تاریخ انتشار
سه شنبه ۲۱ فروردين ۱۴۰۳ ساعت ۱۲:۱۶
کد مطلب : ۴۷۴۶۶۰
یادداشت؛
فرودگاه یاسوج؛ پرنده‌ای در قفس وعده‌ها
۰
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛فرودگاه یاسوج، این پرنده‌ی ر‌ها شده در قلب استان کهگیلویه و بویراحمد، سال‌هاست که در قفس وعده‌های توخالی مسئولان گرفتار شده است. گویی بال‌هایش را بسته‌اند و به نظاره‌ی پرواز پرندگان دیگر در آسمان آرزو‌هایش نشسته است.
فرودگاهی که پس از سانحه‌ی دلخراش یاسوج-تهران، گویی به سوگ نشست و در سکوت و انزوا فرو رفت. پرواز‌ها به کمترین حد خود رسیدند و‌امید‌ها به تاریکی گراییدند.
مسئولان آمدند و وعده دادند، از رونق و توسعه، از پرواز‌های بین‌المللی، از تبدیل یاسوج به دروازه‌ی هوایی جنوب. اما دریغ از عمل! گویی وعده‌ها تنها برای التیام موقت زخم‌های مردم بودند، مرهمی بی‌خاصیت که هیچ دردی را دوا نکرد.
اکنون پس از سال‌ها، فرودگاه یاسوج همچنان در همان قفس گرفتار است. تعداد پرواز‌ها انگشت‌شمار، زیرساخت‌ها ناقص، و چشم‌انداز آینده مبهم.
استان کهگیلویه و بویراحمد، با وجود ظرفیت‌های بی‌نظیر گردشگری و اقتصادی، از مزایای حمل و نقل هوایی محروم مانده است. گویی این استان در بن‌بستِ توسعه گرفتار شده است و فرودگاه یاسوج، به جای بال پرواز، به نمادی از انزوا و محرومیت تبدیل شده است.
مردم استان به ستوه آمده‌اند. از وعده‌های سرخرمن، از بی‌توجهی مسئولان، از وضعیت اسفبار فرودگاه. آنها خواهان ر‌هایی این پرنده‌ی فلزی از قفس وعده‌ها هستند، خواهان پرواز در آسمان‌امید و توسعه.
تا کی باید منتظر ماند؟ تا کی باید شاهد ناکارآمدی و بی‌عملی مسئولان باشیم؟ تا کی باید فرودگاه یاسوج در قفس وعده‌ها بپوسد؟
وقت آن است که مسئولان از خواب غفلت بیدار شوند. وقت آن است که به جای وعده‌های توخالی، برای حل مشکلات فرودگاه یاسوج چاره‌ای اساسی بیاندیشند. وقت آن است که این پرنده‌ی فلزی را از قفس ر‌ها کنند و اجازه پرواز در آسمان آرزو‌ها را به آن بدهند.
آینده‌ی فرودگاه یاسوج به دستان مسئولان است. اگر عزمی باشد و اراده‌ای، می‌توان این پرنده‌ی در قفس را به نمادی از توسعه و پیشرفت استان تبدیل کرد.
اما اگر همچنان در خواب غفلت و بی‌عملی فرو بمانند، فرودگاه یاسوج به گورستانی از آرزو‌های مردم تبدیل خواهد شد، و استان کهگیلویه و بویراحمد در بن‌بست محرومیت باقی خواهد ماند.
فرودگاهی که پس از سانحه‌ی دلخراش یاسوج-تهران، گویی به سوگ نشست و در سکوت و انزوا فرو رفت. پرواز‌ها به کمترین حد خود رسیدند و‌امید‌ها به تاریکی گراییدند.
مسئولان آمدند و وعده دادند، از رونق و توسعه، از پرواز‌های بین‌المللی، از تبدیل یاسوج به دروازه‌ی هوایی جنوب. اما دریغ از عمل! گویی وعده‌ها تنها برای التیام موقت زخم‌های مردم بودند، مرهمی بی‌خاصیت که هیچ دردی را دوا نکرد.
اکنون پس از سال‌ها، فرودگاه یاسوج همچنان در همان قفس گرفتار است. تعداد پرواز‌ها انگشت‌شمار، زیرساخت‌ها ناقص، و چشم‌انداز آینده مبهم.
استان کهگیلویه و بویراحمد، با وجود ظرفیت‌های بی‌نظیر گردشگری و اقتصادی، از مزایای حمل و نقل هوایی محروم مانده است. گویی این استان در بن‌بستِ توسعه گرفتار شده است و فرودگاه یاسوج، به جای بال پرواز، به نمادی از انزوا و محرومیت تبدیل شده است.
مردم استان به ستوه آمده‌اند. از وعده‌های سرخرمن، از بی‌توجهی مسئولان، از وضعیت اسفبار فرودگاه. آنها خواهان ر‌هایی این پرنده‌ی فلزی از قفس وعده‌ها هستند، خواهان پرواز در آسمان‌امید و توسعه.
تا کی باید منتظر ماند؟ تا کی باید شاهد ناکارآمدی و بی‌عملی مسئولان باشیم؟ تا کی باید فرودگاه یاسوج در قفس وعده‌ها بپوسد؟
وقت آن است که مسئولان از خواب غفلت بیدار شوند. وقت آن است که به جای وعده‌های توخالی، برای حل مشکلات فرودگاه یاسوج چاره‌ای اساسی بیاندیشند. وقت آن است که این پرنده‌ی فلزی را از قفس ر‌ها کنند و اجازه پرواز در آسمان آرزو‌ها را به آن بدهند.
آینده‌ی فرودگاه یاسوج به دستان مسئولان است. اگر عزمی باشد و اراده‌ای، می‌توان این پرنده‌ی در قفس را به نمادی از توسعه و پیشرفت استان تبدیل کرد.
اما اگر همچنان در خواب غفلت و بی‌عملی فرو بمانند، فرودگاه یاسوج به گورستانی از آرزو‌های مردم تبدیل خواهد شد، و استان کهگیلویه و بویراحمد در بن‌بست محرومیت باقی خواهد ماند.
