه‌های دولتی نیست که امکانات لازم را فراهم کند؟ آیا این انفعال مسئولین قابل‌توجیه است؟
بدتر از همه، برخی از اهالی حتی مجبور شده‌اند برای تأمین هزینه‌ها پول قرض کنند، با امید به بازپرداخت آن از برداشت محصول گندمشان. این وضعیت نشان‌دهنده بی‌تفاوتی دستگاه‌های مربوطه است که نه‌تنها به مشکلات مردم رسیدگی نمی‌کنند، بلکه با کمکاری و سکوت خود این بار سنگین را بر دوش آنان می‌اندازند.
اگرچه همت و همبستگی مردم کوهبرد قابل‌تقدیر است، اما این واقعیت که یک روستا مجبور به جایگزینی نقش نهادهای دولتی شده است، نشان‌دهنده ضعف مدیریتی است که نیازمند توجه فوری است. تا کی باید شاهد باشیم که مردم با دستان خالی و امکانات محدود، به‌جای دولت عمل کنند؟
مقام معظم رهبری در بخشهای صحبت‌هایش فرمود؛ «وظیفه‌مان امروز وحدت ملّی است؛ وحدت ملّی مهم است؛ وظیفه‌مان امروز مشارکت دادن مردم است؛ کمک کردن به آحاد مردم بخصوص به طبقات ضعیف است؛ وظیفه‌مان امروز کار جهادی مسئولان است؛ این دیگر مربوط به خصوصِ سپاه نیست، همه‌ی مسئولان کشور امروز موظّفند کار جهادی کنند، شبانه‌روزی کار کنند، خستگی نشناسند. ما فصل مُشبعی را حرکت کرده‌ایم؛ این سربالایی، این شیب تند را عبور کرده‌ایم، به قلّه‌ها نزدیک شده‌ایم. نباید خسته بشویم. امروز روز خسته شدن نیست، روز ناامید شدن نیست؛ امروز روز شوق است، روز امید است، روز حرکت است؛ مسئولین کشور در بخشهای مختلف باید با این روحیه حرکت کنند. اعتماد باید وجود داشته باشد، نمیگویم انتقاد نباشد؛ انتقاد همراه با اعتماد. می‌خواهند انتقاد بکنند، اشکال ندارد، امّا اعتماد داشته باشند.» همچنین بیان کرد که «من مخالفتی با انتقاد ندارم. اگر این راه را دنبال کردیم و بحمدالله تا امروز دنبال شده و بعد از این هم به فضل الهی، به توفیق الهی دنبال خواهد شد.»
بااین‌وجود وقت آن رسیده است که مسئولین راهداری و راه و شهرسازی، نه با وعده، بلکه با اقدامات واقعی و ملموس پاسخگوی نیازهای مردم باشند. اگر این نهادها نمی‌توانند وظایف ابتدایی خود را انجام دهند، پس فلسفه وجودی‌شان چیست؟ پل کوهبرد، اگرچه یک پروژه کوچکی است، اما به نمادی از کمکاری و بی‌توجهی تبدیل شده است. ازدست‌دادن اعتماد مردم به نهادهای دولتی، هزینه‌ای است که هیچ توسعه‌ای نمی‌تواند آن را جبران کند.
این گزارش نافی خدمات مسئولان و مدیران نیست، بلکه در راستای اصلاح امور، رویه‌ها و فرایندها منتشر شده و کبنا نیوز آمادگی درج پاسخ مسئولان مربوطه را دارد.
این عدم اقدام نه‌تنها موجب رنجش اهالی بلکه منجر به آن شده که مردم روستا، با کمترین امکانات و با هزینه شخصی، آستین بالا زده و خود به تعمیر این پل بپردازند. تصاویری که از این تلاش‌های بی‌وقفه منتشر شده‌اند، خود گویای داستانی تلخ هستند: مردمانی که با دست‌های خالی، سنگ و ماسه را از دل کوه فراهم می‌کنند، سیمان را قرضی می‌خرند و با گاری به محل کار می‌آورند. آیا این تصاویر باید افتخارآمیز باشند یا سندی بر بی‌مهری یک سیستم مدیریتی راه و شهرسازی استان؟
برخی از اهالی این روستا، برای مهیاکردن لودر جهت جاده دسترسی به زیر پل تلاش کرده‌اند. اما آیا چنین تلاش‌هایی باید از سوی مردم عادی انجام شود؟ آیا وظیفه این دستگاه‌های دولتی نیست که امکانات لازم را فراهم کند؟ آیا این انفعال مسئولین قابل‌توجیه است؟
بدتر از همه، برخی از اهالی حتی مجبور شده‌اند برای تأمین هزینه‌ها پول قرض کنند، با امید به بازپرداخت آن از برداشت محصول گندمشان. این وضعیت نشان‌دهنده بی‌تفاوتی دستگاه‌های مربوطه است که نه‌تنها به مشکلات مردم رسیدگی نمی‌کنند، بلکه با کمکاری و سکوت خود این بار سنگین را بر دوش آنان می‌اندازند.
اگرچه همت و همبستگی مردم کوهبرد قابل‌تقدیر است، اما این واقعیت که یک روستا مجبور به جایگزینی نقش نهادهای دولتی شده است، نشان‌دهنده ضعف مدیریتی است که نیازمند توجه فوری است. تا کی باید شاهد باشیم که مردم با دستان خالی و امکانات محدود، به‌جای دولت عمل کنند؟
مقام معظم رهبری در بخشهای صحبت‌هایش فرمود؛ «وظیفه‌مان امروز وحدت ملّی است؛ وحدت ملّی مهم است؛ وظیفه‌مان امروز مشارکت دادن مردم است؛ کمک کردن به آحاد مردم بخصوص به طبقات ضعیف است؛ وظیفه‌مان امروز کار جهادی مسئولان است؛ این دیگر مربوط به خصوصِ سپاه نیست، همه‌ی مسئولان کشور امروز موظّفند کار جهادی کنند، شبانه‌روزی کار کنند، خستگی نشناسند. ما فصل مُشبعی را حرکت کرده‌ایم؛ این سربالایی، این شیب تند را عبور کرده‌ایم، به قلّه‌ها نزدیک شده‌ایم. نباید خسته بشویم. امروز روز خسته شدن نیست، روز ناامید شدن نیست؛ امروز روز شوق است، روز امید است، روز حرکت است؛ مسئولین کشور در بخشهای مختلف باید با این روحیه حرکت کنند. اعتماد باید وجود داشته باشد، نمیگویم انتقاد نباشد؛ انتقاد همراه با اعتماد. می‌خواهند انتقاد بکنند، اشکال ندارد، امّا اعتماد داشته باشند.» همچنین بیان کرد که «من مخالفتی با انتقاد ندارم. اگر این راه را دنبال کردیم و بحمدالله تا امروز دنبال شده و بعد از این هم به فضل الهی، به توفیق الهی دنبال خواهد شد.»بااین‌وجود وقت آن رسیده است که مسئولین راهداری و راه و شهرسازی، نه با وعده، بلکه با اقدامات واقعی و ملموس پاسخگوی نیازهای مردم باشند. اگر این نهادها نمی‌توانند وظایف ابتدایی خود را انجام دهند، پس فلسفه وجودی‌شان چیست؟ پل کوهبرد، اگرچه یک پروژه کوچکی است، اما به نمادی از کمکاری و بی‌توجهی تبدیل شده است. ازدست‌دادن اعتماد مردم به نهادهای دولتی، هزینه‌ای است که هیچ توسعه‌ای نمی‌تواند آن را جبران کند.
این گزارش نافی خدمات مسئولان و مدیران نیست، بلکه در راستای اصلاح امور، رویه‌ها و فرایندها منتشر شده و کبنا نیوز آمادگی درج پاسخ مسئولان مربوطه را دارد.
